Τα καλά παιδιά του κυπριακού σχολείου

Το κυπριακό σχολείο δεν είναι μόνο χάλια από όλες τις πλευρές που μπορεί κανείς να φανταστεί. Δεν προκαλεί μόνο ύπνωση, αποχαύνωση και βαρεμάρα. Δεν έχει μόνο ψηλά κάγκελα και χώματα χωρίς πράσινο. Δεν έχει μόνο κάτι μικρά διαλείμματα για τα παιδάκια, ούτε μόνο τσάντες των 25 κιλών της πρώτης δημοτικού. Το κυπριακό σχολείο δεν είναι μόνο πυκνή και δύσκολη ύλη χωρίς κανέναν χρόνο για συζήτηση. Δεν είναι οι εκδρομές στο μακένζυ και στo Mall και στους Καπέδες το πρόβλημα. Οι Καπέδες! Πόσες και πόσες γενιές μαθητών που σήμερα είναι σχεδόν γέροι δεν σκέφτηκαν… «Γιατί ήρθαμε στους Καπέδες»;

Το κυπριακό σχολείο δεν είναι μόνο τα τυροπιττούθκια που κερνά η διευθύντρια συγκινημένη στον μητροπολίτη και στον επιθεωρητή των γαλλικών. Ούτε οι καθαρίστριες που περιμένουν να φύγουν οι επίσημοι, κι ίσως μείνει καμιά τασιηνοπιττούα.

Ο Δημήτρης αγοράζει 3 μπουκαλάκια νερό τη μέρα. Όσες φορές ρώτησε τους καθηγητές του γιατί το σχολείο μας δεν έχει ψύχτη νερού τρεχούμενου με φίλτρα και δωρεάν, πήρε πάντα την ίδια απάντηση. «Δεν ξέρουμε». Και ο Δημήτρης έδειξε κατανόηση και δεν περίπαιξε ούτε το έκανε μεγάλο θέμα. Ο Δημήτρης διαβάζει Ουγκώ και έμαθε στα 15 του την εγκράτεια. Πολλά καλός μαθητής εννοείται. Θέλει κάποτε να γίνει ιστορικός για να γράψει βιβλία αλλά ο παπάς του λαλεί του να σπουδάσει χημικός μηχανικός. Η μάμα του είναι ράφτενα και δουλεύει πολλές ώρες και τον Δημήτρη τον ανάγιωσε η γιαγιά του. Μαθαίνει και κιθάρα μόνος του.

Η φίλη του Δημήτρη, η Λίζα, ζωγραφίζει και θέλει να γίνει ζωγράφος αν και ξέρει που τη μάμα της πως οι ζωγράφοι στην Κύπρο πεινούν. Όταν βγαίνουν, πάνε βόλτες στη φύση, αγαπούν το χωρκό τους και βαριούνται να σκεφτούν να παν στο Mall.

Και οι 2 τους είναι στο ίδιο τμήμα που κάνει μάθημα και ο Κώστας ο βιολόγος, πολλά καλός καθηγητής τούτος, που αγαπά αληθινά τη βιολογία. Με τα μαθήματά του άλλαξε τη ζωή πολλών μαθητών του. Οι παλιοί ακόμα τον θυμούνται και του στέλνουν μηνύματα. Στο διπλανό τμήμα είναι ο Μοχάμετ, πρόσφυγας που τη Συρία. Οι δικοί του δουλεύουν σε μια μάντρα. Μέτριος μαθητής μα πολλά ευγενικός. Είδε το σπίτι του να πέφτει που μια πόμπα. Είδε τα αίματα. Ο Μοχάμετ είναι πάντα χαμογελαστός. Πειράζει τους συμμαθητές του και τρώει παρατηρήσεις αλλά δεν τον κόφτει. Θέλει κάποτε να πάει πίσω στη Συρία γιατί πεθύμησε τον παππού του. Δεν άφησε ποτέ καθηγήτρια να κουβαλήσει μόνη της που τις σκάλες τα τετράδια των εκθέσεων. Τις βοηθούσε στο μοίρασμα των φυλλαδίων. Κάποιοι συμμαθητές του, καθάρματα, τον είπαν γλύφτη.

Ο Σίμος, που ένα άλλο τμήμα, ερωτεύτηκε. Είναι κλεισμένος με τις ώρες στο δωμάτιό του. Σκέφτεται τη Σοφία και είναι αδύνατον να κοιμηθεί. Ακούει Αλκίνοο και κλαίει τη μισή μέρα. Οι παρέες του στέλνουν του μπιτάτες μουσικές χαρούμενες για να τον ανεβάσουν. Η κουβέντα πάει που τον Μάη. Δεν ξέρει πώς να της πει πως την αγαπά. Η μάμα του είπεν του «παρέτα μαλακίες». Ο Σίμος πάει πάντα αργοπορημένος στην τάξη. Με τις απουσίες της χρονιάς παραλίγο να μείνει. Τον βοήθησαν και οι καθηγήτριές του επειδή τον αγαπούν. Οι καθηγήτριες δείχνουν πάντα σεβασμό στα θέματα του έρωτα σε αντίθεση με τους καθηγητές που δεν φακκούν πέννα για λόγους που είναι δύσκολο να αναλυθούν. Ο Σίμος είναι γεννημένος ηλεκτρολόγος. Που μωρό του άρεσαν τα σύρματα, οι κεραυνοί και τα ηφαίστεια και μετά τα κυκλώματα, οι διακόπτες και οι πιο εξειδικευμένες κατασκευές. Θα πάει μάλλον τεχνική και είναι πολύ βέβαιο πως θα γίνει ένας καλός ηλεκτρολόγος.

Σε κάθε κυπριακό σχολείο υπάρχουν ατέλειωτες τέτοιες ιστορίες. Πέραν από τα αριστεία, την πίεση των γονιών για το 19 και την ανυπόφορη ζέστη των τάξεων. Ιστορίες καλών παιδιών. Και όσο το ψάχνει κανείς, ανακαλύπτει ακόμα περισσότερες και έρχεται ο δάσκαλος κοντά με τον μαθητή και τον κατανοεί και χτίζει σχεδόν φιλίες. Μέχρι που χτυπά το εκκωφαντικό κουδούνι και όλα ξεχνιούνται και τρέχουν όλοι στις τάξεις τους όπως τα γελάδια στην τροφή τους.

Και τα καλά παιδιά επιβιώνουν σε όλο αυτό. Με την τέχνη του δασκάλου μέσα στα τείχη του συστήματος. Που πολύ θα ήθελε εν τω μεταξύ να δει τον εαυτό του χαρούμενο, μα για πάλι κάποιους άλλους πολύπλοκους λόγους, δεν μπορεί.