Ποια είναι τελικά τα μεγάλα προβλήματα της ΕΕ;

Έρχονται ευρωεκλογές και είναι φυσικό να στρέφεται η συζήτηση γύρω από το μέλλον της Ένωσης. Φυσικό μεν, αδύνατον δε. Όλες οι συζητήσεις, σε όλες τις χώρες μέλη στρέφονται σε ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος. Λογικό ώς έναν βαθμό, ενδεικτικό όμως του γεγονότος ότι σχεδόν κανένας λαός δεν αισθάνεται κατ' ουσίαν ότι αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου συνόλου. Με λίγα λόγια, ο καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει τον βραχνά των άλλων. Τα περί μεγάλης ευρωπαϊκής μας οικογένειας άρχισαν να ακούγονται ανούσια ακόμα και στα αφτιά αυτών που τα εκστομίζουν. Μακάρι βέβαια να ήταν έτσι. Μια ενοποιημένη Ευρώπη μόνο όφελος θα ήταν για όλους. Φοβούμαι όμως ότι η ΕΕ είναι ακόμα πολύ μακριά από τα οράματα και τις σκέψεις είτε του Ζαν Μονέ, του Αλτιέρο Σπινέλι, της Άννα Λιντ, του Ρόμπερτ Σούμαν.

Έχω πρόταση για το πώς μπορεί να διασωθεί η ΕΕ και θα την καταθέσω σε επόμενο άρθρο. Χωρίς ριζικές αποφάσεις αναδιάρθρωσης η ΕΕ δεν έχει εξασφαλισμένο μέλλον. Έρχομαι όμως στα σημερινά και στο ερώτημα που τίθεται συνεχώς, τι είναι δηλαδή αυτό που παίζεται σ' αυτές τις ευρωεκλογές. Ποιο είναι το διακύβευμα όπως το θέτουν πολλοί δημοσιογράφοι. Κατά μήνα το κυριότερο πρόβλημα σήμερα της Ευρώπης και του κόσμου ολοκλήρου είναι οι πόλεμοι, και η περιβαλλοντική κρίση. Χωρίς περιβάλλον τι να κάνει κανείς τα «εδαφικά κέρδη»;

Το ότι ο πλανήτης πάσχει να επιβιώσει όσο μια ανθρώπινη δράση αυτά που μοιάζει πολύ ή και είναι αυτοκαταστροφική, δεν είναι δυνατόν να μην το βλέπουν όσοι συμβάλλουν σ' αυτή την πορεία προς την άβυσσο. Συμπεριφερόμαστε στη γη ως κατοχική δύναμη.

Αν σ' αυτά τα δύο ζητήματα η ΕΕ δεν καταστεί πρωτοπόρα δύναμη ανάσχεσης, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και ενώ πρέπει να λεχθεί πως στα θέματα περιβάλλοντος πραγματικά βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, την ίδια ώρα υπονομεύεται αυτή η πρωτοπορία με τη συμμετοχή, την ουσιαστική συμμετοχή μεγάλων κρατών μελών στην κατασκευή και την πώληση υπερόπλων για συμμετοχή τελικά σε ανθρωποσφαγές μα και συνάμα καταστροφή αυτού στο οποίο πρωτοπορούμε, την προστασία δηλαδή του περιβάλλοντος. Πόσοι όγκοι ρύπων για την κατασκευή ενός και μόνο τανκ, ενός πολεμικού αεροσκάφους και επιπρόσθετα τι οικολογικό αρνητικό αποτύπωμα αφήνουν πάνω στον πλανήτη. Αυτά μα τον Θεό κανείς δεν τα συζητά ουσιαστικά. Όσοι το κάνουν ακούγονται και λίγο εκτός κλίματος.

Τρίτο μεγάλο πρόβλημα απόλυτα συνδεδεμένο με τα λεχθέντα είναι οι μετακινήσεις πληθυσμών, το μεταναστευτικό όπως παρέμεινε να λέγεται. Επί του προκειμένου η ΕΕ κινείται στην κατεύθυνση διαχείρισης του ζητήματος. Καταπολεμά τον πυρετό επειδή γνωρίζει πως αδυνατεί να τιθασεύσει τις αιτίες. Η τελευταία απόφαση διαχείρισης που ήλθε τόσο εκκωφαντικά στα αφτιά μας ενείχε περισσότερο ήχο από ό,τι ουσία. Έχει τόσα αρνητικά που ψάχνεις με φακό να βρεις κάτι θετικό. Κάθε δύο χρόνια λέει θα αποφασίζουν αν και πόσους μετανάστες θα παίρνουν από τα κράτη πρώτης εισδοχής για να διοχετεύονται σε άλλα κράτη. Να 'στε βέβαιοι πως αν κάνουν κάτι τέτοιο θα είναι επειδή θα έχουν ανάγκη εξειδικευμένων εργατών ή επιστημόνων. Καταλαβαίνω πως η επωδός (που είναι τετραγωνικά σωστή) να σταματήσουν οι πόλεμοι για να τερματιστούν ή να μειωθούν οι μεταναστευτικές ροές ακούγεται ως ευχή χωρίς αντίκρυσμα, όμως κανείς δεν πρέπει να σταματήσει να το λέει, να το στηρίζει, να αγωνιά για ένα μέλλον πραγματικών αξιών.

Τέταρτο ζήτημα είναι η απόλυτη, η αδήριτη ανάγκη να δράσει άμεσα για να τερματιστεί η αιματοχυσία στην Ουκρανία. Γιατί φαίνεται πως πουθενά αλλού δεν οδηγεί η κατάσταση παρά μόνο στη διαιώνιση. Έτσι θα αφήσουν την κατάσταση; Είμαι αναφανδόν εναντίον της εισβολής της Ρωσίας όμως το να σκοτώνονται κάθε μέρα εκατοντάδες νέα παιδιά, είναι κάτι που μπορεί να αφήνει αδιάφορη την ΕΕ;

Για τη Γάζα και για την ανθρωποσφαγή, που μαίνεται για να επιβιώσει πολιτικά ο κ. Νετανιάχου, λίγα έχει να πει κάποιος. Το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ καθορίζει ακόμα και αποτελέσματα εκλογών. Αν η Ένωση δεν είναι ικανή επ' αυτού του ζητήματος να πάρει κοινή θέση έντονης καταδίκη , τότε σε τι είναι ικανή; Μήπως έχει ήδη μωρανθή το άλας της γης, το αλάτι της ανθρωπότητας, και τώρα εν τίνι αλισθήσεται; Όμως για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τι περιμένει η ΕΕ να γίνει; Και η Ρωσία τι περιμένει; Κανείς δεν υποχωρεί γιατί το γόητρο είναι πάνω από τις ζωές των παιδιών. Μέγα θέμα είναι για την Ευρώπη και η παιδεία. Σ' όλη την επικράτεια οι ανθρωπιστικές σπουδές έχουν εκτοπιστεί. Πιο απλά δεν μαθαίνουμε στα παιδιά την έννοια της αλληλεγγύης. Ξεχάσαμε πως και η αγάπη διδάσκεται.

Αν δε έχετε προσέξει δεν υπάρχει επίτροπος για την Παιδεία. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια νέα γενιά καλύτερη από κάθε παλαιότερη. Ας ξεκινήσουμε από την καθιέρωση ενός τουλάχιστον κοινού μαθήματος σε ύλη στην ΕΕ. Μάθημα για την κοινή πορεία της ανθρωπότητας, για τη συνεργασία, την ισότητα. Ας συλλογιστούμε λίγο γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό; Γιατί απλούστατα τα κράτη μέλη, όλα τα κράτη μέλη θέλουν με την παιδεία να μεγαλώνουν παιδιά στρατιώτες! Υπάκουα μέλη στα κελεύσματα.

Είμαστε ξανά σε έναν κόσμο που ούτε η λέξη αλαλούμ δεν μπορεί να περιγράψει. Αν σε έναν τέτοιο κόσμο δεν μπορέσει η ΕΕ να κάνει κάτι τότε δεν υπάρχει επιστροφή. Και από αντίδραση οι λαοί στέλνουν στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανάμεσα στους εκπροσώπους τους και κάποιους πονηρόβλακες για να κάνουμε πλάκες ή και για να κτυπηθεί λεν το σάπιο πολιτικό σύστημα. Να κτυπηθεί ναι, υπερθεματίζω. Μήπως όμως το σάπιο καταπολεμιέται με το αντίστοιχό του; Άλλα ναι, πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται. Άλλωστε απ' ό,τι ξέρω τέτοιοι υπάρχουν στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πολλοί. Κακό είναι να δείξουμε και εμείς τον νου μας; Αλλά μήπως δεν το έχουμε ήδη κάνει; Δεν μπορεί πια κανείς να δουλέψει στην πολιτική. Είτε θα πρέπει να έχεις έναν στρατό ξοπίσω σου για να αναμεταδίδει κατά ριπάς κάθε χαριτωμενιά της καθημερινότητάς σου, είτε εσύ ο ίδιος να ασχολείσαι μόνο με αυτό.

Να στέλνεις δηλαδή στα σόσιαλ μίντια κάθε πλακατζίδικη ανοησία. Και, επειδή πράγματι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειό μας, φέρτε στην επιφάνεια τα περιττώματα αυτού του σάπιου συστήματος για να μας σώσουν.

Καλή ψήφο.

*Πρώην ευρωβουλευτής