Μαύρος Απρίλης

Ο Απρίλης του 2004 θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη όλων ως ο εκβιασμός του κυπριακού λαού να ενταφιάσει την επανένωση μέσω της περιρρέουσας, των εκβιασμών, των ανηθικοτήτων για πουλημένους και του στιγματισμού με το «ναιναίκοι» από τον ίδιο κλαψούρη Πρόεδρο που έθεσε την ταφόπλακα της επανένωσης για να παραμείνει στον θρόνο του. Όσο για τους διθυράμβους του 76%, να τους πούμε ότι ο λαός σύρθηκε σαν ερίφια χωρίς καμιά ενημέρωση στην παγίδα των εραστών της προδοτικής διχοτόμησης με τις κιτρινοφυλλάδες, με εντεταλμένους δημοσιογράφους να πράττουν το καθήκον τους στο έπακρον… Όπως και να έχει, γι’ αυτούς που ήθελαν να κάνουν μια αρχή για την επανένωση της πατρίδας μας με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, η 24/04/2004 θεωρείται η μέρα που τέθηκε η ταφόπλακα για μια επανενωμένη Κύπρο. Θεωρείται η μέρα της διχοτόμησης της πατρίδας μας αφού έχουμε μείνει με ένα μικροσκοπικό ελληνοκυπριακό κρατίδιο ξεπουλώντας τη μισή μας πατρίδα δωρίζοντάς την στον Τούρκο κατακτητή. Με το ΟΧΙ του 76% του λαού που το παρέσυρε η ανοίκεια προπαγάνδα αυτών που ήθελαν να συνεχίσουν να ελέγχουν έστω και τη μισή πατρίδα –ώς πότε δεν γνωρίζω– καταφέραμε να περάσουμε το μήνυμα στους Τουρκοκύπριους ότι δεν μας ενδιαφέρει η λύση, με αποτέλεσμα να απογοητευθούν και να συρθούν στα σχέδια της Άγκυρας που μετά το δημοψήφισμα δεν έδειξε καμιά διάθεση ούτε τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν να συζητήσει. Απεναντίας, προβάλλει σχέδια Β και Γ που σίγουρα δεν εγγυούνται τη διατήρηση του Ελληνισμού σ’ αυτή τη μίζερη διχοτομημένη πατρίδα του υπερπατριωτισμού, των λεκτικών ηρωισμών και της διαχρονικής πολιτικής των πανηγυριών. Η τραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι είχαμε και διαγγέλματα για το «ηρωικό» ΟΧΙ που πρόλαβε τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εδώ «γελάει και το παρδαλό κατσίκι» αφού από την ημέρα εκείνη είχαμε εισροή 300.000 εποίκων που στο σύνολό τους έχουν συρρικνώσει σε επικίνδυνο βαθμό τους Τουρκοκύπριους οι οποίοι έχουν καταντήσει μειονότητα στον κατεχόμενο βορρά. Μερικοί που θέλουν να απαλύνουν της ενοχές τους για το καταστροφικό ΟΧΙ μας λένε ότι η Τουρκία δεν θα εφάρμοζε αυτή τη συμφωνία. Μα εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί θα εφάρμοζε συμφωνία για ένα ενιαίο κράτος. Αυτά είναι επιχειρήματα για βρέφη και δεν περνούν μέσα στους νοήμονες Ελληνοκύπριους.

Η κλίκα των διχοτόμων μας «φλόμωσε» επιμένοντας στα ουτοπικά της κατατόπια για ενιαία κράτη και όχι στην «τρισκατάρατη» δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία. Και όμως αυτή η κλίκα ξέρει να παίζει καλά τον ρόλο της και εισηγούνται ανέφικτες λύσεις που εδραιώνουν τη διχοτόμηση και καταστροφή μας με ανόητες στρατηγικές για στρίμωγμα της Τουρκίας. Σίγουρα όμως δεν φταίνε οι διχοτόμοι αλλά «ο ωχαδελφισμός που μας δέρνει» αφού τους ανεχόμαστε χωρίς καμιά αντίσταση στα αρλουμποειδή τους επιχειρήματα. Κλείνω με επίλογο το ντροπιαστικό διάγγελμα του αρχιενταφιαστή της επανένωσης Τάσσου Παπαδόπουλου. Εάν ο Παπαδόπουλος ήταν πραγματικός ηγέτης έπρεπε λεβέντικα να ενημερώσει τον λαό για τα υπέρ και τα κατά αφήνοντας το προνόμιο στον κάθε πολίτη να πάρει τις αποφάσεις του. Φευ, όμως αποδείχτηκε «παλληκάρι της φακής» αποκαλούμενος από τους γλείφτες του «μάγκας με τα όλα του». Έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για να μην εγκαταλείψει τον θρόνο του και ενταφίασε την επανένωση αφού ο κλαψούρης «Πρόεδρος» δεν ήθελε να γίνει μουχτάρης, δήθεν. Το κατάπτυστο «Δούντειο Δόγμα» επικράτησε εν μέσω μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας όπου οι νούσιμοι πολίτες που αντελήφθησαν το κόλπο του και ψήφισαν ΝΑΙ στιγματίστηκαν ως ναιναίκοι -τουρκοπροσκυνημένοι. Ο λαός όμως, μετά που αντιλήφθηκε την τραγωδία που επέφερε ο ενταφιαστής της επανένωσης, τον εξοστράκισε από τον πρώτο γύρο στις εκλογές που ακολούθησαν και τώρα κάποιος διερωτάται ποιος είναι ο ναιναίκος αφού φτάσαμε στο σημείο της διχοτόμησης των δύο κρατών; Ντροπή και πάλι ντροπή.