Βλέπεις το ένα πλοίο μετά το άλλο με τους μετανάστες να φτάνουν στη χώρα σου, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και απλά αλλάζεις κανάλι, κάνεις σκρολ, πατάς Next. Είναι μια εικόνα που δεν στροβιλίζει καν στο μυαλό μας, έχουμε μάθει πλέον να την προσπερνάμε. Να ζούμε με αυτήν λες και διαβάζουμε την τάδε δήλωση του υπουργού ή την άλλη βλακεία που αφορά την TikToker που χώρισε. Την προσπερνάς, συνηθίζεις το τέρας και προχωράς παρακάτω.
Αν είσαι ακροδεξιός, παρακαλάς να ψοφήσουν στη θάλασσα. Αν έχεις λίγη τσίπα μέσα σου, τότε σκέφτεσαι πως υπάρχει ένα τσούρμο ανθρώπων το οποίο ψάχνει το μέλλον του, αναζητεί το καλύτερο αύριο. Αν είσαι Κύπριος, απλά έχεις κοντή μνήμη.
Γιατί δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια διάολε από τότε που οι γονείς μας, οι παππούδες μας, έφευγαν μετανάστες με άλλα σαπιοκάραβα στην Αγγλία για το καλύτερο μέλλον. Εμείς οι πρώην πρόσφυγες, οι συγγενείς αγνοουμένων, οι αδικημένοι από τη διεθνή κοινότητα, προσπερνούμε την είδηση, βρήκαμε τον άρτον τον επιούσιον στη μεταεισβολή εποχή, χαθήκαμε, αφεθήκαμε. Και δεν μας νοιάζει. Ούτε που το κοιτάμε το σαπιοκάραβο, το οποίο έγινε μάλιστα και απειλή. Φρόντισε άλλωστε και ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών να χαϊδέψει τα αφτιά και να μας πει με στόμφο πως «δεχόμαστε ουσιαστικά επίθεση με σαπιοκάραβα». Όταν δεχόμασταν επιθέσεις με πακτωλούς χρημάτων από ολιγάρχες δεν δεχόμασταν καμία επίθεση.
Γιατί αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά με τους ξένους και τα σαπιοκάραβά τους. Κακός ξένος είναι μόνο ο φτωχός ξένος. Και η κατάντια αυτού του σαπιοκάραβου που λέγεται Κυπριακή Δημοκρατία, και δη κυβέρνηση, είναι πως η ίδια με αυτού του είδους τις εμπρηστικές δηλώσεις εμποτίζει το αίσθημα της ξενοφοβίας, μεγαλώνει μακροπρόθεσμα ένα πρόβλημα με στόχο να βρίσκεται ξανά στην εξουσία, να αλλάξει την κακή εικόνα που χτίστηκε έναν χρόνο, ενώ όταν δεν της βγαίνουν τα νούμερα, τα ρίχνει στο μεταναστευτικό. Είναι άλλωστε η καραμέλα αυτής της περιόδου για πολιτική επιβίωση το μεταναστευτικό.
Και έτσι έγινε και με τον Anisur Rahman από το Μπαγκλαντές, ο οποίος έπεσε απ’ το μπαλκόνι για να γλυτώσει τον έλεγχο της Αστυνομίας. Είναι ένας εγκληματίας, ένας τύπος χωρίς χαρτιά, ένας μετανάστης λιγότερος για το σαπιοκάραβο που λέγεται Κύπρος, που έφτασε στην απόλυτη κατάντια οι άνθρωποι που έρχονται ψάχνοντας το καλύτερο μέλλον να ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, και δεν τους κάνει καμιά διαφορά να πηδήξουν απ’ τον 5ο όροφο για να γλυτώσουν, όχι μόνο απ’ την Αστυνομία, να λυτρωθούν ταυτόχρονα και από τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν. Και αν η τύχη είναι με το μέρος τους, ίσως ζήσουν μέχρι την επόμενη φορά. Ο Rahman δεν έζησε. Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πως έγινε «θυσία» για το σαπιοκάραβο της Κύπρου, το οποίο δέχεται επίθεση από απάνθρωπους πολιτικάντηδες που βλέπουν τον μετανάστη ως νούμερο και ξεχνούν πως πριν 60 χρόνια θα μπορούσε να είναι θείος, πατέρας τους. Μόνο που ο Rahman θα είναι εκεί για να τους θυμίζει πως κάθε θάνατος μετανάστη είναι μια ήττα για τη δήθεν υπέροχη μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης.
