Μια παράταξη χωρίς ταυτότητα

Δε ξέρω αν το τι συμβαίνει σήμερα στον ΔΗΣΥ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τραγωδία ή κωμωδία. Μάλλον το δεύτερο, γιατί οι πλείστες κινήσεις της σημερινής ηγεσίας της παράταξης αγγίζουν περισσότερο το γελοίο παρά το τραγικό.

Αν και πιστεύουν ότι υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης, λόγω της χαμηλής συσπείρωσης, δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι η εποχή των κομματικών αμνοεριφίων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Το τι έχουν πάθει είναι όπως τον ασθενή που προσπαθεί να καταπολεμήσει μια λοίμωξη παίρνοντας λάθος αντιβίωση.

Κατάντησαν τόσο πελατειακοί που εφαρμόζουν πλέον την ρήση της αγοράς, «ότι θέλει ο πελάτης», για να κτυπήσουν τον ανταγωνισμό. Μεταναστευτικό θέλετε, μεταναστατευτικό θα πάρετε. Και πάλι οι κινήσεις τους ομοιάζουν με περιστατικά ιατρικής. Προσπαθούν να καταπολεμήσουν τον καρκίνο με παυσίπονα και αντιγριπικά. Εφόσον λοιπόν η παράταξη ασθενεί και μάλιστα βαριά, η σημερινή κατάσταση μόνο με ιατρικά περιστατικά θα μπορούσε να παραλληλιστεί.

Τις προάλλες με συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αν και έγινε ολόκληρη διαφήμιση για το ότι θα τα πει έξω από τα δόντια τελικά, πιστός στην προσφιλή του τακτική δεν είπε τίποτα απολύτως εκτός από κριτική προς τον ΠτΔ. Για τα άλλα, τα εσωκομματικά και για τον υπαίτιο της πανωλεθρίας του στις εκλογές άφησε μόνο αιχμές. Μισόλογα και πάλι. Μα επιτέλους δεν αντιλαμβάνεται ότι μόνο με αιχμές δεν πετυχαίνει τίποτα και δεν βοηθά ποσώς στην ανασυγκρότηση της παράταξης που τον ανέδειξε και για να είμαστε δίκαιοι, πιστά και σωστά την υπηρέτησε;

Αφού άσκησε την σκληρότερη κριτική στην Κυβέρνηση στο τέλος, με αναίδεια χιλίων κυπρίων, προθυμοποιήθηκε να σταθεί δίπλα στον «αποστάτη», βέβαια υπό προϋποθέσεις. Αυτό όμως που δεν μας είπε είναι το ποιος τον κάλεσε να βοηθήσει και θέτει και όρους.

Τσιμουδιά για την θεσμική διαφθορά επι διακυβέρνησης της παράταξης, τσιμουδιά για το Κραν Μοντανά και για το ποιος ευθύνεται για το τραγικό ναυάγιο. Δεν είπε το παραμικρό για το ότι ήταν και αυτός παρόν όταν ο τέως μίλησε για λύση δύο κρατών. Η ανοχή του και η δειλία του να πει τα πράγματα με το όνομά τους, κάτι που προεκλογικά κάποιος θα μπορούσε να κατανοήσει, συνεχίζεται και μετεκλογικά. Εκτός και αν θεωρεί τα επόμενα χρόνια ως προεκλογική περίοδο.

Δυστυχώς στον ΔΗΣΥ συνεχίζουν την λάθος διάγνωση της ασθένειας από την οποία πάσχουν. Όλοι ανεξαιρέτως, δήθεν ιστορικά στελέχη, κομματοπατέρες και ψευδοπαράγοντες συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι. Για όλα έφταιξε η αποστασία. Μήπως τα χρυσά διαβατήρια, το Κραν Μοντανά και όλα τα άλλα που αμαύρωσαν το όνομα της παράταξης και της πατρίδας γενικότερα, προέρχονται από την αποστασία; Από εθνική και ηθική αποστασία σίγουρα, από κομματική όμως όχι.

Το τραγικό έγκειται στο ότι κανένας δεν τολμά να αρθρώσει καθαρό λόγο. Το ότι η ρίζα του κακού είναι ο τέως ΠτΔ δεν τολμά κανένας να το αγγίξει.

Αν ακόμα επιτευχθεί ο εκλογικός στόχος της πρωτιάς, που είναι το πιθανότερο σενάριο, με απώλεια όμως χιλιάδων ψήφων, τότε θα είναι η αρχή της περαιτέρω καταστροφής. Σε τέτοια περίπτωση «όλα καλά», «ούτε γάτα ούτε ζημία», η πρωτιά επετεύχθει, τα πάντα και πάλι κάτω από το χαλί και συνεχίζουμε με την δυσοσμία που προκαλούν όλες αυτές οι ακαθαρσίες, λόγω αηδίας και απέχθειας, να κρατούν μακριά τον κάθε αγνό συναγερμικό και να τον ωθούν να ψάξει για άλλες επιλογές.

Είναι τόσο επιπόλαιοι και αφελείς που νομίζουν ότι οι διαρροές προς το ΕΛΑΜ θα σταματήσουν με το να έχουν το ΕΛΑΜ στο ψηφοδέλτιό τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποιος που συμφωνεί με τις θέσεις του ακροδεξιού κόμματος θα πάει απευθείας στην αυθεντική ακροδεξιά και όχι σε κακές απομιμήσεις.

Για την ηγεσία οι διαρροές ή οι απώλειες, λόγω κυπριακού, παραγνωρίζονται πλήρως. Νομίζουν ότι με το να ρίχνουν κανένα, «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα» και να επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου Κληριδοκαπηλεία, θα ξεπλύνουν την ντροπή του Κραν Μοντανά και τις ιδεοθύελλες περί λύσης δυο κρατών. Δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά είναι όπως το τατουάζ που μόνο με χειρουργική επέμβαση φεύγουν. Μια χειρουργική επέμβαση, που αν και έπρεπε να γίνει χθες, φοβούνται να την κάνουν γιατί φαίνεται ότι απεχθάνονται τα «αίματα».

Μετα κόπων και μόχθων και όχι αναίμακτα, όπως αποδείχθηκε με την αποχώρηση του Μάριου Πελεκάνου, κατέληξαν σε ένα ευρωψηφοδέλτιο στο οποίο, «απ’ όλα έχει το πανέρι». Εκτός μίας ή δύο εξαιρέσεων, είναι ότι χειρότερο έχει παρουσιάσει, από ιδρύσεώς του, ο ΔΗΣΥ. Ένα συνονθύλευμα διαφορετικών προσεγγίσεων και πολιτικών. Ένα ψηφοδέλτιο ασυνάρτητο που μοιάζει περισσότερο με ένα κακόγουστο μωσαϊκό. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Από την παρουσία του ΕΛΑΜ, από τον κ. Χατζηπαντέλα, ο οποίος συμπορεύτηκε με τον Νικόλα Παπαδόπουλο και τους απορριπτικούς σε Κύπρο και Ελλάδα στις ύβρεις εναντίον του Χρήστου Στυλιανίδη, για την γνωστή του ομιλία στην Βουλή των Ελλήνων ή τέλος από τον Κωνσταντίνο Πετρίδη, ο οποίος ως μέλος της διακυβέρνησης της διαφθοράς και της διχοτόμησης αποτελούσε την ελπίδα του κόμματος και τώρα αντί να προβάλει το γεγονός ότι ήταν από τα λίγα στελέχη που είχε το θάρρος να σταθεί απέναντι στον τέως, συμπορεύτηκε μαζί του; Ειλικρινά πως θέλουν όλοι αυτοί, οι εν δυνάμει ευρωβουλευτές, να επιβιώσουν πολιτικά όταν συνεχίζουν να αποφεύγουν να πουν τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη, μήπως και δεν είναι αρεστοί στον τέως;

«Στην πολιτική, η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα», έλεγε ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Δυστυχώς στην πάλαι ποτέ μεγάλη παράταξη έχουν ξεπεράσει και την ρήση του Ναπολέοντος. Νομίζουν ότι η βλακεία είναι πλεονέκτημα. Δυστυχώς πιστεύουν ότι ο συναγερμικός είναι έτοιμος να χωνέψει την οποιαδήποτε βλακεία του σερβίρουν με το σκεπτικό ότι εφόσον είναι ευκολόπεπτη για αυτούς, τότε και ο ψηφοφόρος μπορεί, με την ίδια ευκολία, να την αποδεχθεί.

Στην Πίνδαρου η ηγεσία και οι παρατρεχάμενοι τους έχουν χάσει το παιχνίδι, όχι αυτό των εκλογών, το οποίο εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, λαβωμένοι αριθμητικά, θα κερδίσουν, αλλά την ταυτότητά τους. Χωρίς ταυτότητα δεν πας πουθενά. Χωρίς αρχές και αξίες το πολιτικό μέλλον είναι αμφίβολο και δυσοίωνο.