Μια νέα δημοσκόπηση την τελευταία βδομάδα ήρθε να επιβεβαιώσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση αυτούς τους πρώτους μήνες, προσθέτοντας στη φθορά των ποιοτικών χαρακτηριστικών προηγούμενων δημοσκοπήσεων και τη φθορά των αριθμών. Στη δημοσκόπηση της Red Wolf, η δημοφιλία Χριστοδουλίδη φέρεται να βρίσκεται μόλις στο 20% (και είναι χαμηλότερη από αυτήν που ο Νίκος Αναστασιάδης κατέγραφε αμέσως μετά το κούρεμα), τη στιγμή που και η θετική γνώμη ανάμεσα σε αυτούς που τον ψήφισαν πριν από 11 μήνες περιορίζεται σήμερα στο 37%. Αρνητική είναι επίσης η αξιολόγηση της κυβέρνησης σε όλους τους θεματικούς τομείς, με μόλις το 7% να αξιολογεί θετικά τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο Κυπριακό και το 11% στην οικονομία, ενώ η άσχημη εικόνα αποτυπώνεται και στο Υπουργικό, με το 30% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ως τον πιο αποδοτικό υπουργό τον κανέναν.
Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη, για τέτοιο χρονικό σημείο, αμφισβήτηση της κυβέρνησης, η οποία αντανακλά τη γενικότερη εικόνα κατάρρευσης που αυτή εκπέμπει. Με τον Νίκο Χριστοδουλίδη να αδυνατεί, μέχρι στιγμής, να ανταποκριθεί -έστω και στο ελάχιστο- στις προσδοκίες που ο ίδιος καλλιέργησε, έχοντας ήδη προλάβει μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο να αναιρέσει κάθε μία σχεδόν από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του και να δημιουργεί τεράστιες αμφιβολίες κατά πόσον μπορεί να κυβερνήσει. Όπως π.χ. στις περιπτώσεις με τα επεισόδια σε Χλώρακα και Λεμεσό και τις επιθέσεις σε δημόσιους κατηγόρους, τον τρόπο που χειρίστηκε το ζήτημα του ανασχηματισμού, αλλά και το γεγονός ότι στο CV του έχει ήδη συμπεριλάβει την αλλαγή του μισού σχεδόν Υπουργικού του. Την ίδια στιγμή, χωρίς να έχει ακόμα να διαχειριστεί οποιαδήποτε σημαντικά προβλήματα, με την εν γένει παρουσία του, δείχνει τεράστια αδυναμία στο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ακόμα και τα πιο απλά ζητήματα, τα οποία στην ουσία είναι αποτέλεσμα δικών του αποφάσεων και χειρισμών. Όπως η παράτυπη συμφωνία με τη Δόξα Κωμοδρόμου και ο τρόπος που διαχειρίστηκε το ζήτημα όταν αυτή έγινε κομμάτι του δημόσιου διαλόγου, ο τουλάχιστον παράδοξος διορισμός της 19χρονης (που ήταν στο επιτελείο του) στο Υφυπουργείο Τουρισμού και οι νουθεσίες προς δημοσιογράφους και κοινωνία στις αντιδράσεις που καταγράφηκαν, η κίνηση του να προαναγγείλει αλλαγές στην κυβέρνηση ενώ ακόμα δεν είχε καταλήξει σε ονόματα βάζοντας ολόκληρο το Υπουργικό υπό αμφισβήτηση και τον ίδιο υπό πίεση, και πρόσφατα η προσωπική επιλογή του να διορίσει έναν ΕΛΑΜίτη, φιλοχουντικό στο ΔΣ του ΤΕΠΑΚ, τον οποίο υπό το βάρος των επικρίσεων αναγκάστηκε να αντικαταστήσει.
Χωρίς κεντρικό αφήγημα, απρόθυμος να προχωρήσει σε αλλαγές και αδύναμος να διαβάσει σωστά τα δεδομένα, διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι δεν διαθέτει την ικανότητα να κυβερνήσει, επιτείνοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης και γιγαντώνοντας την απαξίωση εντός της κοινωνίας.
Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι η τεράστια φθορά που καταγράφει η εικόνα του. Αφού πλέον δείχνει να βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με την εικόνα που τον εξέλεξε. Μια φθορά η οποία προφανώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχει ταυτιστεί απόλυτα με το χθες όσον αφορά τον κυνισμό με τον οποίο διορίζει και πολιτεύεται, δημιουργώντας με σειρά ενεργειών του την εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος βρίσκεται εκεί για να επωφεληθεί με κάθε τρόπο από το σύστημα (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη λήψη σύνταξης ενώ είναι εν ενεργεία Πρόεδρος). Η οποία γιγαντώνεται, όμως, από την αδυναμία του να λειτουργήσει πολιτικά. Να δώσει στην προεκλογική του ρητορική ουσία και περιεχόμενο. Ως αποτέλεσμα αυτής της αδυναμίας να παραγάγει πολιτική, τη δημόσια σφαίρα μονοπωλούν όλα τα αρνητικά ζητήματα, π.χ. ζητήματα διαπλοκής και ελλειμματικής διαχείρισης που δεν είναι πρωτόγνωρα, παραμένουν όμως κεντρικό κομμάτι του διαλόγου, ελλείψει πολιτικών που θα τα υπερκαλύψουν.
Στο πλαίσιο αυτό, με τον ίδιο να δείχνει Πρόεδρος περιορισμένων ικανοτήτων και αποκομμένος από την κοινωνία και τα θέλω της, είναι λογικό ότι ούτε οι ευφάνταστες ιδέες και πρωτοβουλίες στο Κυπριακό μπορούν να περιορίσουν τη φθορά, με δεδομένο ότι κρίνονται από τα γεγονότα, ούτε και ο μηδενικός ΦΠΑ ή επιταγές κάποιων ευρώ μπορούν να ανακόψουν τη δυσαρέσκεια, αφού δεν διαφοροποιούν την οικονομική κατάσταση των πολιτών (εξ ου και η αποδοχή πέριξ του 10%). Σήμερα ο Νίκος Χριστοδουλίδης δίνει την αίσθηση ότι προσπαθεί να ολοκληρώσει τη θητεία του με τη μικρότερη δυνατή φθορά παρά να αναστρέψει την εικόνα.
Με την εικόνα του να καταρρέει, φαίνεται να καταρρέει και το όποιο πολιτικό κεφάλαιο θεωρητικά μπορεί να είχε ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Αφού αυτή η εικόνα δεν χτίστηκε σε οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε σήμερα να την αντικαταστήσει. Μαζί όμως δείχνει να καταρρέει και ένα αφήγημα: Ότι ζούμε στην εποχή που η εικόνα μπορεί να υπερκαλύψει την πολιτική. Ή ακόμα και να την αντικαταστήσει. Επιβεβαιώνεται ότι η δημοφιλία και οι δημόσιες σχέσεις μπορούν μεν υπό ορισμένες συγκυρίες να σε εκλέξουν, δεν είναι δυνατόν όμως, από μόνες τους, να σε κρατήσουν στην πολιτική. Αφού δεν μπορούν παρά να καταρρεύσουν όταν δεν αποτελούν απλώς το περιτύλιγμα, αλλά πολιτική πρόταση. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξελίσσεται από οδηγό πολιτικής ανέλιξης σε παράδειγμα προς αποφυγή. Και η εικόνα από πανάκεια μετατρέπεται σήμερα σε εν δυνάμει βαρίδι.
https://twitter.com/AntonisPolydoro
