Ένας Πρόεδρος μόνος με ευκαιριακά κομματίδια

Πολλά λέγονται και γράφονται με αφορμή τον ανασχηματισμό στον οποίον προχώρησε ο ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης και για τις μεμονωμένες αλλά και αναμενόμενες, αστοχίες στους διορισμούς των μελών των ημικρατικών οργανισμών.

Εκτός της έκδηλης απαρέσκειας των πολιτών υπάρχει έντονη δυσφορία από τα κόμματα της συγκυβέρνησης που πλέον τοποθετούνται δημόσια, ασκώντας κριτική στον πρόεδρο.

Η πορεία της συνεργασίας αυτής ήταν προδιαγεγραμμένη. Εδώ δεν ακολουθείται ο νόμος «τα ετερώνυμα έλκονται», αλλά απωθούνται. Επιπρόσθετα, πάντοτε αυτές οι παρα φύσιν πολιτικές «συνουσίες» έχουν ημερομηνία λήξεως με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο και για τους ίδιους τους συμμετέχοντες.

Είτε τους αρέσει είτε όχι αυτά πληρώνουν τώρα τα δήθεν κόμματα της συμπολίτευσης. Για μαλλί, ή καλύτερα για καρέκλες πήγαν, κουρεμένοι, αναφορικά με την εκλογική τους δύναμη, γύρισαν.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι κοινό έχουν με τον Προέδρο όλοι αυτοί. Αν και από την αρχή διαφωνούσαν με τις θέσεις του σε καίρια θέματα, με πρώτιστο το κυπριακό, τον στήριξαν μόνο και μόνο για την νομή της εξουσίας και του δημιούργησαν τεράστια προβλήματα. Αρχίζοντας από την σύνθεση του πρώτου υπουργικού συμβουλίου οι επιλογές των κομμάτων αυτών ήταν η αιτία για την προφανή ανεπάρκεια που ανάγκασε τον πρόεδρο να προχωρήσει σε ανασχηματισμό. Συνεπώς μέχρι στιγμής η συμβολή των κομμάτων αυτών έχει αρνητικό πρόσημο χωρίς βέβαια η ευθύνη του ιδίου του προέδρου να είναι αμελητέα.

Μήπως οι συμπεριφορές τέως και νυν υπουργών δεν χαρακτηρίζονται επιεικώς από πολιτική αφέλεια; Για παράδειγμα την ώρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός προσπαθεί να βρει δίαυλο επικοινωνίας με την Τουρκία ο τέως υπουργός άμυνας, Μιχάλης Γιωργάλλας, χρησιμοποιούσε την γνωστή απορριπτική του ρητορική μιλώντας για εξοπλισμούς, για ενιαίο αμυντικό δόγμα και άλλες ασυναρτησίες.

Ακόμα ο υπουργός Ενέργειας, πως είναι δυνατόν, την στιγμή που γινόντουσαν προσπάθειες για διορισμό απεσταλμένου του ΓΓ να φανφαρολογεί για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου όταν η άποψη του Αντόνιο Γκουτέρες, που καταγράφεται σε όλες του τις εκθέσεις, είναι ότι οι ενεργειακοί σχεδιασμοί αποτελούν πηγή έντασης;

Τέλος, πως είναι δυνατό να βρίσκεται ακόμα στο καίριο πόστο του υπουργού των οικονομικών ένας άνθρωπος ο οποίος, μετά τα cyprusconfidential, είπε στις Βρυξέλλες το μνημειώδες, «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω», δηλαδή αποκάλεσε τους ευρωπαίους εταίρους μας απατεώνες;

Όλα τα πιο πάνω αποδεικνύουν ότι τέως αλλά δυστυχώς και νυν υπουργοί, προερχόμενοι από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και όχι μόνο, δεν έχουν αντιληφθεί ότι βρίσκονται σε ένα ημικατεχόμενο, μη κανονικό κράτος και το πρώτιστο είναι η λύση και επανένωση με όλα τα άλλα να έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Μπορεί στην παρούσα φάση ο ΠτΔ να χρειάζεται την στήριξη των κομμάτων αυτών στην βουλή των αντιπροσώπων, με τις μηδαμινές έδρες που διαθέτουν, αλλά όπως όλα δείχνουν τουλάχιστον ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, δεν θα έχουν καν παρουσία στην βουλή.

Σε αυτόν τον τόπο όλα τα παράξενα συμβαίνουν. Για παράδειγμα όταν σε λίγες μέρες η απεσταλμένη του ΓΓ θα είναι στην Κύπρο και ο ΠτΔ θα θέσει τις διακηρυγμένες του θέσεις περί Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, τι θα κάνει ο κύριος Σιζόπουλος; Θα συνεχίσει να στηρίζει ένα πρόεδρο με «μειοδοτικές» και «διχοτομικές» θέσεις, όπως ο ίδιος αποκαλεί την συγκεκριμένη μορφή λύσης;

Ο άλλος «συνεταίρος», ο Νικόλας Παπαδόπουλος, είναι διατεθειμένος να αποκηρύξει το σωστό περιεχόμενο, τις προτάξεις, τις νέες στρατηγικές και τα άλλα πολιτικά ανέκδοτα;

Άφησα τελευταία την ΔΗΠΑ γιατί στο κυπριακό οι θέσεις τους είναι σχεδόν σωστές .

Όμως αυτοί πλέον ασκούν δημόσια κριτική στον πρόεδρο, όπως οι πρόσφατες δηλώσεις του αντιπροέδρου, Μαρίνου Κλεάνθους, ο οποίος μίλησε για απογοήτευση και αντιφάσεις. Άκουσον άκουσον, ο αντιπρόεδρος του κόμματος του οποίου ο πρόεδρος, από το 2021, κατέχει «κλεμμένη» βουλευτική έδρα, αυτήν του Άγγελου Βότση, μιλά για απογοητεύσεις δεσμεύσεις και αντιφάσεις . Αυτά όλα βέβαια θα τα καταλάβει ο κύριος Κλεάνθους όταν η ΔΗΠΑ, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, θα παύσει να αποτελεί κοινοβουλευτικό κόμμα.

Συνεπώς είναι καιρός ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης να αντιληφθεί ότι δεν έχει πλέον ανάγκη αυτά τα κομματίδια οι οποίοι τον στήριξαν μη έχοντας άλλη επιλογή και αφού εξάντλησαν όλες τις πιθανότητες για δικές τους υποψηφιότητες.

Αν στο κυπριακό κινηθεί εθνικά σωστά, αποδεχόμενος την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα και το πλαίσιο Γκουτέρες της 30ης Ιουνίου του 2017 ως έχει, τότε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να τον στηρίξουν, κάνοντας πράξη τις διακηρύξεις τους ότι πάνω από τις κομματικές σκοπιμότητες το ύψιστο είναι το εθνικό συμφέρον.

Σε διαφορετική περίπτωση αν, υπό τις πιέσεις των κομμάτων της υποτιθέμενης συγκυβέρνησης, υιοθετήσει τις καταστροφικές συμπεριφορές του προκατόχου του και τις ασυνάρτητες θέσεις των κομμάτων που τον στήριξαν τότε θα χρεωθεί την διχοτόμηση μαζί με τα εθνικά εγκλήματα του τέως.

Είναι καιρός ο ΠτΔ να αντιληφθεί ότι τα πλείστα του ατοπήματα, τα οποία δημιούργησαν δικαιολογημένα την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι είναι ανίκανος να κυβερνήσει, προέρχονται από την προσπάθειά του να ικανοποιήσει τα θέλω των κομμάτων αυτών που το μόνο που έμαθαν να κάνουν είναι να βρίσκουν τρόπους να συμμετέχουν στην εξουσία για να ικανοποιήσουν ιδιοτελείς στόχους. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα χωρίς όμως ο ίδιος ο πρόεδρος να είναι αμέτοχος ευθυνών.

Για παράδειγμα οι απορριπτικές τους θέσεις στο εθνικό θέμα είναι για αυτούς τρόπος επιβίωσης. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς, τόσο αφελής, που να πιστεύει ότι με λυμένο το κυπριακό θα υπάρχουν αυτά τα ευκαιριακά κομματίδια.

«Κόμμα: Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι», έλεγε ο Έλληνας συγγραφέας Εμμανουήλ Ροΐδης.

Για να είμαστε δίκαιοι, μπορεί όλοι αυτοί να μην είναι «μισούντες πάσαν εργασίαν», αλλά διαχρονικά οι επιλογές τους ήσαν ευκαιριακές χωρίς αρχές και αξίες, «ίνα παρέχονται αυτοίς τα μέσα να ζώσι πολιτικά και εθνικά χωρίς να σκάπτωσι».