Είμαστε έτοιμοι για τη λήξη;

Στις 30 Ιανουαρίου η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ θα συναντήσει τους δύο ηγέτες. Εδώ και τρεις εβδομάδες η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτό το γεγονός ως κινητικότητα στο Κυπριακό. Δεν ξέρω αν είναι για να το ξορκίσει ή αν είναι μέρος της επικοινωνιακής στρατηγικής του Προεδρικού για να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις ότι κάτι κινείται! Παρατηρώ επίσης ότι και τα διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης περιόρισαν το λεξιλόγιο που αφορά τον ουσιαστικό σκοπό της άφιξης της ειδικής απεσταλμένης. Η Μαρία Άνχελα Oλγκίν δεν φτάνει στην Κύπρο με στόχο να φέρει τους δύο ηγέτες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Και επομένως να υπάρξει αυτή η κινητικότητα που διατείνονται. Έρχεται για να βολιδοσκοπήσει αν υπάρχει η βούληση για να εισέλθουν οι δύο ηγέτες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εύχομαι ο κ. Χριστοδουλίδης, πέρα από τα εύηχα και ωραία συνθήματα που χρησιμοποίησε προχθές στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως το «είναι καιρός για ειρήνη» και ότι «δεν υπάρχουν παγωμένες συγκρούσεις», να αντιλαμβάνεται τη σημασία της «βούλησης». «Βούληση» σε περίπτωση που θέλουμε να φτάσουμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης σημαίνει «αποδέχομαι ξεκάθαρα» το πλαίσιο Γκουτέρες. Όχι αποδέχομαι ένα αφηρημένο πλαίσιο όπως αυτό στο οποίο αναφέρονται κάθε τρεις και λίγο το τελευταίο διάστημα τα κόμματα που υποστηρίζουν τον κ. Χριστοδουλίδη και συγκυβερνούν. Επιπρόσθετα, ο κ. Χριστοδουλίδης λέει ότι θέλει να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά. Αν αυτό που λέει το εννοεί, τότε είναι σημαντικό να αντιληφθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση «βούληση» σημαίνει ότι έχει τη δύναμη και το μυαλό να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης που επάνω υπάρχει μόνο ένα ψάρι το οποίο βρόμισε και είναι σε αποσύνθεση.

Αν έχει λοιπόν τη «βούληση», σημαίνει πως γνωρίζει πολύ καλά πως θα πρέπει να δώσει τη μάχη όχι τόσο για να σώσει ό,τι σώζεται, αλλά για να αποδεχθεί όσα χάθηκαν μέσα σε αυτά τα 50 χρόνια. Θα είναι ο κ. Χριστοδουλίδης ο ώριμος ηγέτης που θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που κατάφερε να λύσει το κυπριακό ζήτημα; Αν κρίνω από τον τρόπο διακυβέρνησής του εδώ και ένα χρόνο, αλλά και τις δράσεις του τα τελευταία δέκα χρόνια στην προηγούμενη διακυβέρνηση του τόπου, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έχει εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις δεξιότητες για να λύσει το Κυπριακό. Θεωρώ ότι είναι ευχαριστημένος με ένα αφήγημα ότι στην προεδρία του υπήρξε «κινητικότητα» στο Κυπριακό μετά από 6 χρόνια, δυστυχώς, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο κ. Χριστοδουλίδης νομίζει ότι η κλίμακα της κουτοπονηριάς του στην οποία παίρνει άριστα είναι η συνταγή της επιτυχίας του σε ό,τι κάνει. Δεν έχει, δυστυχώς, συνειδητοποιήσει το τεράστιο ρίσκο που παίρνει, από την επιμονή του για διορισμό ειδικού απεσταλμένου χωρίς ο ίδιος να ξέρει τι θέλει. Εδώ και έναν χρόνο δεν έχει αποδείξει ότι ξέρει τι θέλει στο Κυπριακό. Από το παράδειγμα της διαχείρισης της Πύλας ώς και τη δέσμη των 14 μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την Παρασκευή και που έτσι και αλλιώς τα πλείστα είναι υποχρεώσεις οι οποίες προκύπτουν από τον νόμο είναι στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά την επιπολαιότητα της προσέγγισής του. Πολύ φοβάμαι ότι ενώ ο Πρόεδρος συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα, η Μαρία Άνχελα Ολγκίν είναι εδώ για να σφυρίξει τη λήξη του Κυπριακού.