6 σημεία που επιβεβαιώνουν ότι το παλιό παραμένει ανέγγιχτο

Την περασμένη Τετάρτη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην τελετή διαβεβαίωσης των νέων μελών της κυβέρνησης, είπε ότι «όταν το παλιό αλλάζει οι αντιστάσεις σε όσους το συνήθισαν ή τους εξυπηρετεί είναι μεγάλες». Θεωρώ ότι αυτή η στιγμή ήταν η πρώτη μέσα σε αυτούς του έντεκα μήνες διακυβέρνησης που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άγγιξε για πρώτη φορά την αυτογνωσία αλλά και σε κάποιον βαθμό την αυτοκριτική. Για να ενισχύσω αυτήν την αναλαμπή αυτογνωσίας του Προέδρου παραθέτω πιο κάτω έξι σημεία που προφανώς πρέπει να στριφογύριζαν στο μυαλό του, όταν διατύπωνε ότι οι αντιστάσεις στην αλλαγή είναι μεγάλες και η ενίσχυση του παλιού συνεχίζουν να εξυπηρετούν τον ίδιο και τον τρόπο διακυβέρνησής του!

• Ας ξεκινήσω από το πιο πρόσφατο γεγονός που ήταν ο τρόπος με τον οποίο επιχείρησε να κάνει τον ανασχηματισμό. Αυτές οι πρακτικές μη σεβασμού προς τα μέλη της κυβέρνησης και οι εξαγγελίες μια βδομάδα προηγουμένως στα ΜΜΕ για να υποχρεώσει τους υπουργούς να παραιτηθούν από μόνοι τους είναι ό,τι πιο παλαιοκομματικό. Αυτές είναι νοοτροπίες άλλων εποχών, να εξευτελίζει ο Πρόεδρος της χώρας με αυτόν τον τρόπο τους συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε.

• Δεύτερο σημείο. Στην προεκλογική του εκστρατεία είχε εξαγγείλει με τεράστια αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα ότι κατά την προεδρική του θητεία θα διορίσει τεχνοκράτες και δεν θα είναι δέσμιος των κομματικών επιλογών. Τελικά, τη μέρα της διαβεβαίωσης του κυβερνητικού σχήματος και όσα παίχτηκαν παρασκηνιακά και είδαν το φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι τα τρία κόμματα που τον στήριξαν μοίρασαν την τράπουλα και ο Νίκος Χριστοδουλίδης απεδείχθη πολύ μικρός για να αντισταθεί στο παλιό, γι' αυτό και το συντήρησε!

• Τρίτο σημείο. Ο ανθρωπιστικός διάδρομος. Είναι παλαιοκομματισμός όταν ένας πολιτικός, και δη Πρόεδρος μιας χώρας, εκμεταλλεύεται ένα ανθρωπιστικό θέμα για επικοινωνιακούς λόγους με απανωτές δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση. Είναι ακόμα πιο παλαιοκομματικό, την ίδια στιγμή, να έχεις την ψευδαίσθηση ότι αυτό που θα γίνει θα είναι τέτοιο που νομίζεις ότι θα επηρεάσει θετικά το Κυπριακό. Είναι καθήλωση σε άλλη εποχή να μην μπορεί ο Πρόεδρος να αντιληφθεί τις σύγχρονες τάσεις της νέας γεωπολιτικής που διαμορφώνεται.

• Τέταρτο σημείο. Την κωμωδία που παίχτηκε με τη δήθεν πρόσκληση από τον Ερντογάν επίσκεψης του Προέδρου στην Άγκυρα. Αυτή η αποτυχημένη προβολή ενός θέματος ανήκει σε κακές πρακτικές μιας άλλης εποχής. Όπου συνήθως το να πάει και να έρθει το μήνυμα χρειαζόταν χρόνο. Στη σύγχρονη εποχή η διάψευση ενός γεγονότος είναι άμεση. Επίσης, θα τολμούσε να πάει ο Νίκος Χριστοδουλίδης να συζητήσει με τον Ερντογάν ως μην έχοντας το καθεστώς του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Άγκυρα; Παλαιοκομματική νοοτροπία με τον ερασιτεχνισμό και την τσαπατσουλιά που μόνο ο Πρόεδρος μας έχει συνηθίσει.

• Πέμπτο σημείο. Τόση υπερβολή για τον ρόλο του ευρωπαίου μεσολαβητή και η δημιουργία προσδοκιών και ψευδαισθήσεων δίχως να έχουμε εξασφαλίσει ότι θα έχουμε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Γιατί και ο διορισμός της απεσταλμένης από τα ΗΕ δεν οδηγεί σε επανέναρξη των συνομιλιών αλλά ενδεχομένως να οδηγήσει με δική μας ευθύνη σε πλήρες αδιέξοδο του Κυπριακού. Τι πιο παλιό από το να διαχειρίζεσαι τις τύχες του μέλλοντος ενός τόπου δίχως τη σοβαρή στήριξη τεχνοκρατικής γνώσης και σύγχρονης ανάλυσης των διεθνών δεδομένων και της γεωπολιτικής της περιοχής (Γάζα προτεραιότητα). Ο Νίκος Χριστοδουλίδης φαίνεται δεν έμαθε το μάθημά του ως υπουργός Εξωτερικών με το θέμα των κυρώσεων της Λευκορωσίας. Θα ανέμενε λοιπόν κανείς, αφού αντιστέκεται στο παλιό, ότι θα ήταν πλέον σοφότερος και αποκολλημένος από το παλιό. Θα έπρεπε ήδη να γνωρίζει ότι όταν επιδιώκεις επανέναρξη διαλόγου χωρίς να ξέρεις τι θέλεις και χωρίς συμμάχους είναι συνταγή αποτυχίας και αναξιοπιστίας.

• Έκτο και τελευταίο σημείο. Πόσο πιο παλαιοκομματικό είναι μια σύγχρονη κυβέρνηση που ήρθε να τα βάλει με το παλιό να αγνοεί τον ίδιο τον θεσμό του Κοινοβουλίου στην πιο σημαντική διαβούλευση, η οποία αφορά τη διαβούλευση για τον ετήσιο προϋπολογισμό. Στην Ελλάδα, στην τελευταία συζήτηση του προϋπολογισμού ακόμα και αργά το βράδυ στα υπουργικά έδρανα ήταν πάντα ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός αλλά μαζί και άλλοι υπουργοί για όσες μέρες γίνονταν οι διαβουλεύσεις.

Οι ενέργειες του Προέδρου εδώ και 11 μήνες μαρτυρούν ότι είναι ο πρώτος που αντιστέκεται στις αλλαγές και παραμένει όχι απλώς καθηλωμένος στο παλιό, αλλά είναι θιασώτης του! Και κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι το «νεαρός πολιτικός» δεν σημαίνει υποχρεωτικά και σύγχρονος. Το να είσαι 50 χρονών δεν σε καθιστά αυτόματα και ένθερμο υποστηρικτή της αλλαγής. Ιδίως έναν 50άρη Πρόεδρο βγαλμένο από τη ναφθαλίνη και τη διαφθορά μιας προηγούμενης δεκάχρονης διακυβέρνησης.