Χρειάζεται επειγόντως μια μύγα στη λεκάνη του

Παρακολουθώντας κανείς τα κοινωνικά δίκτυα του Προέδρου της Δημοκρατίας, σου δημιουργείται η εντύπωση ότι ο άνθρωπος αυτός αναλώνει τον χρόνο του και την ενέργειά του σε αμέτρητες, ανώφελες εκδηλώσεις και δράσεις που δεν έχουν κανέναν θετικό αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο ή τη χώρα. Η όλη κατάσταση θυμίζει κάποιον που έχει ελλειμματική προσοχή και δεν μπορεί να εστιάσει σε συγκεκριμένα θέματα. Δεν γίνεται ένας Πρόεδρος να παρευρίσκεται για να ευχηθεί «καλή διασκέδαση» σε συναυλία του Αργυρού και της Φουρέιρα επειδή την διοργανώνει ένας φιλανθρωπικός σύνδεσμος. Συνήθως σε προηγούμενες προεδρίες της χώρας, τέτοιου είδους εκδηλώσεις ήταν κάτω υπό την αιγίδα της Πρώτης Κυρίας, χωρίς κατ’ ανάγκη η ίδια να παρίστατο. Οι επισκέψεις, οι εκδηλώσεις και οι δράσεις του Προέδρου θυμίζουν τις δραστηριότητες που κάνει μια βασιλική οικογένεια, που έτσι και αλλιώς είναι η κύρια της δουλειά αυτή. Για τις σοβαρές αποφάσεις και ενέργειες για τη χώρα τους αποφασίζουν οι Προέδροι ή οι Πρωθυπουργοί τους. Αισθάνομαι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας περιφέρεται χωρίς να έχει έναν ουσιαστικό στόχο σε κανέναν από τους τομείς που ταλαιπωρεί τη χώρα μας, όπως το άλυτο Κυπριακό, την οικονομία και το μεταναστευτικό. Την ίδια ώρα το Economist καταγράφει την Ελλάδα ως τη χώρα του 2023, ως προς τις επιτυχίες της στον επενδυτικό τομέα, και την επαναφορά της οικονομίας της σε ορθή τροχιά. Η αξιοπιστία της Ελλάδας είναι πλέον δεδομένη. Της Κύπρου όμως; Σκέφτομαι ότι αν ζητήσω να δω το πλάνο και τη στρατηγική του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας, αισθάνομαι ότι αυτό που θα δω είναι ένα ημιτελές πλάνο με γενικότητες χωρίς συγκεκριμένες δράσεις και βήματα, χωρίς να καταγράφεται το πιθανό ρίσκο αλλά και η διαχείρισή του.

Μήπως ήρθε η ώρα να τοποθετήσει κάποιος μια μύγα στην λεκάνη του Προέδρου; Ο Richard Thaler, καθηγητής Συμπεριφορικής Οικονομίας, πήρε το Νόμπελ Οικονομίας το 2017 για τη Θεωρία ώθησης (nudge theory). Όμως, το όνομά του συνδέθηκε το 1999 με την επίλυση ενός προβλήματος που ταλάνιζε το αεροδρόμιο της Ολλανδίας για πάρα πολλά χρόνια. Το αεροδρόμιο Schiphol είναι από τα πιο πολυσύχναστα αεροδρόμια. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχαν, ήταν ότι οι τουαλέτες των αντρών ήταν απίστευτα λερωμένες όλες τις ώρες και οι καθαρίστριες δεν προλάβαιναν εξαιτίας της πολυκοσμίας να τις καθαρίζουν. Προσπάθησαν να σκεφτούν διάφορους τρόπους να επιλύσουν το πρόβλημα. Όπως για παράδειγμα τοποθέτηση μεγαλύτερων λεκανών ούρησης για να μην λερώνεται το πάτωμα και οι τοίχοι κ.λπ. Τελικά η λύση αυτού του προβλήματος ήταν τόσο απλή και προήρθε από τον Richard Thaler. Τοποθέτησαν, λοιπόν, ένα μικρό αυτοκόλλητο στη μέση της λεκάνης στο οποίο απεικονιζόταν μια μύγα. Οι άντρες, όταν πήγαιναν να ουρήσουν, είχαν την υποσυνείδητη ανάγκη να στοχεύσουν τη μύγα. Η δημιουργία ενός στόχου ακόμα και σε ένα τέτοιο ζήτημα έλυσε το πρόβλημα της καθαριότητας των τουαλετών έως 80%.

Μήπως, τελικά, χρειάζεται μια αντίστοιχη «μύγα» ο Νίκος Χριστοδουλίδης που θα τον υποχρεώσει να εστιάσει στα σοβαρά ζητήματα της χώρας αντί να αναλώνει το πολιτικό του κεφάλαιο σε φεστιβάλ, συναυλίες, αγώνες μπάσκετ και βαφτίσια αεροπλάνων;

*Ένα ανάλαφρο άρθρο για το γιορτινό τραπέζι. Καλές Γιορτές!