Ο υγιής πατριωτισμός και η πατριδοκαπηλία

«Η Κύπρος ποτέ δεν θα μπει στο ράφι ώστε να λυθούν ζητήματα Ελλάδας – Τουρκίας. Κάνουν λάθος όσοι ισχυρίζονται ότι τα ελληνοτουρκικά είναι παγιδευμένα στο άλυτο Κυπριακό...», δήλωσε ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος Αντώνης Σαμαράς. Πραγματικά δεν περίμενα από έναν έμπειρο πολιτικό και πρώην Πρωθυπουργό να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Επιεικώς φαίνεται ότι, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται τις σημερινές πραγματικότητες αλλά ούτε γνωρίζει την ιστορία του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ή εσκεμμένα, λόγω των απορριπτικών του πεποιθήσεων, διαστρεβλώνει την ιστορία.

Διαχρονικά το Κυπριακό, όχι μόνο είχε και έχει παγιδευμένες τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά ήταν η αιτία για πολλές συμφορές του ελληνισμού γενικότερα. Ας μην ξεχνά ο πρώην Πρωθυπουργός ότι το Κυπριακό ήταν η κυριότερη αιτία των διωγμών του ελληνισμού της Πόλης.

Οι κρημνοβασίες του Μακαρίου, οι ασφυκτικές πιέσεις που ασκούσε στις ελληνικές κυβερνήσεις και η λαϊκίστικη προσέγγιση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα, ήταν η αιτία για να διαπράξουν οι ελληνικές ηγεσίες τεράστια λάθη αναφορικά με το εθνικό ζήτημα.

Η εμμονή του εθνάρχη για διεθνοποίηση του Κυπριακού με προσφυγή στα ΗΕ, ήταν η αρχή του τέλους. Αν και υπήρξε σθεναρή αντίσταση από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, το 1954 υπέκυψαν, με αποτέλεσμα το Κυπριακό από ελληνοαγγλική διαμάχη να μετατραπεί σε ελληνοτουρκική. Το καλοκαίρι του 1954, η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου, κατόπιν πιέσεων και απειλών του Μακαρίου, αποφάσισε τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Από τη μια η έξαρση του λαϊκισμού στην Ελλάδα, κάτι που παρέσυρε την κοινή γνώμη, και από την άλλη η απαράδεκτη απειλή του Μακαρίου ότι, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν έθετε το Κυπριακό ενώπιον του ΟΗΕ, τότε θα αναζητούσε κυβέρνηση αραβικού ή ανατολικού κράτους για να το πράξει, ανάγκασε τον Παπάγο να προσφύγει στα ΗΕ και έτσι να μπει στο παιχνίδι του Κυπριακού και η Τουρκία.

Η Ελλάδα, εγκλωβισμένη σε έναν λαβύρινθο που ήταν αποτέλεσμα των εμμονών του Μακαρίου, παρά την αντίθετή της άποψη και γνωρίζοντας ότι οι προσφυγές ήταν ατελέσφορες, μέχρι τον Αύγουστο του 1958 προσέφυγε πέντε φορές στα ΗΕ, με αποτέλεσμα να πληγεί ανεπανόρθωτα το εθνικό μας θέμα με την είσοδο της Τουρκίας ως διεκδικητής στην Κύπρο. Το Κυπριακό σίγουρα δεν πρέπει να μπει στο ράφι, όμως προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στα ελληνοτουρκικά. Δεν μπορεί ο ελληνισμός να συνεχίσει να είναι δέσμιος του κάθε Κύπριου πολιτικάντη. Έτσι και αλλιώς, εμείς οι ίδιοι το βάλαμε στο ράφι με το σκηνοθετημένο και δακρύβρεχτο ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου, τον οποίον ο κύριος Σαμαράς θεωρεί εθνάρχη. και με τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές μας στο Κραν Μοντανά. Αλήθεια. πού ήταν ο απορριπτικός κύριος Σαμαράς για να μας διαφωτίσει το 2004 και το 2017; Εκεί ήταν στην πρώτη γραμμή για το OXI, πολέμιος του πλαισίου Γκουτέρες και με τη συμπεριφορά του κατάντησε ό,τι πιο απορριπτικό έχει να επιδείξει ο ελληνισμός.

Είναι καιρός όλοι αυτοί οι Σαμαράδες που απρόσκλητοι θέλουν να μας νουθετήσουν για το μέλλον μας, να μας αφήσουν ήσυχους. Πρώτα να αφήσουν τον Έλληνα Πρωθυπουργό να χειριστεί απερίσπαστος τα ελληνοτουρκικά. Νουθεσίες από πολιτικούς που έριξαν την κυβέρνηση του ανθρώπου που του χρωστούν την πολιτική τους καριέρα, του αειμνήστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν χρειαζόμαστε.

Πρέπει να καταλάβει ο κύριος Σαμαράς ότι είναι πλέον ένας πολιτικός του παρελθόντος και του περιθωρίου. Με τα μεγάλα του λόγια δεν πείθει κανέναν. Διερωτώμαι αν πείθει τον εαυτό του. Σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά, έχει πάντα ενστάσεις. Τάχθηκε εναντίον της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα. Στον κύριο Σαμαρά και σε άλλους «πατριώτες» απάντησε, στα πλαίσια συνέντευξής της, η Ντόρα Μπακογιάννη. «Στην Ελλάδα, ο υγιής πατριωτισμός πάρα πολλές φορές είναι σε αδύναμη θέση έναντι της πατριδοκαπηλίας», δήλωσε. Μπορεί στην Ελλάδα πολλές φορές να ανθεί η πατριδοκαπηλία, αλλά, δυστυχώς, στην Κύπρο είναι κανόνας.

Ο κύριος Σαμαράς είναι από αυτούς που θέλει εντάσεις με τη γείτονα χώρα για να του δίνεται η ευκαιρία να εκφράζει τα μεγάλα λόγια και τα κούφια συνθήματά του. Αντί να συγχαρεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό για την σώφρονα πολιτική του, σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, με τις δηλώσεις του τον υποσκάπτει. Περισσότερο θυμίζει Παυλόπουλους και Καμένους, με τα «Μολὼν λαβέ», παρά έναν πρώην Πρωθυπουργό προερχόμενο από τη Νέα Δημοκρατία.

Ως ένθερμος υποστηρικτής του αρχιτέκτονα του ΟΧΙ Τάσσου Παπαδόπουλου και αμετανόητος απορριπτικός, είχε την αναίδεια, όντας Πρωθυπουργός της Ελλάδος, να έρθει στην Κύπρο και να μιλήσει στο τέταρτο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου τον Δεκέμβριο του 2012, εκφωνώντας μια ομιλία που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το εγχειρίδιο του απορριπτισμού.

«Σήμερα δεν τιμούμε μόνο τη μνήμη ενός μεγάλου πολιτικού που αφιέρωσε τη ζωή του στην Κύπρο. Δεν τιμούμε μόνο τη μνήμη του πρώην Προέδρου της Μεγαλονήσου. Τιμούμε ένα σύμβολο του Ελληνισμού που το όνομά του έγινε εθνικό κεφάλαιο. Γιατί ακόμα και πολλοί που διαφώνησαν με την πολιτική του, αναγνώρισαν το μεγαλείο της στάσης του και το μέγεθος της εθνικής προσφοράς του, ιδιαίτερα σε ώρες κρίσιμες. Και γιατί, εκεί τους χρειάζεσαι τέτοιους ηγέτες: Στα δύσκολα! Εκεί φαίνονται οι καλοί καπετάνιοι: στις φουρτούνες. Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω... Κοινότητα!», είπε, χρησιμοποιώντας τη φράση του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Ξεχνά βέβαια ότι ο μικρός εθνάρχης, κοινότητα παρέλαβε κοινότητα παρέδωσε, και έκανε ό,τι ήταν δυνατόν να μην παραδώσει κράτος στα πλαίσια μιας επανενωμένης Κύπρου. Δεν γνωρίζω πόσο μεγάλο εθνικό κεφάλαιο μας άφησε ο αείμνηστος πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά ένα είναι το σίγουρο: με τέτοια μυαλά όπως του κυρίου Σαμαρά δεν υπάρχει πια εθνικό κεφάλαιο, γιατί εθνικά έχουμε πτωχεύσει. «Δυστυχώς κύριοι επτωχεύσαμε» θα μας έλεγε ο Χαρίλαος Τρικούπης.

Αν πράγματι νοιάζεται την Κύπρο ο κύριος Σαμαράς, όπως τουλάχιστον διακηρύττει, καλό θα ήταν να μην κάνει περισσότερο κακό σπέρνοντας τον απορριπτισμό σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα. Σήμερα, που βρισκόμαστε στο και πέντε της οριστικής διχοτόμησης, πολιτικοί σαν αυτόν θα πρόσφεραν εθνικό έργο αν σταματούσαν τα μεγάλα λόγια, γιατί, δυστυχώς, εμείς εδώ στη μισή μας πατρίδα, είμαστε επιρρεπείς σε ψευδοσυνθήματα και εθνοσωτήρες.