Τι είδους αδελφοσύνη είναι αυτή;

Τι είδους αδελφοσύνη είναι αυτή;

«Πάντα δοκίμαζες

Πάντα νικιόσουν

Ας είναι!

Δοκίμασε πάλι

Νικήσου πάλι

Νικήσου καλύτερα!»

Μυρίζουν θάρρος αυτά τα λόγια του Ιρλανδού συγγραφέα Σάμουελ Μπέκετ. Είναι πολύ θαρραλέα. Είναι πολύ ισχυροί εκείνοι που βρίσκονται απέναντί μας; Μη φοβάστε την ήττα. Να δοκιμάσουμε ξανά. Και ξανά.

Υπάρχουν δύο ομάδες που προτείνουν συνταγή σωτηρίας στην κοινότητά μας. Εκείνοι που έχουν αντίρρηση και εκείνοι που δεν έχουν αντίρρηση για την παρουσία και την κυριαρχία της Τουρκίας στο νησί. Σύμφωνα με εκείνους που δεν έχουν αντίρρηση, είναι μάταιη η σύγκρουση και ο καβγάς με την Τουρκία. Η Τουρκία είναι ισχυρό κράτος και εμείς δεν μπορούμε να τη νικήσουμε. Και γι’ αυτό είναι δυνατόν να διορθώσουμε τα πάντα αποδεχόμενοι την ύπαρξη της Τουρκίας εδώ. Αρκεί να υπάρχει μια σωστή διοίκηση επικεφαλής μας. Μπορεί να διορθωθεί και η υγεία και η παιδεία. Μπορεί να φτιαχτούν εξοπλισμένα νοσοκομεία και σχολεία. Μπορεί να κατασκευαστούν θαυμάσιοι δρόμοι, να εμποδιστεί το κυκλοφοριακό χάος. Μπορεί να τερματιστούν οι ατασθαλίες, οι πλαστογραφίες και το ρουσφέτι. Μπορεί να γίνει και προγραμματισμός για τον πληθυσμό. Έτσι λένε. Δηλαδή, όλα αυτά είναι δυνατά και χωρίς να τερματιστεί η κατοχή της Τουρκίας. Αυτές είναι οι απόψεις όσων ανήκουν στην πρώτη ομάδα. Το αποκαλούν σύσταση υγιών σχέσεων με την Τουρκία αυτό. Και προσφέρουν τον εαυτό τους ως εναλλακτική λύση για τη διοίκηση. Ζητούν την κυβέρνηση. Καλούν όλους να τους ψηφίσουν στην κάλπη.   

Αντιθέτως, όσοι ανήκουν στην άλλη ομάδα, πιστεύουν ότι δεν είναι δυνατόν να διορθωθεί τίποτα ενόσω δεν τερματίζεται η κατοχή της Τουρκίας εδώ. Θεωρώ ότι βρίσκομαι και εγώ σε αυτή την ομάδα. Δεν πιστεύω στην αναστήλωση της κατοχής. Πιστεύω ότι από αυτή την κατοχική τάξη πραγμάτων πηγάζουν τα πάντα, από την υγεία μέχρι την παιδεία, από την τροχαία μέχρι τη ρύπανση του περιβάλλοντος, από το βρόμικο χρήμα μέχρι το ρουσφέτι, από τη στρεβλή δόμηση μέχρι το λαθρεμπόριο και τις εκφυλισμένες κοινωνικές σχέσεις. Δεν βλέπει καλό μια κοινωνία στην οποία καθίσταται κυρίαρχος ο ισχυρός και πάντοτε συνθλίβεται ο ανίσχυρος. Δεν έχουν απολύτως καμία σημασία οι ανθρώπινες αξίες, η τιμή και η συνείδηση σε μια τέτοια τάξη πραγμάτων. Σαπίζουν όλα τα καλά και ωραία. Μόνο κόλακες αναθρέφονται σε μια τέτοια κοινωνία. Δεν μπορείς να επιβάλεις τη δική σου βούληση σε έναν κατακτητή, ο οποίος αποδίδει αξία στη στρατηγική σημασία του εδάφους που κατέχει και όχι στους ανθρώπους του. Ο κατακτητής δεν επιτρέπει απολύτως καμία ενέργεια η οποία θα μπορούσε να βλάψει τα δικά του συμφέροντα. Θεωρεί τον εαυτό του τη μόνη κυρίαρχη δύναμη στο μέρος το οποίο κατέχει. Δεν τον νοιάζουν τα καλύτερα νοσοκομεία, τα καλύτερα σχολεία. Δεν θέλει να δυναμώσει οικονομικώς ο ντόπιος λαός, επειδή θέλει να είναι πάντα υποτελής του. Όσο χρειάζεται βοήθεια είναι καλά. Δεν αφήνει ποτέ στους ντόπιους τον έλεγχο του χρήματος. Δεν δίνει ποτέ την αστυνομία και τον στρατό κάτω από τις δικές τους διαταγές. Σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορεί να συσταθεί μια υγιής σχέση με αυτή την κατοχική χώρα; Ειδικά αν είναι ένας κατακτητής, ο οποίος δεν μπορεί να κτίσει μια δίκαιη και ίση τάξη πραγμάτων ακόμα και στη δική του χώρα και καταδυναστεύει ακόμα και τον δικό του λαό, η ελπίδα σας για υγιείς σχέσεις δεν μπορεί να πάει ποτέ πέραν από το να είναι ένα όνειρο. Πώς θα αναστηλώσετε αυτή την τάξη πραγμάτων κύριοι όταν έχουμε στο κεφάλι μας έναν τέτοιο κατακτητή;         

Πρώτη φορά ακούσαμε κάτι διαφορετικό από τον ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP, ο οποίος ήρθε στο νησί μας από την Τουρκία. Ο Οζγκιούρ Οζέλ δεν μας αποκάλεσε «θυγατέρα πατρίδα». Μας αποκάλεσε «αδελφή χώρα». Το πήραμε, το δεχτήκαμε. Όμως, δεν τελειώνει με αυτό. Πρώτον, δεν μπορεί να είναι αδελφή χώρα μόνο η μισή Κύπρος. Αν είναι, είναι ολόκληρη η Κύπρος. Άλλωστε, δεν θεωρούμαστε χώρα εμείς ως το μισό νησί. Εδώ υπάρχει μόνο μια χώρα. Και αυτή είναι η Κύπρος. Δεύτερον, αν είμαστε αδελφή χώρα, τότε πρέπει να ρωτήσουμε: Ο αδελφός κατέχει το έδαφος του αδελφού; Σφετερίζεται αυτό το έδαφος; Βγάζει τα έντερα του αδελφού του; Είμαστε γείτονες, όχι αδέλφια. Αν είμαστε αδέλφια, αδέλφια είμαστε όλοι οι Κύπριοι! Όχι αδέλφια εξ αίματος. Όχι αδέλφια στη θρησκεία. Αδέλφια της ίδιας πατρίδας!