Aκροβατώντας μεταξύ γελοιότητας και επικινδυνότητας

Δεν χρειάζονταν τα επεισόδια στο Πουρνάρα, με αφορμή μια μπάλα, και η αντίδραση της κυβέρνησης για να διαφανούν τα τεράστια ελλείμματα πολιτικής αντίληψης και ουσίας που παρουσιάζει η χώρα επί προεδρίας Νίκου Χριστοδουλίδη. Ένα σοβαρό ανθρωπιστικό ζήτημα έγινε για μια ακόμα φορά παιχνίδι στα χέρια ενός κυβερνητικού θιάσου, ο οποίος καθημερινά επιβεβαιώνει ότι αδυνατεί να κάνει ακόμα και τα βασικά. Να λειτουργήσει πέραν της εικόνας.

Αρχικά ήρθε η παρέμβαση της υφυπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας, Μαριλένας Ευαγγέλου, με την οποία ενημέρωσε ότι αποφασίστηκε ότι οι ζημιές που προκαλούνται θα καλύπτονται πλέον από τους συμμετέχοντες στα επεισόδια, αλλά και ότι θα γίνουν οι απαραίτητες μετακινήσεις ώστε να αποφευχθεί επανάληψή τους. Ακολούθησαν οι διαβεβαιώσεις από μέρους του κυβερνητικού και του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου ότι όσοι εμπλέκονται στα επεισόδια θα απελαθούν. Με τον Κωνσταντίνο Λετυμπιώτη να επαναλαμβάνει τη μηδενική ανοχή της κυβέρνησης σε επεισόδια και την προσήλωσή της στην αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού και να ενημερώνει πως θα εξεταστούν αμέσως τα περιστατικά ώστε να κινηθούν όλες οι νόμιμες διαδικασίες, στη βάση και των διεθνών υποχρεώσεών μας. Την εικόνα μιας απόλυτα προβληματικής κατάστασης ήρθε να ολοκληρώσει από τη Μαδρίτη ο υπουργός Εσωτερικών, Κωνσταντίνος Ιωάννου, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι ζήτησε να μεταφερθούν επιπλέον εξεταστές με οδηγίες όπως εξεταστούν άμεσα οι αιτήσεις ασύλου όλων των συλληφθέντων και απορριφθούν, ακόμα κι αν δικαιούνται άσυλο, για τον λόγο ότι είχαν εμπλακεί στα επεισόδια. «Όποιος δεν σέβεται τη φιλοξενία που προσφέρεται από την Κυπριακή Δημοκρατία», εξήγησε, «θα έχει επιπτώσεις».

Πώς όμως θα πληρώσουν τα ασυνόδευτα παιδιά για τις ζημιές από τη στιγμή που είναι ανήλικα και βρίσκονται σε κλειστές δομές; Γιατί αφού υπάρχουν τρόποι, όπως είπε η υφυπουργός, για αποφυγή επανάληψης τέτοιων περιστατικών, δεν είχαν γίνει οι απαραίτητες μετακινήσεις από πριν ώστε να αποφευχθεί το περιστατικό; Γιατί μπήκε στη διαδικασία η Κυπριακή Δημοκρατία να εξετάσει τις αιτήσεις των συγκεκριμένων αιτητών ασύλου, μεταφέροντας μάλιστα και επιπλέον εξεταστές, από τη στιγμή που ο υπουργός ενημέρωσε πως θα απορριφθούν, ανεξάρτητα αν πληρούν τα κριτήρια ή όχι; Πώς ακολουθούνται όλες οι νόμιμες διαδικασίες, ενώ δεν δίνεται στα άτομα αυτά το δικαίωμα σε έφεση; Και γιατί ένιωσε η κυβέρνηση την απόλυτη ανάγκη για δύο μέρες σχεδόν το σύνολο των στελεχών της να διαβεβαιώνουν την κοινωνία ότι όσα ασυνόδευτα παιδιά συμμετείχαν στα επεισόδια θα απελαθούν;

Η έμφαση στην εικόνα αυτής της κυβέρνησης ήταν από την αρχή προβληματική. Πλέον όμως είναι ξεκάθαρο ότι καθίσταται και επικίνδυνη. Επειδή ακριβώς λόγω αυτής της αδυναμίας της να κυβερνήσει δεν έχει πρόβλημα να μετατρέπει σε θέμα επικοινωνιακό ακόμα και τα πιο σοβαρά ή ευαίσθητα ζητήματα. Και δημιουργεί τεράστια ερωτήματα ως προς την ικανότητα και τις προθέσεις της.

Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως η διαχείριση του μεταναστευτικού δεν αφορά μόνο τη μείωση των αριθμών. Ότι εξίσου σημαντικό είναι το πώς διαχειρίζεται τους αιτητές ασύλου, πώς διασφαλίζει την ανθρώπινη διαβίωσή τους μέχρι να εξεταστεί η αίτησή τους και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους για όσο βρίσκονται στη χώρα. Που δεν κατανοεί πως τέτοιες συνθήκες, στην ουσία στρατοπέδων συγκέντρωσης, με πολλά άτομα να στοιβάζονται σε χώρους περιορισμένης χωρητικότητας και σε συνθήκες εξαθλίωσης, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε τέτοια επεισόδια. Και συντηρούν έναν φαύλο κύκλο δράσης- αντίδρασης.

Μια κυβέρνηση που δεν κατανοεί ότι σ’ ένα κράτος δικαίου δεν δύναται ο υπουργός να τοποθετείται ως να είναι ο νόμος. Ότι σ’ ένα κράτος δικαίου τελικός κριτής για το κατά πόσο έχει διαπραχθεί ένα έγκλημα είναι το δικαστήριο. Όχι η Αστυνομία, ούτε ο υπουργός.

Μια κυβέρνηση που δεν δείχνει να έχει καμιά έγνοια, πολύ πιθανόν να μην αντιλαμβάνεται καν, αν τα όσα λέει μπορούν πρακτικά να είναι εφαρμόσιμα.

Κυρίως όμως μια κυβέρνηση που νιώθει άνετα με τις πράξεις και τη ρητορική της να συντηρεί και να επιτείνει τον ήδη γιγαντωμένο ρατσισμό. Στον βωμό της εικόνας και πάλι.

Που καθημερινά μετατρέπει το κράτος σε πεδίο γελοιότητας και επικινδυνότητας.

Διότι ένα σοβαρό και ευνομούμενο κράτος δεν λειτουργεί τιμωρητικά, ούτε εκδικητικά. Λειτουργεί στη βάση νομοθεσιών, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη τις συνθήκες στις οποίες έλαβε χώρα ένα περιστατικό, κυρίως όταν αυτό αφορά ανήλικα παιδιά. Και αφού διασφαλίσει ότι από μεριάς του έκανε όσα έπρεπε ώστε η πιθανότητα τέτοιων περιστατικών να απομακρύνεται. Οι δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, του κυβερνητικού εκπροσώπου και της υφυπουργού Κοινωνικής Πρόνοιας δεν είναι απλά προβληματικές. Ήταν επιβεβαιωτικές της αδυναμίας αυτής της κυβέρνησης να λειτουργήσει με σοβαρότητα. Κυρίως, όμως, με όρους ηθικής. Και έστειλαν για μια ακόμα φορά το μήνυμα πως τα επόμενα 4 ½ χρόνια θα είναι δύσκολα, όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για τη χώρα.

antopoly@cytanet.com.cy