Μήπως να γίνουμε και λίγο αποτελεσματικοί;

Όλο αυτό το κύμα αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο για τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα ήταν και επιβαλλόμενο και χρήσιμο. Τόσο με τις διαμαρτυρίες στους δρόμους όσο και με τις καταιγιστικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τώρα όμως βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο μεταίχμιο: Οι βομβαρδισμοί και ο πόλεμος τείνουν να γίνουν μια κανονικότητα! Έτσι, ενώ αυτός θα μαίνεται, και ενώ χιλιάδες θα πεθαίνουν -στη συντριπτική τους πλειονότητα Παλαιστίνιοι- η επικαιρότητα θα αναδείξει άλλα θέματα. Ο θάνατος θα συνεχίσει να σαρώνει στη Γάζα, ερήμην πια της υπόλοιπης ανθρωπότητας.

Αν το θεωρεί κανείς υπερβολικό αυτό, ας αναλογιστεί μόνο πότε είδε για τελευταία φορά στις ειδήσεις ρεπορτάζ για την Ουκρανία, πότε είδε για τελευταία φορά σχετική ανάρτηση στα ΜΚΔ. Κι όμως, κι εκεί ο πόλεμος συνεχίζεται καθημερινά, με νεκρούς, τραυματίες και κατεστραμμένες ζωές.

Ίδιος στόχος, νέα μέσα

Αν θέλουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι η αντίδραση στους ισραηλινούς βομβαρδισμούς δεν είναι ένα παροδικό συναισθηματικό ξέσπασμα, δεν θα πρέπει να αφήσουμε αυτοί να γίνουν κανονικότητα.

Από τη στιγμή που οι μαζικές αντιδράσεις υποχωρούν, πώς μπορεί να ασκηθεί πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει τις επιχειρήσεις, ή τουλάχιστον τους βομβαρδισμούς; Η απάντηση είναι κτίζοντας δημιουργικά πάνω στο κλίμα που έχει προκύψει:

(α) Ο διαχωρισμός του κόσμου σε φιλοϊσραηλινούς και φιλοπαλαιστινίους τείνει να αμβλυνθεί. Οι ηγέτες που υποστηρίζουν το Ισραήλ, ο ΟΗΕ, και απλός κόσμος που έδειξαν συμπάθεια στο Τελ Αβίβ μετά την επίθεση της Χαμάς, σχεδόν όλοι πια αναγνωρίζουν ότι η αντίδραση του Ισραήλ είναι ασύμμετρη, και άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους στο ανθρωπιστικό ζήτημα.

(β) Το Ισραήλ είναι ηθικά και πολιτικά απομονωμένο. Όπως είπε και ένας ακαδημαϊκός, έχασε το δάσος της εξομάλυνσης των σχέσεών του με μια σειρά μουσουλμανικών χωρών, για χάρη του δένδρου της διάλυσης της Χαμάς - την οποία στην καλύτερη περίπτωση απλώς θα αποδυναμώσει σε κάποιον βαθμό.

Ποιος και πώς

Ηγέτες, πολιτικοί φορείς και πολιτικά πρόσωπα με δεξιά απόκλιση, στην Ευρώπη και στον κόσμο, δεν πρόκειται από μόνοι τους να κάνουν αυτό που πρέπει για να υποχρεώσουν το Ισραήλ να μαζευτεί. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, κυρίως ενόσω το ψυχολογικό τείχος σ’ αυτό το θέμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς είναι ισχυρό.

Άρα, το κλειδί είναι οι κινήσεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, σε επίπεδο κοινωνιών και εθνικών-υπερεθνικών φορέων. Είτε ο πολιτικός αυτός χώρος θα συνεχίσει την καταγγελτική συναισθηματική στάση κατά του Ισραήλ και των υποστηρικτών του, είτε θα κινηθεί πρωτοβουλιακά, με τρόπο που να «υποχρεώσει» τη Δεξιά να αναθεωρήσει και να συνεργαστεί στην κατεύθυνση της πίεσης προς το Ισραήλ:

1. Να διαβεβαιώσει ότι θεωρεί τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση και την 7η Οκτωβρίου τρομοκρατική ενέργεια.

2. Να ρίξει γέφυρες και σε άλλες ομάδες π.χ. του Ευρωκοινοβουλίου, κάνοντας ανώδυνες παραχωρήσεις σε διακηρυκτικό επίπεδο (κυρίως το δικαίωμα του Ισραήλ στην ύπαρξη και την αυτοάμυνα).

3. Να αξιοποιήσει το κλίμα που και η στάση Μπάιντεν ευνοεί: Ανθρωπιστική προτεραιότητα με κατάπαυση των βομβαρδισμών, και αμέσως μετά συνομιλίες στη βάση λύσης δύο κρατών.

4. Να βάλει για την ώρα στην άκρη το αντιδυτικό αντανακλαστικό, το οποίο παράγει έναν υφέρποντα αντισημιτισμό· και ο οποίος με τη σειρά του «τυφλώνει» και εμποδίζει τον χώρο να γίνει παραγωγικός.

5. Να αναδείξει το ανέφικτο της πολιτικής του Τελ Αβίβ «πρώτα διάλυση της Χαμάς και μετά συνομιλίες». Όλοι ξέρουν πως κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο (μια πολιτική απάτη του Νετανιάχου για να αποφύγει τις συνομιλίες), απλώς κανένας δεν το ομολογεί.

Με λίγα λόγια, οι πολίτες, τα οργανωμένα σύνολα, τα πολιτικά πρόσωπα, οι ηγέτες και οι ομάδες στην ΕΕ, που ανήκουν στον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, έχουν την ευκαιρία να σώσουν ζωές αμάχων. Φτάνει να εγκαταλείψουν την καταγγελτική αμηχανία και την ασφαλή τακτική του εξοργισμένου ηττημένου. Και να λειτουργήσουν πρωτοβουλιακά, τολμηρά και δημιουργικά.

Η ώρα της διπλωματίας

Για να γίνει κάτι τέτοιο, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μεταφορά της δράσης της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς από τη σφαίρα της διαμαρτυρίας στο επίπεδο της αποτελεσματικής διπλωματίας. Γι’ αυτό και δεν είναι απλώς ζήτημα διακήρυξης είτε θέσεων είτε προθέσεων, αλλά ουσιαστικών πρωτοβουλιών και διαβουλεύσεων με τους υπόλοιπους χώρους. Εξάλλου, οι διαρκείς δημόσιες διακηρύξεις απλώς βοηθούν τους υποστηρικτές του Ισραήλ να περιχαρακώνονται και να μένουν αδρανείς. Πράγμα που τελικά βοηθά τον Νετανιάχου στον στόχο του: Με τη συνέχιση των ακραίων αντιμέτρων κατά του παλαιστινιακού λαού να παραμένει στην εξουσία. Με κόστος την ανθρωπιστική καταστροφή για τους Παλαιστινίους - και ίσως και του ίδιου του Ισραήλ παράλληλα.

Αν ο προοδευτικός κόσμος δεν κάνει το πρωτοβουλιακό άλμα, το κενό θα γεμίσουν ίσως κάποια κράτη του ισλαμικού κόσμου. Τα οποία, με ανταλλάγματα, θα πετύχουν μια κατάπαυση του πυρός, όταν όμως πια θα είναι περίπου αργά, αφού κι άλλες χιλιάδες ζωές θα έχουν χαθεί· και όταν πια η προοπτική συνομιλιών για επίτευξη λύσης θα έχει πάει χιλιόμετρα μακριά. Έτσι, ο προοδευτικός κόσμος θα μείνει για άλλη μια φορά με το πλακάτ στο χέρι· όταν άλλοι θα καθορίζουν το μέλλον, όχι στην ανθρωπιστική βάση και στη βάση της προοπτικής της λύσης, αλλά των στυγνών συμφερόντων.

Το καλάθι

• … με τα πρωτόκολλα (1): Στην πιο τραγελαφική κατάσταση με την τροπή που πήρε το Παλαιστινιακό είναι ο χώρος της Ακροδεξιάς. Μόνιμα συνωμοσιολογικός, έχει για δεκαετίες στο DNA του έντονη ισλαμοφοβία, και ταυτόχρονα ακραίο αντισημιτισμό (ή αντισιωνισμό καλύτερα). Λάτρεις των θεωριών για σύγκρουση των πολιτισμών και για κίνδυνο το ισλάμ και οι Άραβες να καταπιούν την Ευρώπη, από τη μία. Και από την άλλη, λάτρεις των θεωριών για έλεγχο του Σύμπαντος από τους υποχθόνιους Εβραίους. Για όλα τα κακά, ακόμα και για την τιμή της ντομάτας, φταίει η συνωμοσία των Εβραίων. Εξ ου και τελευταία ξανάβγαλαν μπροστά τα ναζιστικής κατασκευής ψεύτικα «Μυστικά Πρωτόκολλα της Σιών». Τώρα, στον πόλεμο, με ποιον να πάνε και ποιον να επικρίνουν;

• … με τα πρωτόκολλα (2): Φιλότιμες οι προσπάθειες της υπουργού Παιδείας για το θέμα της παραβατικότητας στα σχολεία. Εξάλλου, η πολύχρονη θητεία της στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της παρέχει το θεωρητικό υπόβαθρο και την τεχνογνωσία. Η ίδια θητεία, βέβαια, της έχει στερήσει τη δυνατότητα εμπράγματης αντίληψης του προβλήματος. Γι’ αυτό, όσο λανθασμένο είναι να θεωρούμε «άχρηστα» τα πρωτόκολλα που εξαγγέλλει, άλλο τόσο λανθασμένο είναι να θεωρεί (ή να λέει ότι θεωρεί) πως αυτά θα δώσουν ουσιαστικές λύσεις στην ακραία παραβατικότητα. Τα πρωτόκολλα είναι απαραίτητα. Ξέρει όμως -ή θα έπρεπε να ξέρει- πως σε ένα κράτος με απουσία νομοθεσίας για την πρόληψη και καταστολή της ακραίας παραβατικότητας ανηλίκων, τα πρωτόκολλα θα είναι άλλη μία αδιέξοδη γραφειοκρατική επιβάρυνση του συστήματος.

• … με τα πρωτόκολλα (3): Πολλοί νομίζουν ότι ο υπουργός Οικονομικών Μάκης Κεραυνός, στην πρόσφατη ομιλία του σε αριστερόστροφο ακροατήριο (όπου κατακεραύνωσε τον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση), απλώς ακολουθούσε το Πρωτόκολλο «λέω στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει». Όμως, ο άνθρωπος έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι ανήκει στην κατηγορία των δημόσιων προσώπων που κάλλιστα συνδυάζουν τον λαϊκισμό με το «επιτίθεμαι σε ό,τι δεν καταλαβαίνω και δεν ελέγχω». Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα καταργεί και τον ίδιο (μιλάμε για έναν χρόνιο τραπεζίτη)! Πριν από λίγο καιρό έβλεπε και οσμιζόταν «μπόχα» στην ΕΕ, ενώ την ίδια περίοδο για την πραγματική μπόχα των εγχώριων σκανδάλων και των «χρυσών» διαβατηρίων έπασχε από αοσμία!..