Το (χαμένο) ψηφιακό σήμα της δημοκρατίας

Ένα βασικό μειονέκτημα που έχει αυτός ο τόπος, είναι πως είναι τσακωμένος με την αλήθεια και δεν το ξέρει. Κι αυτή είναι η τραγωδία μας. Ουδέποτε παραδεχόμαστε τα λάθη μας ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω. Από το Κυπριακό μέχρι το τελευταίο λαπόρτο της Αστυνομίας, όλα τα κάνουμε ως Θεοί και αφήνουμε τους δαίμονες να ταλανίζουν τους πολίτες.

Το ίδιο συνέβη και με τη Velister, την εταιρεία που διαχειρίζεται το ψηφιακό σήμα, στο οποίο εκπέμπουν τα κανάλια. Εκείνο που δεν παραδεχθήκαμε ποτέ, ή τουλάχιστον οι κυβερνήσεις, είναι τη σχέση εξάρτησης ανάμεσα στα Μέσα και την εκάστοτε κυβέρνηση. Όχι επειδή οι καναλάρχες / μιντιάρχες θέλουν πάντα να ελέγχουν ή να ασκούν πολιτική. Πολλές φορές γίνεται απλώς επειδή είναι στα… Μέσα και όχι στην απ’ έξω ή απλώς για να γίνει το… δικό τους, να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα, όπως άλλωστε επιδιώκουν όλοι οι επιχειρηματίες. Θεμιτό; Μπορεί και όχι, αλλά αρκεί να ξέρει ο μιντιάρχης μέχρι πού απλώνει το χέρι του και ο εκάστοτε Πρόεδρος μέχρι πού να τον αφήνει να το απλώσει.

Όταν έπρεπε σύμφωνα με τις συμβατικές μας υποχρεώσεις να μεταβούμε στο ψηφιακό περιβάλλον, ουδέποτε παραδεχθήκαμε αυτή την εξάρτηση, την οποία εν τέλει τη βρήκαμε μπροστά μας. Από τη μια οι καναλάρχες-μέτοχοι οι οποίοι, αφού ανέβασαν το κόστος της πλατφόρμας στα 10 εκατομμύρια μετά ζητούσαν και τα ρέστα, αφού ήθελαν εξασφαλίσεις, μείωση του ποσού από το κράτος. Κάποιες φορές το πέτυχαν, άλλες πάλι όχι. Και μετά ήταν τα μικρά κανάλια που θεωρούσαν πως ήταν ακριβό το ποσό που πλήρωναν. Κι όταν ένα κανάλι των 10 υπαλλήλων ζητά στήριξη από το κράτος και καταφέρνει να την πάρει, για την… πολυφωνία ρε γαμώτο (τι ειδήσεις παράγουν στο Extra;) λες και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που έχει απλώς βουλκανιζατέρ είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, αντιλαμβάνεται κανείς την παράνοια αυτού του κράτους.

Είναι μια λαμπρή ευκαιρία για την κυβέρνηση να λύσει, επιτέλους, ένα πρόβλημα που δημιούργησε η ίδια πριν από 13 χρόνια, όταν έπρεπε να περάσουμε στην ψηφιακή τηλεόραση. Φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν μπόρεσε το κράτος να λειτουργήσει ανεξάρτητα με τον διαγωνισμό, αφού κάθε τόσο έκανε τα χατίρια των πληγωμένων καναλαρχών ένθεν και ένθεν. Τα πολλά κανάλια έγιναν λίγα και η πολυφωνία δεν ήρθε ποτέ. Αν θέλει το κράτος να δώσει την πλατφόρμα στους καναλάρχες, ας την δώσει και να μην… μας ζαλίζουν τον έρωτα. Τόσο απλά. Αρκεί το κράτος να μην έχει εμπλοκή. Να παίρνει ενοίκιο, να καθορίζει το ποσό που πληρώνουν τα κανάλια, ενώ η Velister ή Κουκουβάουνες, όπως και αν λέγεται η εταιρεία τους, να αναλάβει μόνη της εξοπλισμούς κ.λπ. Χωρίς κάθε τόσο να πηγαίνει στο κράτος να ζητά λεφτά. Αν θέλει το κράτος να προχωρήσει σε διαγωνισμό, να το κάνει. Αρκεί να έχει τις αντιστάσεις απέναντι στον Χ καναλάρχη και να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά η διαδικασία. Τις έχει όμως;