Μόνον τους πελλούς δεν φορεί ο τόπος

Το 30% της Γης είναι ξηρά. Περίπου 155 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Που τούτα περίπου τα μισά είναι κατάλληλα για ανθρώπινη «χρήση». Χοντρά-χοντρά σήμερα αναλογούν στον καθένα μας περί τα 11 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Έναν σπίτι των 200 τετραγωνικών μέτρων πάνω τζαι κάτω, συν μιαν αυλή των 100 τετραγωνικών μέτρων σημαίνει πως ούλλα τζιαι ούλλα που τα 11 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα μόνον 200 χρειάζεται ένας μέσος άνθρωπος για να ζει πολλά άνετα. Τα υπόλοιπα 10.800 που μας «αναλογούν» στην ουσία δεν τα χρειαζόμαστε για ιδιοκατοίκηση. Για να αντιληφτούμεν καλύτερα τι σημαίνει τούτον αν στεκούμασταν ούλλοι οι άνθρωποι μαζίν, κοντά στα 8 δισεκατομμύρια, ο ένας δίπλα που τον άλλον, θα καλύφκαμεν μιαν έκταση των 1.500 με 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων αναλόγως προσωπικού όγκου. Η Κύπρος έχει έκταση 9.251 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ναι, καλά εκαταλάβετε, φορεί μας ούλλους που γυρόν τζαι περισσέφκει μάλιστα.

Που δαμαί τζιαι μόνον αντιλαμβάνεται κάποιος εξωγήινος πως το πρόβλημάν μας ως γήινοι έν' πολλά πιο μεγάλον από ό,τι ενομίζαν πως ένει. Εννοώ φυσικά την ηλιθιότητά μας. Που τη στιγμή που έχουμεν τόσον τόπον για να ζούμεν, εμείς καταφέρνουμεν να σκοτωνούμαστεν σε ατελείωτους πολέμους μεταξύ μας διότι όπως λέει τζαι η παροιμία «μόνον τους πελλούς δεν φορεί ο τόπος». Επίσης διαλύουμεν τους βιότοπους σε ξηρά, αέρα, θάλασσα τζαι όλων των υπολοίπων ζώων, πουλιών, ψαρκών, εντόμων κ.λπ. Σκεφτείτε πως χρησιμοποιούμε τη μισή κατοικήσιμη γη για γεωργία τζαι κτηνοτροφία ενός παγκόσμιου πληθυσμού που χωράει πάνω σε έναν νησί σαν το δικό μας. Όταν βάλεις τα νούμερα κάτω όντως εντυπωσιάζεσαι με την παλαβομάρα που μας δέρνει. Έν' απίστευτη η ζημιά που προκαλούμεν δεδομένου του πόσον τόπον πιάνουμε. Προσωπικά δεν το χωρεί ο νους μου. Μα πόσον ηλίθιοι είμαστεν, πραγματικά.

Δίπλα μας εξεκίνησεν νέος πόλεμος πάλε. Ούτε τζείνους τους φορεί ο τόπος όπως τζαι μας πριν 50 χρόνια. Σκοτώνει ο ένας τον άλλον λες τζαι κόφτει τη Γην ποιος νομίζει πως την έσιει κκοτσιανιασμένην ποιου. Υπάρχουμε ως είδος κάτι χιλιετίες τωρά τζαι φυσικά πολιτισμοί ήρθαν, είδαν τζαι απήλθαν τζαι το ίδιο θα συμβεί τζαι με μας. Σε περίπου χίλια χρόνια που σήμερα, κάπου σε κάποιαν πόλη κάποιας χώρας, ένας εκπαιδευτικός θα προσπαθεί να μάθει σε βαριεστημένα κοπελούθκια του μέλλοντος κάτι παράξενες ονομασίες σε κάποιες ανύπαρκτες πλέον για λόου τους χώρες τους λόγους για τους οποίους κατέρρευσεν ο πολιτισμός τους. Η Ιστορία είναι αμείλικτη. Κανένας δεν έμεινε για πάντα όσον τζαι αν νομίζουμεν πως είμαστε μοναδικοί. Κάποιο νέο έθνος θα ονομάζει τον ίδιον τόπο με μιαν άλλην ονομασία τζαι οι σκελετοί μας θα γίνουν εν τέλει εκθέματα σε μουσεία αν φανούμεν τυχεροί τζαι δεν χαθούμε δίχως ίχνος όπως εκατομμύρια άλλοι πριν που μας. Θα μιλούν για μας με όρους όπως «πρώιμος τεχνολογικός πολιτισμός» ή «το είδος Homo Ahaparus» τζαι θα δείχνουν των μιτσιών στη Βιολογία το πως ένας κατά τα άλλα κανονικού μεγέθους εγκέφαλος αποδείχτηκε ανίκανος να επεξεργαστεί τες αναγκαίες πληροφορίες προς όφελος της επιβίωσής του. Θα κάμνουν ανασκαφές τζαι θα προσπαθούν να καταλάβουν τζαι να αναλύσουν το πώς βρέθηκαν σκελετοί εκατοντάδων νεκρών παιδιών σε σχετικά προηγμένους πολιτισμούς που μπορούσαν να προσφέρουν μιαν ιατρική περίθαλψη ικανοποιητική για τα δεδομένα της εποχής.

Πολλοί φωνάζουν πως πρέπει τζαι καλά να λάβεις θέση σε έναν πόλεμο. Επιφανειακά συμφωνώ. Όταν δέχεται κάποιος επίθεση οφείλει να αμυνθεί. Αλλά όλο το διεθνές δίκαιο θέτει δικλίδες ασφαλείας για να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό. Να αμυνθείς βεβαίως χωρίς να διαπράξεις με τη σειρά σου τες φρικαλεότητες του εχθρού. Τότε μας έσιεις ούλλους δίπλα σου μέχρι τέλους. Θα σε στηρίξουμε τζαι θα συμφωνήσουμε σε ό,τι διεθνή στήριξη ζητήσεις. Τώρα βρίσκουμαι στη θέση του να μεν ξέρω τι να κάμω στο παρόν στάδιο. Δεν θα αλλάξω στρατόπεδο σε ό,τι αφορά στο τι πρέπει να γίνει. Μεν με αναγκάζεις όμως να βάλω πισινές σε ό,τι αφορά τη στήριξη στη δεδομένη χρονική συγκυρία. Δεν μπορώ να βλέπω να σκοτώνονται μωρά είτε που τους μεν είτε που τους δε με τη δικαιολογία της παράπλευρης απώλειας. Είμαι μάνα. Είμαι τζαι γιαγιά πλέον. Πονώ με τη σκέψη του παραλληλισμού τούτου.

Τόση γη τζαι να μεν μας είναι αρκετή. Τόσοι σκοτωμοί τζαι τραγωδίες τζαι συνεχίζουμεν ακάθεκτοι. Οφθαλμό αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος εν έτει 2023, 21ος αιώνας.