Στη Γάζα και στο Ισραήλ να είσαι με το μέρος των παιδιών

Πέρασα το βράδυ υπό το φως των κεριών και με δάκρυα με μια αγαπημένη φίλη που μόλις έμαθε ότι ένα στενό μέλος της οικογένειάς της ήταν ανάμεσα στους σφαγιασθέντες στο Ισραήλ. Δεν θα κατονομάσω το κιμπούτς για να προστατεύσω την ιδιωτική της ζωή, αλλά ναι, ήταν αναμφισβήτητα μια σφαγή.

Προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τη δολοφονία αυτού του μέλους της οικογένειας - ενός πολίτη με δύο παιδιά - στα παιδιά μας. Προσπαθήσαμε να το κάνουμε με τρόπο που δεν θα γέμιζε τις νεανικές καρδιές τους με φόβο και μίσος για τους ανθρώπους που διέπραξαν το έγκλημα. Αυτό ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά εφικτό. Πιο δύσκολο για εμάς τους ενήλικες είναι το γεγονός ότι, στην επιθυμία τους να γιορτάσουν τον ισχυρό συμβολισμό των Παλαιστινίων που δραπετεύουν από την υπαίθρια φυλακή που είναι η Γάζα - κάτι που οι κατεχόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν - κάποιοι από τους υποτιθέμενους συντρόφους μας στην Αριστερά συνεχίζουν να υποβαθμίζουν τις σφαγές Ισραηλινών αμάχων και σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις, φαίνεται να τις γιορτάζουν ακόμη και τώρα.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι εκδηλώσεις είναι ένα δώρο για τον στρατευμένο Σιωνισμό, αφού ενισχύουν και επιβεβαιώνουν τον πυρήνα και την κυρίαρχη πεποίθησή του: ότι ο μη εβραϊκός κόσμος μισεί τους Εβραίους και θα μισεί πάντα - κοιτάξτε, ακόμη και η Αριστερά που ματώνει με την καρδιά της δικαιολογεί τους δολοφόνους μας και πιστεύει ότι τα Εβραιόπουλα και οι ηλικιωμένες κυρίες αξίζουν το θάνατο μόνο και μόνο επειδή ζουν στο Ισραήλ.

Για τους πιστούς Σιωνιστές (δεν είμαι ένας από αυτούς), το μίσος για τους Εβραίους είναι η ουσία, γιατί το Ισραήλ πρέπει να υπάρχει ως ένα πυρηνικά εξοπλισμένο φρούριο. Στο πλαίσιο αυτής της κοσμοθεωρίας, ο αντισημιτισμός εκτίθεται ως μια αρχέγονη δύναμη που δεν μπορεί να αποδυναμωθεί ή να αντιμετωπιστεί. Ο κόσμος πάντα θα αποστρέφεται από εμάς την ώρα της ανάγκης μας, μας λέει ο Σιωνισμός, όπως ακριβώς έκανε και κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, γι' αυτό και η βία και μόνο παρουσιάζεται ως η μόνη νοητή απάντηση σε κάθε απειλή.

Η ισοπέδωση της Γάζας από το ισραηλινό κράτος είναι η τελευταία, ανείπωτα φρικτή εκδήλωση αυτής της ιδεολογίας, και θα υπάρξουν κι άλλες τις επόμενες ημέρες. Η ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα συλλογικής τιμωρίας ανήκει αποκλειστικά στους δράστες και τους οικονομικούς και στρατιωτικούς υποστηρικτές τους στο εξωτερικό. Όμως, όλοι μας πρέπει να βρούμε τρόπο να το σταματήσουμε.

Πώς αντιμετωπίζουμε αυτή τη βίαιη ιδεολογία; Πρώτον, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι όταν Ισραηλινοί Εβραίοι σκοτώνονται στα σπίτια τους και αυτό γιορτάζεται από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι αντιρατσιστές και αντιφασίστες, αυτό εκλαμβάνεται ως αντισημιτισμός από πολλούς Εβραίους. Και ο αντισημιτισμός (εκτός από μισητός) είναι η καύσιμη ύλη του μαχητικού Σιωνισμού. Τι θα μπορούσε να μειώσει τη δύναμή του, να του αφαιρέσει λίγο από αυτό το καύσιμο; Η αληθινή αλληλεγγύη. Ο ανθρωπισμός που ενώνει τους ανθρώπους πέρα από εθνικές και θρησκευτικές γραμμές. Σκληρή αντίθεση σε όλες τις μορφές μίσους που βασίζονται στην ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού. Μια διεθνής Αριστερά που έχει τις ρίζες της σε αξίες που παίρνουν το μέρος του παιδιού έναντι του όπλου κάθε φορά, ανεξάρτητα από το ποιανού το όπλο και ποιανού το παιδί. Μια Αριστερά που είναι ακλόνητα ηθικά συνεπής και δεν μπερδεύει αυτή τη συνέπεια με την ηθική ισοδυναμία μεταξύ κατακτητή και κατεχόμενου.

Σίγουρα αξίζει μια δοκιμή. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, θα ήθελα να είμαι μέρος μιας τέτοιας Αριστεράς.

*Η Naomi Klein είναι καθηγήτρια νομικής και συνδιευθύντρια του Κέντρου για την Κλιματική Δικαιοσύνη στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας. Το τελευταίο της βιβλίο Doppelganger: A Trip into the Mirror World εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο