It's now or never

Το αυτί μου είναι από τη μία στους πυραύλους της Χαμάς και από την άλλη στη μουσική του Έλβις Πρίσλεϊ «It's now or never». Η μουσική έρχεται από τον κήπο της πρεσβείας που βρίσκεται απέναντί μου. Γράφω στο γραφείο μου. Άναψαν τα φώτα στον κήπο της πρεσβείας. Τελειώνει το ένα τραγούδι και αρχίζει το άλλο. «Besame Mucho»… «Bee Gees»… Άλλαξαν εποχή; Από τα «ο Αλλάχ είναι μεγάλος» στη ροκ εν ρολ. Από τα τζαμιά στην ντίσκο! Λατρεύω το Besame Mucho. Ήρθε στο τσακίρ κέφι ο κατακτητής μας. Είναι το κάτι άλλο το κέφι του κατακτητή μας! Τι έγινε, τι έχει; Χορέψτε με τον αέρα της Άγκυρας και ενθουσιαστείτε με τη δική μας Τηλλυρκώτισσα να δούμε. Λατρεύω και τη γιορτή σε αυτό το τρελάδικο.

It's now or never κύριοι… Λύση αμέσως τώρα. Ή τώρα ή ποτέ! Αν το καταλάβατε και εσείς πλέον, δεν υπάρχει θέμα. Όμως, πολύ ντροπή σας. Δεν απευθύνατε μια ευγενική πρόσκληση σε έναν γείτονα όπως εμείς; Τουλάχιστον θα σας έλεγα για τους λινοβάμβακους. Θα σας ψιθύριζα στο αυτί ποιος σκότωσε τον Κουτλού Ανταλί. Θα σας έλεγα ιστορίες που δεν ξέρετε για τον Εμίν Ντιρβάνα. Πως πηγαινοερχόταν στη βεράντα της πρεσβείας μετά τη δολοφονία των δύο δικηγόρων και δημοσιογράφων τον Απρίλιο του 1962, άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και μονολογούσε λέγοντας «ο Ντενκτάς έβαλε να το κάνουν, ο Ντενκτάς έβαλε να το κάνουν». Σας το υπόσχομαι. Δεν θα σας μιλήσω καθόλου για κατοχή και άλλα παρόμοια. Όμως, μην φέρετε ένσταση που θα σας λέω κυβερνήτη και όχι πρέσβη! Παίξτε να δούμε τώρα, παίξτε. It's now or never… Λύση αμέσως τώρα…

Τα τραγούδια είναι η τροφή της ψυχής. Πάρτε λίγη τροφή. Δεν γίνεται πάντα με το «πεθαίνω Τουρκία μου, πεθαίνω». Παίξτε και λίγο Bee Gees. Ξέρετε τι έπαιζαν κάθε βράδυ όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση; Ένα τραγούδι των Beatles. Το «Yesterday». Κάθε βράδυ, μετά από το κύριο δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση στη Μόσχα, το «Yesterday». Όμως, εμείς δεν θα το παίξουμε αυτό όταν μια μέρα καταργηθεί και αυτό το πειρατικό κράτος. Θα παίξουμε το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου»! Στα ελληνικά. Και στα τουρκικά. Αλήθεια, μακάρι να παίζατε και ένα τραγούδι στα ελληνικά απόψε σε εκείνη την βραδιά. Ένα τραγούδι του Καζαντζίδη για παράδειγμα. Θα ξεσπούσε χαλασμός κόσμου; Ή ένα ρεμπέτικο. Θα πρόσθετε καημό στον καημό…

Με κάλεσαν μόνο μια φορά σε εκείνο το κυβερνείο. Δεν το συνηθίζω. Δεν πηγαίνω σε τέτοιες επίσημες δεξιώσεις. Και ήμουν αποφασισμένος να μην πάω. Ύστερα, όταν μου τηλεφώνησαν και με ρώτησαν αν θα πήγαινα, αποφάσισα να πάω. Έστω και αν δεν ήταν τόσο θαρραλέος όσο ο Εμίν Ντιρβάνα, ήταν καλός και λογικός πρέσβης ο Ντεριά Καμπάι. Τελικά ήταν μια συνάντηση με φαγητό. Ήμασταν περίπου είκοσι άτομα. Κάθισα απέναντί του. Εγώ ήπια ένα ποτήρι ρακί. Και εκείνος ήπιε ένα ποτήρι ρακί. Εκείνος πήρε πρώτος τον λόγο. Ύστερα μίλησα εγώ. «Βρίσκεστε εδώ ως ο εκπρόσωπος μιας χώρας στην οποία υπάρχει ένα δικτατορικό καθεστώς», του είπα. «Αυτή είναι η δική σας άποψη κ. Σενέρ», είπε. «Βεβαίως είναι η δική μου άποψη», είπα. «Άλλωστε ήρθα εδώ για να πω τη δική μου άποψη». Ύστερα, εκείνος μίλησε για «ειρηνευτική επιχείρηση». Και εγώ είπα ότι ήταν μια πολεμική επιχείρηση και όχι ειρηνευτική. «Τι είπες στα μούτρα του ανθρώπου;», μου είπαν οι άλλοι δημοσιογράφοι όταν φύγαμε από εκείνη τη συνάντηση. «Τι να κάνω; Διπλοπροσωπία; Αυτά γράφω κάθε μέρα στην εφημερίδα». Ακόμα δεν είχαμε γνωριστεί τότε. Όμως, εκείνος ήταν ο πρέσβης που μετά από εντολή του Ταγίπ Έρντογαν πήγε στην αστυνομία, υπέβαλε παράπονο για εμένα και διασφάλισε να ασκηθεί ποινική αγωγή εναντίον μας για εκείνη τη γελοιογραφία/κολάζ. Εκείνος ήταν, όμως δεν ήρθε στο δικαστήριο όταν κλήθηκε να μαρτυρήσει εναντίον μου και δεν έδωσε κατάθεση.

Η γιορτή συνεχίζει στο κυβερνείο. Εμείς τελειώσαμε την εφημερίδα, εκείνοι δεν τέλειωσαν τη βραδιά. Παίξε κυβερνήτη παίξε. Διώξε τα μαύρα σύννεφα. Λύση αμέσως τώρα. United Cyprus! It's now or never!