Διακυβέρνηση ή αντιπολίτευση αχταρμάς

Κατά την προεκλογική περίοδο ο τότε υποψήφιος και τέως πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου δήλωνε ότι με τα κόμματα που στήριζαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη θα προέκυπτε μια κυβέρνηση αχταρμάς. Για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι η προεκλογική πρόβλεψη του Αβέρωφ Νεοφύτου δεν αποδείχθηκε στην πράξη εντελώς αβάσιμη. Σίγουρα έγιναν λάθη στους διορισμούς, υπό την πίεση των συγκυβερνώντων κομμάτων, που δημιούργησαν αρκετά προβλήματα τα οποία ο ΠτΔ προσπαθεί να επιλύσει. Προβλήματα υπήρξαν και υπάρχουν αλλά ο χαρακτηρισμός της παρούσης διακυβέρνησης ως διακυβέρνηση αχταρμάς απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η εμπάθεια και η δικαιολογημένη πικρία αυτών που έχασαν τις εκλογές προσπαθούν να παρουσιάσουν μια κυβέρνηση σε όλα λάθος.

Στον ΔΗΣΥ η κατάσταση εντελώς αλλοπρόσαλλη. Η νέα πρόεδρος αν και ακολουθεί την απόφαση του κόμματος για μια εποικοδομητική αντιπολίτευση, λόγω των πιέσεων που δέχεται από τη μία από τον τέως ΠτΔ και από την άλλη από τον τέως πρόεδρο της παράταξης, πραγματικά έφτασε σε ένα σημείο αντιπολιτευτικής αρλουμπολογίας. «Τη μία έτσι, την άλλη γιουβέτσι». Κατηγορούν δικαιολογημένα τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη ως αποστάτη του κόμματος αλλά την ιδία στιγμή υμνούν τη διακυβέρνηση του τέως η οποία καταπάτησε κάθε αρχή και αξία της παράταξης με αποτέλεσμα τη χειρότερη αποστασία, δηλαδή την εθνική.

Το ότι ο τέως έφερε το Κυπριακό στο παρά πέντε της οριστικής διχοτόμησης και δημιούργησε τη χειρότερη εικόνα της πατρίδας μας από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφορικά με θέματα διαφθοράς και θεσμικής διαπλοκής, το προσπερνούν και ασχολούνται με τους διορισμούς συμβούλων, με τα πτυχία τους και άλλα, ναι μεν σημαντικά, αλλά μια παρανυχίδα συγκρινόμενα με τα εθνικά ατοπήματα και τα πολλά άλλα του τέως. Γι' αυτούς ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι κόκκινο πανί και όχι ο τέως του οποίου υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης και σίγουρα έχει τις δικές του ευθύνες για την προηγούμενη διακυβέρνηση.

Δυστυχώς, χρειάζεται πολιτικό ανάστημα για να ηγηθείς της περήφανης παράταξης του Γλαύκου Κληρίδη. Πρέπει να έχεις συνέπεια για να μπορείς με καθαρό λόγο να αποδίδεις «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Δεν μπορείς επ' ουδενί λόγω να παραγνωρίζεις τα ατοπήματα του τέως Προέδρου με το πρόσχημα ότι είναι επίτιμος πρόεδρος της παράταξης. Εκτός και αν η σημερινή ηγέτιδα της παράταξης μπήκε σε πρόωρη προεκλογική εκστρατεία για το 2028 και υπολογίζει στην επιρροή του τέως στην παράταξη.

Ακόμα αποτελεί πολιτική δειλία να ισχυρίζεσαι, σίγουρα δικαιολογημένα, ότι ο νυν Πρόεδρος είναι πολιτικό παιδί του τέως, να τον επικρίνεις καθημερινά αλλά να αφήνεις στο απυρόβλητο τον πολιτικό πατέρα. Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα το πρώτιστο κριτήριο κριτικής και αξιολόγησης ενός ηγέτη είναι το τι κάνει για την απελευθέρωση. Οι μέχρι τώρα κινήσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη είναι αναμφίβολα προς την ορθή κατεύθυνση. Ξεκίνησε με την προεκλογική του θέση της εμπλοκής της Ευρώπης και όταν είδε ότι μόνο με την Ευρώπη δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα άλλαξε την πολιτική του και έδωσε προτεραιότητα στα ΗΕ. Αυτός ήταν και ο λόγος που έστειλε τον ΥΠΕΞ στη Νέα Υόρκη για να συναντήσει τον Αντόνιο Γκουτέρες. Στην πολιτική είναι κατανοητό να κάνεις λάθος εκτιμήσεις, το θέμα είναι να είσαι διατεθειμένος να παίρνεις τα μηνύματα του διεθνούς παράγοντα και να προσαρμόζεις τις πολιτικές σου αναλόγως.

Όλοι αυτοί οι πολιτικοί φωστήρες στον ΔΗΣΥ θα έπρεπε να συγκρίνουν την πολιτική στο Κυπριακό του νέου Προέδρου και του τέως. Η ρητορική εντελώς διαφορετική. Πολύ σωστά λείπει τώρα η αντιτουρκική ρητορική και ο νέος Πρόεδρος αποδέχεται την πολιτική ισότητα, το μεγαλύτερο αγκάθι στο Κυπριακό εδώ και μισό αιώνα, κάτι που ο τέως την αποκαλούσε πολιτική ανισότητα. Σίγουρα υπάρχει θέμα με το πλαίσιο Γκουτέρες το οποίο ο Νίκος Χριστοδουλίδης αντί να θέτει ασήμαντα θέματα θα έπρεπε να το αποδεχτεί ως έχει, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, ως στρατηγική συμφωνία. Ανεξαρτήτως τούτου, δεν κοροϊδεύει όμως τον διεθνή παράγοντα με πλαίσια φαντάσματα όπως το φιάσκο με το πλαίσιο της 4ης Ιουλίου. Βέβαια, το αν αποδεχόμαστε το πλαίσιο του γ.γ. είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Εκτός του ΑΚΕΛ και του Αβέρωφ Νεοφύτου ο οποίος, τουλάχιστον προεκλογικά, δήλωνε ότι θα το υπέγραφε ως έχει, στον ΔΗΣΥ ισχύει το «ναι μεν αλλά». Τις προάλλες η πρόεδρος του κόμματος Αννίτα Δημητρίου, σε συζήτηση στο ΡΙΚ, με διάφορες υπεκφυγές και ακαταλαβίστικα απέφυγε να πάρει θέση.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι χειρισμοί του ΠτΔ στο εθνικό θέμα είναι σωστές και συνεργάζεται πλήρως με τον διεθνή παράγοντα χωρίς υπεκφυγές και κοροϊδίες. Αυτό θα έπρεπε να ήταν το σημείο αναφοράς στην κριτική που του ασκεί ο ΔΗΣΥ και να τον στηρίξει τη στιγμή που ακολουθεί τις θέσεις του κόμματος αναφορικά με το Κυπριακό. Αυτό θα του έδινε τη δύναμη να απεξαρτηθεί από τα κόμματα του απορριπτισμού που τον στήριξαν στις εκλογές. Αν θεωρήσουν όλοι ότι το εθνικό θέμα πρέπει να είναι ο κοινός παρονομαστής, τότε δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές του Προέδρου με τον ΔΗΣΥ. Σίγουρα για άλλα θέματα χρειάζεται εποικοδομητική κριτική αλλά τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, η ιδιοτέλεια και η εμπάθεια είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι σε μια αντιπολιτευτική στρατηγική. Μπορεί η εικόνα της παρούσης διακυβέρνησης να έχει κάποια μεμονωμένα στοιχεία αχταρμά αλλά σίγουρα η πολιτική που ασκεί σήμερα ο ΔΗΣΥ είναι ένας αχταρμάς σε όλο του το «μεγαλείο».