Τα δακρύβρεχτα τα λόγια τα μεγάλα

Σκέφτομαι τις δηλώσεις της περασμένης Πέμπτης από τους διάφορους αξιωματούχους. Σκέφτομαι με πόση ευκολία αναφέρονται στα 49 χρόνια από την εισβολή. Είναι λες και απαγγέλουν ένα ποίημα, που δεν έχουν κατανοήσει τους στίχους, ούτε ενδιαφέρονται για το βαθύτερο νόημά του. Λες και αναφέρονται, ας πούμε, σε 49 χρόνια από την κατεδάφιση ενός κτηρίου που είχε μια κάποια ιστορική σημασία για τη χώρα. Ένα ασήμαντο γεγονός για το οποίο πρέπει να μας πουν για την τραγικότητά του γιατί οφείλουν να το κάνουν. Ομιλίες και κείμενα που η κάθε τους λέξη δεν τους λέει τίποτα, δεν τους αγγίζει ούτε μισό κύτταρο του εγκεφάλου τους. Δεν τους ξυπνά μνήμες, ούτε καν έχουν την αίσθηση τι θα πει προσφυγιά, τι θα πει αγνοούμενος, τι θα πει πένθος, τι θα πει απώλεια. Ιδέα δεν έχουν για το πώς μοιάζει η άλλη μισή μας χώρα! Απλά φοράνε το ανάλογο κουστούμι μαζί με το αντίστοιχο ύφος και περιφέρονται χωρίς ίχνος ευσυνειδησίας καταθέτοντας στεφάνια και διαβάζοντας ομιλίες που τους έχουν γράψει άλλοι! Δίχως ψυχή, δίχως ίχνος αυθεντικότητας. Αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια μέσα από τις αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πόζες τους μπροστά σε τάφους πεσόντων για να μας πείσουν για την ειλικρινή αγάπη και έγνοια που έχουν για τον τόπο. Ένα φιάσκο! Αν τον αγαπούσαν αυτό τον τόπο, δεν θα επέτρεπαν να είναι μοιρασμένος 49 χρόνια. Αν τον πονούσαν αυτό τον τόπο, αν πονούσαν για τους πρόσφυγες και κατανοούσαν το βαθύ πένθος όσων έχασαν τις ζωές τους, θα είχαν λύσει το Κυπριακό από την πρώτη ευκαιρία που τους είχε δοθεί λίγο μετά την εισβολή, για να μην κάνω αναφορά για τις υπόλοιπες ευκαιρίες, όπως το 2004 αλλά και το 2017. Αν τους ένοιαζε έστω και λίγο αυτός ο τόπος, δεν θα ενίσχυαν μια παιδεία που δημιουργεί εικόνες εχθρών και σπέρνει τη διχόνοια. Αν τους ένοιαζε αυτός, ο τόπος θα δημιουργούσαν ένα όραμα και μέλλον για τις νέες γενιές σε ολόκληρο το νησί. Αν τους ένοιαζε αυτός ο τόπος, δεν θα τον καταδίκαζαν με τους συναισθηματισμούς και τα συνθήματα!

Αν έγραφα όμως εγώ την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα 49 χρόνια από την εισβολή, αυτές πιο κάτω θα ήταν οι πρώτες μου αλήθειες:

49 χρόνια από την εισβολή, 49 χρόνια που κοροϊδεύουμε έναν ολόκληρο λαό γιατί δεν μας ενδιαφέρει η επίλυση του Κυπριακού. 49 χρόνια από την εισβολή, κοντά μισός αιώνας, και ντρέπομαι για τις πράξεις μου στο Κραν Μοντανά, όπως ντρέπομαι και δεν έχω μούτρα να σας κοιτάξω μέσα στα μάτια που για 10 χρόνια στην προηγούμενη κυβέρνηση δεν ήθελα να συμβάλλω και ως ΥπΕξ στην επίλυση. 49 χρόνια και η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιαφέρει να λυθεί το Κυπριακό, έτσι και αλλιώς πάντα θα βρίσκεται μια λύση να επιβιώνουμε ως λαός. 49 χρόνια από την εισβολή και η ειλικρινής μου πρόθεση είναι να μην λυθεί το Κυπριακό, αλλά να σας δείχνω ότι προσπαθώ να κάνω κάτι για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. 49 χρόνια από την εισβολή και θέλω να σας εξομολογηθώ με ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν με απασχολεί η άλλη μισή Κύπρος, εγώ θέλω να κάνω καριέρα σε αυτή τη μισή Κύπρο, όλα τα υπόλοιπα δεν με απασχολούν. 49 χρόνια από την εισβολή και είναι καιρός να το χωνέψετε ότι έτσι θα μείνετε. 49 χρόνια από την εισβολή και κανένας πρόσφυγας δεν θα πάει στο σπίτι του.

49 χρόνια συνεχίζουν τα ίδια δακρύβρεχτα μεγάλα λόγια.

49 χρόνια επιλέγουμε να χάνουμε τη γη μας.

49 χρόνια συνθήματα και συναισθηματισμούς.

49 χρόνια καριέρες και χαμένες πατρίδες.