Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά

Του Γιώργου Περδίκη

Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο οι αρχές έχουν προσεγγίσει το θέμα της πυρκαγιάς σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στην βιομηχανική περιοχή Γερίου.

Ο μεν φίλος δήμαρχος αναφέρεται σε «τυχαίο γεγονός», ο δε εκπρόσωπος του Τμήματος Περιβάλλοντος μίλησε για «ένα ατυχές γεγονός».

Η άποψη μου είναι ότι -παρά τις όποιες ατυχείς συγκυρίες- το γεγονός δεν ήταν «ούτε τυχαίο, ούτε ατυχές». Αντίθετα πιστεύω ότι ακριβώς η αναφορά σε ότι έχει να κάνει με την Θεά Τύχη, είναι ατυχής. Τείνει να αποκρύψει τους βαθύτερους λόγους και τις πραγματικές αιτίες που προκάλεσαν το «τυχαίο και ατυχές γεγονός» της πυρκαγιάς.

Όπως λέει και ο λαός μας «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά».

Προσωπικά γνωρίζω και παρακολουθώ την κατάσταση στην λεγόμενη «περιοχή οχληρών βιομηχανιών» στο Γερι, για 33 χρόνια, πριν ακόμα οργανωθούμε σε πολιτικό κίνημα ή εκλεγώ βουλευτής.

Εξ όσων θυμούμαι τότε ένα ρυπογόνο χυτήριο και δυο- τρία μαρμαράδικα ήταν όλες κι όλες οι εξαιρετικά οχληρές εγκαταστάσεις στην περιοχή. Παράλληλα οι συμπαγείς οικιστικές μονάδες ήταν αρκετές εκατοντάδες μέτρα μακριά.

Σήμερα στην περιοχή συγκεντρώθηκαν δεκάδες μεγάλες μονάδες που χειρίζονται επικίνδυνα ή εύφλεκτα ή ρυπογόνα υλικά. Παράλληλα οι κατοικίες- και ιδιαίτερα από την δυτικά όπου χωροθετείται η ενορία Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης- έχουν φτάσει πλέον στα όρια την οχληρής βιομηχανικής περιοχής Γερίου. Μόλις λίγες δεκάδες μέτρα από τα ρυπογόνα εργοστάσια έχει κτιστεί και λειτουργεί δημοτικό σχολείο, ενώ από την πλευρά των Λατσιών λειτουργεί εκπαιδευτικό κέντρο.

Είναι η έλλειψη πρόνοιας και σχεδιασμού ένα τυχαίο γεγονός ή έστω μια ατυχία για την οποία δεν πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες;

Τα θέματα αυτά αναδείχθηκαν με τον πιο έντονο τρόπο όταν τα τελευταία έντεκα χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής έχουν αναλάβει ένα δίκαιο αγώνα για το κλείσιμο του ασφαλτικού εργοστασίου που λειτουργεί σε αυτή την βιομηχανική περιοχή.

Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα έχω επισκεφθεί την περιοχή δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια. Μια από αυτές ήταν μόλις στις 11 Ιουνίου 2023 μαζί με ομάδα κατοίκων που διαμαρτύρονται για την -παρά το δικαστικό διάταγμα- συνέχιση της λειτουργίας της ασφαλτικής μονάδας.

Οι κάτοικοι έγκυρα διαμαρτύρονται ότι το εργοστάσιο συνεχίζει να εκπέμπει αέριους ρύπους παρά το δικαστικό διάταγμα. Επίσης αποδείχθηκε ότι υπήρξε κατάληψη και οικειοποίηση δημόσιας οδού, γεγονός που εμποδίζει τη διακίνηση οχημάτων ιδιαίτερα δε των πυροσβεστικών σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Μετά από αυτή την επιτόπια έρευνα απηύθυνα σε έντονο ύφος επιστολές προς όλες τις αρμόδιες αρχές πχ τα Δημαρχεία, το Τμήμα Περιβάλλοντος, Επαρχιακή Διοίκηση κλπ με αυστηρές επισημάνσεις και προειδοποιήσεις για όσα είδα και διαπίστωσα, ήτοι:

Δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια, με χόρτα και σκουπιδια, με παράνομες επεμβάσεις , με όγκους αποβλήτων παρατημένους στα παγκέτα. Κτίρια αφημένα στην τύχη τους, κάποια εγκαταλελειμμένα και ερείπια, άλλα χωρίς επαρκή περίφραξη ή φύλαξη. Σύστηματα αυτόματης πυρόσβεσης με καταιονισμό στις κρίσιμες βιομηχανίες και αποθήκες, ανύπαρκτα. Σημεία υδροληψίας για τα πυροσβεστικά ελάχιστα ως καθόλου. Ανάμιξη ασύμβατων βιομηχανικών μονάδων και αποθηκών, εύφλεκτα υλικά κοντά σε εκρηκτικά υλικά και δραστηριότητες που παράγουν θερμότητα ή σπινθήρα. Και άλλα πολλά.

Η αντίδραση των αρχών ήταν να δεχθώ επιστολή δια δικηγόρου με σαφή απειλή για λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον μου.

Από την άλλη το γεγονός ότι η πυρκαγιές σε εργοστάσια ανακύκλωσης είναι συχνό και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια είναι άραγε τυχαίο; Στην Ελλάδα μιλούν ανοικτά για εσκεμμένη καύση των συσσωρευμένων ανακυκλώσιμων υλικών προς προσπορισμό και κέρδος.

Για όλα αυτά-και άλλα που δεν χωρούν σε ένα άρθρο- δεν μπορεί να φταίει η τύχη. Υπάρχουν υπεύθυνοι-πρόσωπα και φορείς- που πρέπει να λογοδοτήσουν. Και κυρίως να αναλάβουν το έργο και την ευθύνη με σωστή προετοιμασία και προληπτικές δράσεις, ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστον η πιθανότητα για ένα ακόμα «τυχαίο ή ατυχές» γεγονός.