Η Κύπρος δεν «κείται μακράν». Η λύση και η επανένωση κείνται πολύ μακράν

Ο Νίκος Δένδιας, υπό τη νέα του ιδιότητα ως υπουργός εθνικής Άμυνας της Ελλάδος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο μάς μετέφερε τα χαρμόσυνα μαντάτα. «Η Κύπρος δεν κείται μακράν», δήλωσε κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Κύπριο ομόλογό του Μιχάλη Γιωργάλλα. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες των εκκλησιών, πάντως το ηθικόν μας τώρα, μετά τη διαβεβαίωση Δένδια, θα πρέπει να ευρίσκεται σε βαθμό ακμαιότατον. Κατά την επίσκεψή του ο Έλληνας υπουργός έγινε δεκτός από τον επιστήθιο φίλο του, Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη, και ακολούθησε ευρεία σύσκεψη στο Υπουργείο Άμυνας με τον Κύπριο υπουργό. Το τι ακούστηκε κατά τις συνεντεύξεις του Έλληνα υπουργού με τους συνομιλητές του, αποδεικνύει ότι ο Έλληνας πολιτικός, αν και στην ουσία υποβαθμίστηκε, δεν άλλαξε μυαλά και ρητορική. Το δε χειρότερο, «παρέσυρε» και τους συνομιλητές του στον λαϊκισμό και στα μεγάλα λόγια.

Η κοινή συνισταμένη είναι η ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμις της Κύπρου εναντίον των τουρκικών προκλήσεων, ήταν το μήνυμα του υπουργού. Τη στιγμή που υπάρχουν μηδέν προκλήσεις από την Τουρκία, τουλάχιστον προς το παρόν μετά τους καταστροφικούς σεισμούς, προκαλούμε τη γείτονα να αρχίσει τις προκλήσεις ούτως ώστε να συντηρείται η ένταση και να δικαιολογείται η ρητορική του λαϊκισμού σε Ελλάδα και Κύπρο για εσωτερική κατανάλωση.

«Πρώτιστος στόχος μας είναι η ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμις της Κύπρου», δήλωσε ο Πρόεδρος, ίσως για να ικανοποιήσει τις πεποιθήσεις του φίλου του υπουργού Άμυνας της Ελλάδος και των κομμάτων του απορριπτισμού που τον στήριξαν στις προεδρικές εκλογές. Αν δε συνυπολογιστεί και η ατάκα του κ. Δένδια, κατά τη συνέντευξή του με τον γνωστό για τις απορριπτικές του θέσεις υπουργό Άμυνας της Κύπρου, ότι «η Κύπρος δεν κείται μακράν», τότε δίνεται η εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Βέβαια, διευκρινίστηκε ότι δεν έχουμε επιθετικές προθέσεις γιατί δεν πιστεύουμε σε αυτές. Να κοιμάται ήσυχος λοιπόν ο Ταγίπ Ερντογάν γιατί δεν έχουμε σκοπό να επιτεθούμε στην Τουρκία.

Είναι άξιον απορίας αν όλα αυτά που ρίχνουν οι πολιτικοί στην Κύπρο και Ελλάδα τα πιστεύουν και αν τα σκέφτονται πριν τα αμολήσουν. Δυστυχώς φτάσαμε στο και πέντε της διχοτόμησης και αυτό το γεγονός δεν στέκεται ικανό για να μας συνετίσει. Έχουμε μπροστά μας την τελευταία έκθεση του ΓΓ των ΗΕ, στην οποία δεν αναφέρεται καν στη μορφή λύσης, και εμείς αγρόν ηγοράσαμεν. Δεν επιρρίπτει ευθύνες στην άλλη πλευρά που επιμένει στην κυριαρχική ισότητα, μιλά για την ανάγκη εξεύρεσης κοινού εδάφους, και εμείς ασχολούμαστε με τη γεωγραφία ως προς το αν η Κύπρος κείται μακράν ή όχι σε σχέση με την Ελλάδα.

Έχει απόλυτο δίκαιο ο Νίκος Δένδιας ότι η Ελλάδα δεν κείται πλέον μακράν. Η ραγδαία εξέλιξη της πολεμικής βιομηχανίας, αυτό ακριβώς κατάφερε. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορούμε, επιτέλους, να αντιληφθούμε τη γεωγραφία. Το θέμα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι κοντά, αλλά αν είναι διατεθειμένη να καταστρέψει τον Ελληνισμό για τα καπρίτσια των Κυπρίων. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974, με το γνωστό «η Κύπρος κείται μακράν», ήθελε με ειλικρίνεια να μας καταστήσει σαφές ότι η Ελλάδα δεν έχει τις δυνατότητες να εμπλακεί σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο, κάτι καταστροφικό για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Δυστυχώς, ουδέποτε ακούσαμε τις νουθεσίες των ελληνικών κυβερνήσεων. Το 1950, ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της Ελλάδος, Γεώργιος Παπανδρέου, στην πίεση που τους ασκούσαμε για να τεθεί το Κυπριακό στον ΟΗΕ, μας έλεγε: «Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν μπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν». Βέβαια σήμερα η Ελλάς, υπο την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι μια εντελώς διαφορετική χώρα, αλλά και πάλι θα ασφυξία αν βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να εμπλακεί σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Δυστυχώς οι ουτοπίες δεν έμειναν στο πού κείνται Ελλάδα και Κύπρος. Οι φαντασιώσεις συνεχίστηκαν. «Κύπρος και Ελλάδα είναι πυλώνες σταθερότητας», δήλωσαν Δένδιας και Χριστοδουλίδης. Σίγουρα η Ελλαδα είναι. Η Κύπρος όμως; Μια μοιρασμένη ημικατεχόμενη πατρίδα, πώς μπορεί να είναι πυλώνας σταθερότητας τη στιγμή που η εκκρεμότητα στο Κυπριακό αποτελεί τον μεγαλύτερο πυλώνα αποσταθεροποίησης σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο;

Θα πρέπει, επιτέλους, να το αντιληφθούν οι επισκέπτες μας από την Ελλάδα. Με όλες αυτές τις άνευ ουσίας επιπόλαιες ατάκες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν τον απορριπτισμό και να κάνουν τον Κύπριο να πιστεύει ότι έχουμε, Ελλάδα και Κύπρος, τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε την τουρκική απειλή. Σίγουρα μπορούμε να αποτρέψουμε τα τουρκικά σχέδια. Σίγουρα υπάρχει αποτρεπτική δύναμη, που δεν είναι τίποτε άλλο από την πολιτική μας βούληση για λύση του Κυπριακού. Είναι καιρός να το εμπεδώσουν όλοι σε Κύπρο και Ελλάδα, ότι το αν η Ελλάς κείται μακράν ή όχι δεν έχει καμίαν απολύτως σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι, δυστυχώς, οι σημερινές πραγματικότητες, κυρίως μετά το τραγικό ναυάγιο στο Κραν Μοντανά. Αυτό που κείται μακράν, στην ουσία πολύ μακράν, είναι η επανένωση της πατρίδας μας και η απαλλαγή από την τουρκική κατοχή. Αυτό θα πρέπει να σκεφθεί ο Νίκος Δένδιας και ο κάθε Δένδιας που επισκέπτονται την Κύπρο. Από μεγάλα λόγια χορτάσαμε. Άλλωστε, όλα αυτά αποτελούν έναν εκνευριστικό πλεονασμό. Τα ακούσαμε πολλές φορές από τους Κοτζιάδες και τους Παυλόπουλους, και παρά ταύτα φτάσαμε στο χειρότερο σημείο του Κυπριακού. Αν πράγματι θέλουν την Ελλάδα να κείται κοντά σε μια ελεύθερη, επανενμωμένη και ευημερούσα Κύπρο, τότε ας ασκήσουν την επιρροή τους στην κυπριακή ηγεσία για το ότι ο μόνος τρόπος για να κείται πάντα κοντά η Ελλάς είναι η απαραίτητη πολιτική βούληση για λύση. Όλα τα άλλα, το μόνο που εξυπηρετούν είναι τις προσωπικές φιλοδοξίες του κάθε πολιτικάντη Κύπριου ή Ελλαδίτη.