Τα αγαθά της κατοχής πέρα από τις σφαίρες

Δεν κατέχουν απολύτως καμία θέση στη ζωή μου οι ειδικές μέρες που καθορίστηκαν εκ μέρους άλλων. Συμπεριλαμβανομένων και των θρησκευτικών και των εθνικών εορτών. Για παράδειγμα, τις προάλλες ήταν η 11^η Ιουλίου Ημέρα του Τύπου. Μια μέρα που δεν έχει απολύτως καμία σημασία για εμένα. Πάλι διαβάσαμε τα παραδοσιακά ανακοινωθέντα των κομμάτων. Ανακοινωθέντα κενού περιεχομένου. Η δική μου μέρα του Τύπου πέρασε στο δικαστήριο. Περίμενα περίπου τρεις ώρες για να έρθει η σειρά μου. Και όταν με φώναξαν τελικά, χάρηκα σαν να κέρδισα την τόμπολα. Ποιο είναι το αδίκημά μου; Προσβολή, υποτίμηση και κοροϊδία του δικαστηρίου. Ο δικαστής ρώτησε: «Έχεις δικηγόρο;» «Δεν έχω», είπα. «Τι θα κάνεις;», ρώτησε. «Θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου», είπα. Ένας πολύ παλιός, πολύ έμπειρος δικηγόρος μας, μου είπε: «Μήπως υπάρχουν δικαστήρια εδώ, υπάρχουν δικαστές;» Ενώ ήμουν στο δικαστήριο, πέρασε ένα ασθενοφόρο από τον κύριο δρόμο. Πυροβόλησαν, λέει, έναν δικηγόρο σε απόσταση περίπου εβδομήντα μέτρων πιο κάτω από εμάς. Έναν στενό φίλο μου. Δύο πυροβολισμοί. Οι σφαίρες διαπέρασαν τον μηρό του. Ευτυχώς που δεν πέτυχαν το κόκαλο. Ο νέος που τον πυροβόλησε είχε ραντεβού μαζί του. Είχε ένα θέμα, αυτό θα συζητούσαν, λέει. Το γραφείο του φίλου μου είναι διώροφο. Κατέβηκε κάτω όταν η γραμματέας τον ενημέρωσε ότι είχε έρθει το άτομο που είχε ραντεβού. Και τι να δει; Απέναντί του στεκόταν κάποιος ντυμένος πολύ σφικτά, με σακάκι και καπέλο. «Τι είναι αυτά τα ρούχα σε αυτή τη ζέστη;», του είπε. Όμως, προτού ολοκληρώσει την κουβέντα του, ο απέναντι έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε το πιστόλι του. Το πιστόλι δεν ήταν οπλισμένο. Καθώς εκείνος όπλιζε το όπλο του, ο δικηγόρος προσπάθησε να διαφύγει στον πάνω όροφο. Όμως, τον πυροβόλησε στο πόδι. Ύστερα, ο εκτελεστής διέφυγε πανικόβλητος. Η αστυνομία μας ενήργησε γρήγορα αυτή τη φορά. Αφότου είδε τις καταγραφές των καμερών, έπεσε αμέσως ξοπίσω του. Και τον συνέλαβε τη στιγμή ακριβώς που θα επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο, αφού είχε περάσει τον έλεγχο διαβατηρίων στο αεροδρόμιο Ερτζιάν. Πόσες φορές έγινε αυτό; Έρχονται από την Τουρκία για μια μέρα. Πυροβολούν αυτόν που θα πυροβολήσουν. Ύστερα επιβιβάζονται στο αεροπλάνο και φεύγουν. Τι ευλογημένος είναι τελικά ο δρόμος που συνδέσαμε από την Κερύνεια στην Ανατολία! Όλοι να φροντίζουν καλά τον εαυτό τους. Δεν είναι αστεία αυτή η υπόθεση. Αυτό είναι το να ζει κανείς ανάμεικτα με την Τουρκία. Αν γίνει μια πολιτική δολοφονία ή μια αξιόλογη υπόθεση μαφίας, η αστυνομία δεν την κυνηγά!

Είπα ότι δεν έχουν απολύτως καμία θέση στη δική μου ζωή οι ειδικές μέρες που καθόρισαν άλλοι, όμως κάποιες μέρες έχουν. Και μάλιστα μεγάλη. Η 15^η Ιουλίου 1974 για παράδειγμα. Ύστερα η 20^ή Ιουλίου. Τι τρελός Ιούλιος ήταν εκείνος ο Ιούλιος. Μήπως μπορέσαμε να επουλώσουμε τις πληγές μας μέσα σε 49 χρόνια; Δεν μπορέσαμε. Ακόμα υπάρχουν οδοφράγματα. Υπάρχει κατάπαυση του πυρός. Ακόμα σκάβουμε το χώμα και ψάχνουμε τους νεκρούς μας. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο ανθρώπους μας έκανε αυτός ο πόνος, όμως δεν υπάρχουν καθόλου ενθαρρυντικά πράγματα κατά την 49^η επέτειο. Η απελπισία που μας πλάκωσε, φαίνεται πως μας έκανε να συμβιβαστούμε με το στάτους κβο. Και το χειρότερο μάλιστα είναι ότι πάρα πολλοί κοιτάζουν να επωφεληθούν από την υπάρχουσα κατάσταση. Από τι να επωφεληθούν; Από τα αγαθά της κατοχής! Μέχρι σήμερα επωφελήθηκαν μόνο οι Τουρκοκύπριοι απ’ αυτήν. Έφαγαν, καταβρόχθισαν λάφυρα, λεηλάτησαν. Και ακόμα συνεχίζουν να λεηλατούν. Τώρα είναι η σειρά των Ελληνοκυπρίων! Τρέχουν για φθηνή βενζίνη. Ψάχνουν σπίτια, διαμερίσματα προς ενοικίαση στον βορρά. Οι τζογαδόροι έσκισαν το παραπέτασμα της κατοχής προ πολλού ούτως ή άλλως. Τώρα το σκίζουν και άλλοι. Την επομένη του Ιουλίου του 1974 κανείς δεν μπορούσε καν να τα ονειρευτεί αυτά. Ενώ τώρα έγιναν συνηθισμένα. Δεν λένε «αν δεν μπορείς να αντισταθείς στον βιασμό, κοίτα να τον απολαύσεις»; Έτσι είναι και αυτό. Έπαψε να αποτελεί κάτι που λαμβάνεται υπόψη εκ μέρους της ελληνοκυπριακής κοινότητας το να κρατάει όρθια την οικονομία, η οποία έπιασε πάτο στον βορρά. Δεν φαίνεται δύσκολο να περνούν καλά με τον κατακτητή σε αυτό το επίπεδο και μάλιστα να επωφελούνται και από τα αγαθά αυτής της κατοχής.

Εμείς συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια στην Ανατολία. Και εκείνοι συνέδεσαν δρόμο από την Πάφο στον Απόστολο Ανδρέα. Πηγαίνουμε μέρα νύκτα. Σε ένα πανδοχείο με πολλές πόρτες!