7 Ιουλίου 2000 (2)

Ήρθε να με δει στο κρατητήριο στο τμήμα κρατώντας ένα μάτσο εφημερίδες στο χέρι ο φίλος μου δικηγόρος Χασάν Νινταϊ Μεσούτογλου. «Τέλειωσε πλέον η υπόθεσή σου, δεν μπορείς να βγεις έτσι εύκολα πια από αυτή την τρύπα», μου είπε ρίχνοντας μπροστά μου τις εφημερίδες. Ήμασταν περιτριγυρισμένοι από αστυνομικούς. Βλέποντας τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που μας αφορούσαν, ένας αστυνομικός πήρε τις εφημερίδες από μπροστά μου. Εκεί υπήρχε και μια τηλεόραση που μας έδειχνε. Όταν είδαν ότι κοιτούσα προς τα εκεί, την έκλεισαν και αυτήν. Είδα για πρώτη φορά τους φίλους μου που είχαν συλληφθεί όταν θα εμφανιζόμασταν στο δικαστήριο. Και τους είπα το εξής: «Ό,τι και αν σας ρωτήσουν, να πείτε μόνο την αλήθεια». Σάστισα όταν βγήκα έξω και είδα εκείνο το μεγάλο πλήθος που μαζεύτηκε μπροστά στο δικαστήριο. Μέχρι εκείνη την ημέρα ερχόμουν μόνος σε αυτές τις δικές, δεν ήμουν συνηθισμένος με αυτά. Τελικά είχε δημιουργήσει έκρηξη μέσα στον λαό η σύλληψή μας. Δικαστής ήταν η Εμινέ Ντιζνταρλί. Όταν μπήκα στο εδώλιο του κατηγορούμενου στην κατάμεστη αίθουσα, μου είπε: «Βγείτε από εκεί. Δεν είστε κατηγορούμενος ακόμα. Μόνο ύποπτος είστε»!

Έμεινα 11 ημέρες στο κελί. Προς τις τελευταίες ημέρες ο Ντενκτάς είπε «είδα τα αποδεικτικά στοιχεία». Όταν δεν μπόρεσε να κερδίσει απολύτως τίποτα, εμφανίστηκε ο ίδιος. Είπε ψέματα. Θα μάθαινα τις λεπτομέρειες του θέματος αυτού μετά από χρόνια. Ο Ντενκτάς κάλεσε ενώπιόν του τον διοικητή των Ειρηνευτικών Δυνάμεων Σιουκρού Σαρίισικ και τον γενικό εισαγγελέα Ακίν Σαϊτ. «Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία κύριε», του είπε ο Ακίν Σαΐτ. Και ο Ντενκτάς είπε στον γενικό εισαγγελέα Σαΐτ: «Ακόμα και αν δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία, βρες στοιχεία». Ο στρατηγός Σιουκρού Σαρίισικ, ο οποίος είπε «θα κάνεις ό,τι είναι να κάνεις και θα τελειώσεις αυτή την υπόθεση», άρχισε να φωνάζει άγρια στον Ακίν Σαΐτ μόλις τον άκουσε να λέει «θα παραιτηθώ». Φώναξε τόσο πολύ, που τα ψεύτικά του δόντια πετάχτηκαν έξω από το στόμα του, λέει! Στις εφημερίδες γραφόταν συνεχώς το όνομα του διοικητή των δυνάμεων Ασφαλείας Αλί Νιχάτ Όζεϊρανλι ο οποίος μας συνέλαβε. Όμως, πίσω από την υπόθεση υπήρχε το σώμα στρατού και το Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας. Τόσο ο Σουκρού Σαρίισικ, όσο και οι Αλί Νιχάτ Όζεϊρανλι και Ντενκτάς, ήταν σαν τρελοί. Δεν είχαν δεχτεί μια τέτοια ήττα μέχρι εκείνη την ημέρα. Είχε διοργανωθεί ένα συλλαλητήριο στην Πύλη της Κερύνειας το βράδυ, την ημέρα που αφέθηκα ελεύθερος εκ μέρους της Εμινέ Ντιζανταρλί στο Στρατιωτικό Δικαστήριο στις 18 Ιουλίου. Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου ήταν η Πλατφόρμα «Αυτή η Χώρα Είναι Δική μας», που ιδρύθηκε τις μέρες της σύλληψής μας. Ήταν η βραδιά που ο λαός φώναξε με ένα στόμα «Ο στρατηγός πίσω στην Ούρφα». Ήταν το πιο τρομερό και ενθουσιώδες συλλαλητήριο το οποίο διοργανώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τη συμμετοχή είκοσι χιλιάδων ατόμων. Οι κρατούντες το καθεστώς, οι οποίοι σάστισαν από αυτή τη βαριά ήττα που δέχτηκαν και από αυτό το συλλαλητήριο, άρχισαν να λαμβάνουν μέτρα αμέσως μετά από εκείνη τη βραδιά. Αυτή τη φορά έβαλαν απέναντί μας το CTP. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του το CTP για να κλονίσει το κύρος μας. Ήταν χειρότερη και από την εκστρατεία αμαύρωσης του Ντενκτάς η γεμάτη ψέματα και συκοφαντίες εκστρατεία του. Δεν ήταν αρκετά για να μας λυγίσουν τα προερχόμενα και από τα δεξιά και από τα αριστερά χτυπήματα. Επιχείρησαν αμέσως να βγάλουν τον πόνο της ήττας. Κατά τα έτη 2000 και 2001 κατάσχεσαν τρεις φορές την εφημερίδα μας, μετά από μια αγωγή για αποζημιώσεις την οποία κέρδισε ο Ντενκτάς εναντίον μας. Τον Νοέμβριο του 2000 έβαλαν βόμβα στο τυπογραφείο μας. Τον Μάιο του 2001 έβαλαν βόμβα ακόμα μια φορά. Τον Αύγουστο του 2002 καταδίκασαν σε φυλάκιση έξι μηνών εμένα και τον φίλο μου Μεμντούχ Ενέρ λόγω ενός άρθρου στην εφημερίδα. Το 2011 δέχθηκε δύο φορές πυροβολισμούς η εφημερίδα μας σε διάστημα τεσσάρων μηνών. Και στο τέλος, ήρθαν να μας σκοτώσουν λιντσάροντάς μας το 2018.

Πάρα πολλοί που δεν διαβάζουν την εφημερίδα μας δεν γνωρίζουν αυτά που έγραψα εδώ. Άλλωστε, κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν τα γράφει και δεν τα θυμίζει. Δεν πειράζει. Έστω και αν είσαι σε ένα υπόγειο κελί, ξέρεις ότι έξω υπάρχει ο ήλιος. Και έστω και αν δεν τα βλέπουν οι τυφλοί, τα αστέρια υπάρχουν, έτσι δεν είναι; Σημειώστε αυτή την ημερομηνία. 7 Ιουλίου 2000. Αν σας ρωτήσουν, θα πείτε. Είδαμε. Και την επανάσταση και την προδοσία.