Για να είμαστε σε σωστή πορεία

Του δρος Γιώργου Διονυσίου

Κατά τον απολογισμό των πρώτων εκατόν ημερών της διακυβέρνησής του, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου για τα βήματα που θα κάνει η κυβέρνησή του για ενίσχυση των σχέσεων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Είπε ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση θα προβεί μονομερώς σε ανακοινώσεις για θέματα που αφορούν τους Τουρκοκυπρίους συμπατριώτες μας. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ανακοινώσεις θα αφορούν ανοίγματα προς τους Τουρκοκυπρίους αναφορικά με τη χρήση της δεύτερης επίσημης γλώσσας της Δημοκρατίας, το ΓεΣΥ, τον κανονισμό της Πράσινης Γραμμής, το άνοιγμα νέων σημείων διέλευσης, την πρόσληψη Τ/Κ στο Δημόσιο, τον αθλητισμό και άλλα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόθεση αυτή της κυβέρνησης κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, να αισθανθούν δηλαδή οι Τ/Κ την ΚΔ και αργότερα το ομόσπονδο κράτος ως δικό τους σπίτι με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα μέτρα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν άλλα που λήφθηκαν στο παρελθόν. Παρόλ' αυτά, δεν είμαι καθόλου βέβαιος για την ειλικρίνεια των προθέσεων, τόσο του Προέδρου όσο και γενικά του κράτους. Ο Πρόεδρος έπληξε την αξιοπιστία του ότι πιστεύει στη λύση ομοσπονδίας με τον ρόλο που διαδραμάτισε στο Κραν Μοντανά, εξελέγη δε και στηρίζεται στην εξουσία από τα πλέον αντιδραστικά προς την ομοσπονδία κόμματα, τα οποία αυτοχαρακτηρίζονται ως κεντρώα, είναι όμως άκρως εθνικιστικά και ακροδεξιά. Όσον αφορά δε το κράτος, την κυπριακή πολιτεία, ποτέ δεν παρήγαγε πραγματική πολιτική για το Κυπριακό. Ο μόνος Πρόεδρος που πραγματικά πίστεψε και παρήγαγε πολιτική ήταν ο Γιώργος Βασιλείου. Ο δε Δημήτρης Χριστόφιας, παρόλο που προώθησε την ιδέα της λύσης, όταν ήρθε η στιγμή να υπογράψει τα μέχρι τότε συμφωνηθέντα με τον Ταλάτ έκανε πίσω, διότι φοβήθηκε το πολιτικό κόστος για το κόμμα, αλλά και τους εχθρούς του συμβιβασμού, κυρίως τα κόμματα του εθνικιστικού κέντρου. Όσον αφορά τον Νίκο Αναστασιάδη, αυτός έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στις ελπίδες όλων μας.

Γιατί να πιστέψουμε τώρα στον Πρόεδρο; Ποιο όραμα της κοινωνίας να υπηρετήσει, η οποία προδόθηκε από όλους και έχει αφεθεί στη μοίρα της; Ο ίδιος τι όραμα ξεδίπλωσε στην πολιτική του ιστορία; Το Κυπριακό δεν είναι θέμα οροσήμων, όπως διακηρύττει, αλλά θέμα πολιτικό. Καταθέτεις συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις, αποδέχεσαι τις συγκλίσεις που με μόχθο επιτεύχθηκαν έως τώρα, αποδέχεσαι χωρίς επιφυλάξεις το πλαίσιο Γκουτέρες, ενεργοποιείς όλες τις Τεχνικές Επιτροπές και παράλληλα ενεργείς στη διεθνή σκηνή. Διότι με θεωρητικές, γενικόλογες διακηρύξεις και ευχολόγια δεν ανατρέπεται η πεποίθηση της διεθνούς κοινότητας ότι εμείς εγκαταλείψαμε το τραπέζι της διαπραγμάτευσης στο Κραν Μοντανά, αντί να φέρουμε τη διαδικασία μέχρι το τέλος.

Όσον αφορά το Υπουργείο Εξωτερικών, ποτέ δεν λειτούργησε παραγωγικά. Ακόμα και ο τέως Πρόεδρος το χαρακτήρισε ως βαθύ κράτος που αντιστρατεύεται τη λύση, όταν ακόμα ο ίδιος εμφανιζόταν να πιστεύει στη λύση. Ήταν και είναι έως τώρα προσκολλημένος στο να καταγγέλλει την άλλη πλευρά, στον καταγγελτικό λόγο, ο οποίος δεν παράγει πολιτική. Μια πρακτική που ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 1963 με τα τραγικά γεγονότα και που στηρίζεται στην πεποίθηση ή στο ψέμα ότι η πλευρά μας δεν έχει ευθύνες για ό,τι συνέβη. Η αποτυχία του να παρέμβει δημιουργικά σε όλη την πορεία του Κυπριακού δείχνει ότι ποτέ δεν υπήρξε εκεί σοβαρός προβληματισμός για το μέλλον. Έτσι είναι τα πράγματα. Αιχμή του δόρατος της τακτικής του είναι να μην αναγνωριστεί το ψευδοκράτος. Αυτό το πέτυχε, όμως το Κυπριακό δεν λύθηκε και με ευθύνη δική του και όλων των ΥΠΕΞ έως τώρα, περιλαμβανομένου και του νυν Προέδρου.

Για να λύσουμε, δήθεν, το Κυπριακό δεν έμεινε σύμμαχος που δεν τον αναζητήσαμε. Τους μόνους που δεν σκεφτήκαμε είναι τους φυσικούς μας συμμάχους, τους Τουρκοκυπρίους. Δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν Πρόεδρος και Υπουργείο Εξωτερικών τη στρατηγική σημασία της ύπαρξης των Τουρκοκυπρίων. Κάτι που θα έπρεπε να ήταν πρώτο μέλημα της πολιτικής μας. Από το 2003 έως σήμερα κοιμούνται ύπνο βαθύ. Όταν οι Τ/Κ ήταν στους δρόμους το 2003 στις ανεπανάληπτες εκείνες διαδηλώσεις για τη λύση, η πλευρά μας μετρούσε ακόμα τα δισεκατομμύρια του Μιλόσεβιτς απέναντι από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό της Λάρνακας και κολυμπούσε ηδονιζόμενη στο βρόμικο ρωσικό χρήμα, αυτό που τούμπαρε τη λύση στο Κραν Μοντανά.

Αν, κύριε Πρόεδρε, επιθυμείτε πραγματικά λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ο μεγαλύτερός σας σύμμαχος βρίσκεται στην Κύπρο και αυτός είναι οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας. Στραφείτε σε αυτούς, παράλληλα με τις κινήσεις σας σε διεθνές επίπεδο.

George.dionyssiou@gmail.com