Οι Ευρωπαίοι δεν το ξέχασαν. Εμείς το θυμούμαστε;

«Τα κράτη μέλη να μην ξεχνούν ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο», ανέφερε στην παρέμβασή του ο ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος συμμετείχε στις εργασίες της 4ης Συνόδου του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας. Σωστή η θέση του Προέδρου αλλά σε λάθος ακροατήριο. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θυμούνται το άλυτο Κυπριακό, το γνωρίζουν και, το χειρότερο για εμάς, γνωρίζουν και τους λόγους που παραμένει άλυτο. Άλλωστε την ανωμαλία στην Κύπρο την έχουν πληρώσει πολλές φορές και ακόμη την πληρώνουν.

Θυμούνται πολύ καλά τις υποσχέσεις μας ότι η ένταξή μας στην ενωμένη Ευρώπη θα λειτουργούσε ως καταλύτης για λύση του Κυπριακού. Σίγουρα θυμούνται ότι το 2004 τους γράψαμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας λέγοντας «Όχι» στο μόνο σχέδιο που υπερψήφισε και η άλλη πλευρά. Όλα τα περί Κυπριακού τα γνωρίζουν πλήρως οι Ευρωπαίοι. Θυμούνται επίσης τη δραματική δήλωση της 1ης Μαΐου του 2004, του τότε επιτρόπου Διεύρυνσης Γκίντερ Φερχόιγκεν, ότι «αισθάνομαι να έχουμε εξαπατηθεί από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, επειδή αθέτησαν τη δέσμευσή τους για αποδοχή του σχεδίου Ανάν». Αυτοί που δεν το θυμούνται είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Εμείς βολευτήκαμε μια χαρά με το στάτους κβο. Αντί να χρησιμοποιήσουμε την ιδιότητα του πλήρους κράτους μέλους για απαλλαγή από την κατοχή, ως σύγχρονοι μαφιόζοι τη χρησιμοποιήσαμε για να βγάλουμε στο «αλά ούνα, αλά ντούε, αλά τρε» ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει για τους Ευρωπαίους, την ευρωπαϊκή ιθαγένεια. Πωλούσαμε τα ευρωπαϊκά διαβατήρια στον κάθε λογής παγκοσμίου φήμης απατεώνα χωρίς καμία έγνοια για τη χαμένη, μισή μας πατρίδα. Καλό θα ήταν ο Πρόεδρος να απευθυνθεί πρώτα στα κόμματα που τον στήριξαν, σε αυτούς που είπαν και ακόμη λένε τα δακρύβρεχτα «Όχι», και τέλος σε αυτούς ή σε αυτόν που χωρίς ίχνος ντροπής μιλούσε για λύση δύο κρατών θέτοντας στην ουσία την οριστική διχοτόμηση στο τραπέζι.

Ίσως θα πρέπει να το θυμίσει και στον εαυτό του. Είναι ανεπίτρεπτο και προκαλεί τη νοημοσύνη των Ευρωπαίων. Είναι ανεπίτρεπτο οι συνομιλητές του να προσδιορίζουν με ακρίβεια τη μορφή λύσης, της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και ο ίδιος να περιορίζεται σε αοριστίες περί ψηφισμάτων του ΟΗΕ και ευρωπαϊκό κεκτημένο. Οι εταίροι μας είναι διατεθειμένοι να κάνουν τις απαραίτητες υποχωρήσεις στο κεκτημένο για να λυθεί το εθνικό μας θέμα ή καλύτερα για να απαλλαγούν από τον βραχνά και το βαρίδι που λέγεται Κυπριακό. Το ερώτημα δεν είναι αν μια λύση θα είναι συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο αλλά αν εμείς οι ίδιοι είμαστε «συμβατοί» στις πεποιθήσεις μας με το εθνικό μας κεκτημένο, δηλαδή με τη βούληση για απαλλαγή από την κατοχή και επανένωση της πατρίδας μας.

Οι Ευρωπαίοι θυμούνται και γνωρίζουν πολλά. Η παρουσία τους, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, στη διάσκεψη της Γενεύης τον Ιανουάριο του 2017 και στο Κραν Μοντανά, τον Ιούλιο του ίδιου έτους, τους έκανε κοινωνούς των απαράδεκτων και αλλοπρόσαλλών μας συμπεριφορών. Θυμούνται και γνωρίζουν ότι καταντήσαμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα κέντρο διεθνούς διαφθοράς. Γνωρίζουν το πως όποια πέτρα σηκώσεις θα βρεις από κάτω τη μικρή μας μοιρασμένη πατρίδα. Θυμούνται πολλά, τα οποία για να τα ξεχάσουν θα πρέπει να αλλάξουμε ρότα. Θα πρέπει να ανακτήσουμε την καταρρακωμένη μας αξιοπιστία. Σωστή η προσπάθεια του νέου Προέδρου για εντονότερη εμπλοκή της ενωμένης Ευρώπης. Αυτό όμως θα το κάνουν μόνο αν τους πείσουμε ότι έχουμε αλλάξει. Θα πρέπει ο Νίκος Χριστοδουλίδης να αποδείξει πρώτα ότι αλλάξαμε εμείς. Μιλά συνεχώς για το ότι υπάρχει η βούληση για λύση. Σίγουρα υπάρχει από πλευράς του Προέδρου. Πώς όμως το αποδεικνύει ότι ζητά να επαναρχίσουν οι συνομιλίες από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά; Ένας τρόπος υπάρχει. Να κάνει ό,τι έκανε ο αξιόπιστος, αντικατοχικός Κύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί τον Απρίλιο του 2018. Να δηλώσει δημόσια ότι αποδέχεται το πλαίσιο Γκουτέρες, χωρίς περιστροφές και αστερίσκους, και ότι είναι έτοιμος να το υπογράψει ως στρατηγική συμφωνία. Όλα τα άλλα καλά μεν, αλλά ανώφελα. Μόνο έτσι θα πείσει ότι είναι έτοιμος για την επανένωση της πατρίδας.

Στα άλλα θέματα, αυτά της διαφθοράς, τα οποία δυστυχώς είναι πλέον αλληλένδετα με το εθνικό μας πρόβλημα γιατί επηρεάζουν άμεσα την αξιοπιστία μας, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια. Πώς να πειστούν οι εταίροι μας όταν «ξεχάσαμε» να αποστερήσουμε το διαβατήριο, και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή ιθαγένεια, του μεγαλύτερου απατεώνα όλων των εποχών, ο οποίος εδώ και χρόνια καταζητείται από την Interpol, του Τζο Λο; Αν δεν ήταν ο Μακάριος Δρουσιώτης με τις αποκαλύψεις στην ιστοσελίδα του, θα συνεχίζαμε να έχουμε «αδελφό Κύπριο» τον μεγαλύτερο απατεώνα όλων των εποχών. Τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών αποτελούν μία ακόμα ευκαιρία για να «θυμηθούν» οι Ευρωπαίοι το Κυπριακό. Όταν η Ελλάδα έχει πρωθυπουργό έναν ρεαλιστή και από πάσης απόψεως έντιμο ηγέτη, τότε η βοήθεια που θα έχει ο Κύπριος Πρόεδρος θα είναι ανεκτίμητη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον εμπιστεύονται σε αντίθεση με άλλους Έλληνες και Ελληνοκύπριους ηγέτες, όπως τον Αλέξη Τσίπρα και τον τέως ΠτΔ. Είναι καιρός να αντικρίσουμε κατάματα τις αλήθειες και όταν ζητούμε βοήθεια από τους εταίρους μας να είμαστε προσγειωμένοι και να γνωρίζουμε πολύ καλά τις πραγματικότητες. Δυστυχώς, απατεώνες μας θεωρούν και όχι θύματα εισβολής και κατοχής. Με τις ακατονόμαστες συμπεριφορές μας, γι' αυτούς η εισβολή του 1974 κατάντησε «περσινά ξινά σταφύλια».