Το Homework του τίποτα

Τα κυπριακά σχολεία βάζουν απίστευτα πολύ homework στους μαθητές. Από την πρώτη δημοτικού. Τα παιδάκια λυγισμένα από το βάρος της τσάντα επιστρέφουν σπίτι τους κουρασμένα και έχουν να κάνουν ακόμα ώρες δουλειάς.

Να αντιγράψουν, να διαβάσουν φωναχτά, να κάνουν πολλές ασκήσεις στα μαθηματικά, να κατασκευάσουν παράξενα αντικείμενα που θέλει η δασκάλα, κατασκευές για συμμετοχή σε διάφορους διαγωνισμούς κ.λπ.

Αλλά το μόνο που θέλει το παιδάκι του δημοτικού μόλις πάει σπίτι του είναι να βγει έξω να παίξει. Αυτό στο νησί μας είναι αδύνατον. Μεγαλώνει λίγο και εκεί γύρω στην τρίτη-τετάρτη δημοτικού που ξεκινούν και τα περιβόητα ιδιαίτερα αγγλικών, ο χρόνος αποτελειώνεται ολοκληρωτικά.

Ένας μικρός αριθμός παιδιών δημοτικού, έχει τη μάμα ή τον παπά του σπίτι να του διαβάσει. Οι περισσότεροι δεν έχουν κανένα. Πολλά μωρά ξεκινούν να διαβάζουν στις 6 το απόγευμα. Διαλυμένα. Ώς τότε τα πρόσεχε η γιαγιά. Πολλές γιαγιάδες και παππούδες διαβάζουν στα εγγόνια τους.

Το κυπριακό σχολείο βάζει homework πάντα. Από την ίδρυσή του. Είναι κάτι μυστήρια σοβαρό, που ποτέ μα ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, αν είναι αναγκαίο και γιατί και πόσο. Το homework δηλαδή έχει βασικά ποσοτική διάσταση διότι έτσι το αισθάνονται αυτοί που το κάνουν, δηλαδή τα παιδιά. Το έγκλημα δεν το σχεδίασαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ακολουθούν τις οδηγίες του υπουργείου τους δηλαδή είναι αναγκασμένοι. Για το συγκεκριμένο υπάρχει και σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας.

Γιατί πρέπει να μπαίνει homework θα αναρωτηθεί κάποιος. Το homework είναι η ασφάλεια του δάσκαλου πως έμαθαν το μάθημά του. Φοβερό. Ένα καλό μάθημα δεν χρειάζεται να το επαναλάβεις για να το θυμάσαι. Θα το θυμάσαι πάντα όπως θυμάσαι τις μοναδικές εμπειρίες στη ζωή σου. Αντίθετα, ένα βαρετό μάθημα θα το ξεχάσεις για να επιβιώσουν τα υγιή σου εγκεφαλικά κύτταρα. Είναι τούτον που λαλούν απώθηση μάλλον. Γι’ αυτό κανένα παιδάκι του κυπριακού σχολείου δεν είναι χαρούμενο όταν κάνει homework. Και να αγαπάς τα μαθηματικά ας πούμε, όταν πας σπίτι και έχεις να συμπληρώσεις 2 φυλλάδια μπρος πίσω με επαναληπτικές ασκήσεις, τα παίζεις. Και είσαι 7 χρονών. Είναι η σπουδαία «κατ’ οίκον εργασία». Η λέξη ακούγεται από μόνη της σαν ένεση.

Είναι απίστευτη η χαρά των παιδιών όταν η δασκάλα δεν τους έβαλε δουλειά. Είναι το πρώτο πράμα που λένε στον παππού τους που τους πιάνει από το σχολείο. Τηλεφωνούν και στη μάμα τους στη δουλειά να της το πουν.

Σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα δεν υπάρχει homework. Και εκεί που υπάρχει είναι για εμπλουτισμό του ενδιαφέροντος του μαθητή, και έχει και πολύ χρόνο, δεν αφορά την κάθε μέρα. Δεν είναι μονιμότητα.

Στο δικό μας σχολείο είναι κάθε μέρα, για όλα, από την τέχνη μέχρι τη βιολογία, την έκθεση, τα μαθηματικά, την οικιακή οικονομία και τη μουσική, υπάρχουν και γυμναστές που βάζουν homework. Αυτό το ανελέητο γεγονός είναι που έθρεψε τα αναγνωστήρια. Τα αναγνωστήρια δημιουργήθηκαν για να καλύψουν το κενό των φροντιστηρίων που είναι ας πούμε πιο εξειδικευμένα. Τα αναγνωστήρια τα κάνουν όλα. Είναι σαν το mall των μαθημάτων ας πούμε.

Πολλοί γονιοί που κρατούν λεφτά φέρνουν κάθε μέρα δασκάλα στο σπίτι. Υπάρχουν και άλλοι που δυσκολεύονται να φέρνουν δασκάλα στο σπίτι αλλά φέρνουν διότι είναι αδύνατον λόγω χρόνου να διαβάσουν οι ίδιοι στα παιδιά τους.

Μερικοί εκπαιδευτικοί που ξέρουν βασική ψυχολογία αναγνωρίζουν πόσο δεν ισχύει η φράση «η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως». Εδώ η επανάληψη είναι μήτηρ της βαρεμάρας. Αλλά για κάποιο παράξενο λόγο δεν μπορούν να πουν «μην το κάνετε». Διότι δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Ναι, υπάρχουν και αυτοί που τους αρέσει να βασανίζουν, ή που δεν ξέρουν πως με το homework δεν θα μάθει τίποτε παραπάνω ο μαθητής. Αν μειωθεί η ύλη δραστικά στα πολύ βασικά, τότε και μόνο τότε μπορεί να αντιστραφεί η ανωμαλία. Διότι θα έχει χρόνο και την επόμενη μέρα ο δάσκαλος να εμπλουτίσει την προηγούμενη. Γιατί δηλαδή κάθε μέρα του μαθητή πρέπει να έχει και άλλη «ύλη». Γι’ αυτό έγιναν τα σχολεία σουπερμάρκετ. Και δεν έχουν ποτέ εκπτώσεις. Και οι μαθητές το ξέρουν. Και όλοι κλέβουν από όλους. Από την αντιγραφή, μέχρι τα άπειρα φυλλάδια , μέχρι το 5 στις τελικές εξετάσεις, που και αυτό με τις περιβόητες ποσοστώσεις δεν θα σημαίνει τίποτα.