Να είναι κάποιος πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην κατεχόμενη περιοχή

Υπάρχουν κάποιοι που θυμούνται τα συνεταιρικά δικαιώματά μας στην Κυπριακή Δημοκρατία όταν στριμωχτούν στην κατεχόμενη περιοχή. Αν είναι λαμπρή η πολιτική και οικονομική μας κατάσταση, δεν τα θυμούνται και πολλοί αυτά. Τέλος πάντων. Τι θέλουν; Να επιστρέψουμε στον συνεταιρισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας; Όχι φυσικά. Μήπως απαιτούν τη διάλυση του κράτους φάντασμα στον βορρά και το σμίξιμό μας με τους Ελληνοκύπριους στη Βουλή των Αντιπροσώπων στην Κυπριακή Δημοκρατία; Καμία σχέση. Θέλουν το εξής: Οι αρχές της δημοκρατίας να βοηθήσουν τους Τουρκοκύπριους να έχουν πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση από κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής άποψης. Να αρθούν τα εμπόδια για τα παιδιά που γεννιούνται από μεικτούς γάμους για να πάρουν την υπηκοότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να αναπτυχθεί ο Κανονισμός της Πράσινης Γραμμής. Να προστεθούν τα τουρκικά στις επίσημες γλώσσες της ΕΕ. Και οι Τουρκοκύπριοι να μπορούν να ανοίγουν τραπεζικό λογαριασμό και εταιρείες στον νότο.

Μέχρι σήμερα δεν άκουσα από κανέναν από εκείνους που τα απαιτούν όλα αυτά να λέει ότι αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως το μόνο νόμιμο κράτος στο νησί. Ουδέποτε είπαν και ότι δεν αναγνωρίζουν το κράτος φάντασμα στον βορρά. Ούτε είπαν ότι ο βορράς βρίσκεται κάτω από την κατοχή της Τουρκίας. Δεν ξεσηκώνονται κατά της κατοχής της Τουρκίας στον βορρά. Θέλουν μόνο να βελτιωθεί το υφιστάμενο στάτους κβο. Να πληρώνονται εντάξει οι μισθοί. Να μην γίνονται κομματικές προσλήψεις. Να τερματιστούν οι παράτυπες προσφορές. Να μην χωλαίνουν οι υπηρεσίες υγείας. Να λυθούν τα προβλήματα στην εκπαίδευση. Να μην κάνει περιττά έξοδα η κυβέρνηση, να φτιάχνει σχολεία, δρόμους. Και δικαιοσύνη στη φορολογία. Ούτως ή άλλως δεν κατηγορούν την Τουρκία γι’ αυτά τα προβλήματα, δεν λένε ήρθαμε σε αυτό το χάλι στα χέρια της Τουρκίας. Κατηγορούν μόνο την εδώ διοίκηση. Κάνουν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στις πόρτες των υπουργών μαριονέτα και όχι στην πόρτα της πρεσβείας, δηλαδή του κυβερνείου.

Μήπως δεν πρέπει να φορτώνεται στην Τουρκία και όχι στις αρχές της δημοκρατίας στον νότο η ευθύνη, αν στερεί όλους στην κατεχόμενη περιοχή την υπηκοότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και επομένως της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δικαιώματα αυτής της υπηκοότητας; Για να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δικαιώματα, οι Τουρκοκύπριοι πρέπει πρώτα να λογαριαστούν με την Τουρκία, να απαιτήσουν τον τερματισμό της κατοχής, να ζητήσουν τη διάλυση του κράτους φάντασμα στον βορρά και ύστερα να πουν στις αρχές της δημοκρατίας «είμαστε ένας από τους δύο ίσους εταίρους αυτής της δημοκρατίας και επιστρέφουμε». Το πρώτο πρόβλημα για την ελληνοκυπριακή πλευρά είναι η κατοχή στην Κύπρο. Για τον λόγο αυτό χρειάστηκαν ένα δίκαιο της ανάγκης και το εφαρμόζουν. Δεν έτυχαν απολύτως καμίας στήριξης κατά της κατοχής από τους Τουρκοκύπριους που είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στον βορρά. Δεν αντιτάχθηκε κανείς σοβαρά στα νέα βήματα που γίνονται στο Βαρώσι. Μήπως αντιτάχθηκε κανείς στην παραχώρηση ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας για τις σφετερισθείσες ελληνοκυπριακές περιουσίες; Δεν αντιτάχθηκε! Μήπως καταδίκασε κανείς τη δολοφονία των Ισαάκ και Σολομού στη Δερύνεια; Δεν την καταδίκασε! Μήπως απαίτησε κανείς να μην γιορτάζεται ως εθνική γιορτή η 20^η Ιουλίου; Δεν απαίτησε! Οι Τουρκοκύπριοι που είπαν ναι στο Σχέδιο Ανάν να ευχαριστούν τους Ελληνοκύπριους που είπαν όχι. Αν τώρα ζει η Κυπριακή Δημοκρατία από την οποία απαιτούν δικαιώματα, το οφείλουν και αυτό σε εκείνους που είπαν όχι. Αλλιώς, αν γινόταν αποδεχτό αυτό το σχέδιο, δεν θα μπορούσαν να βρουν αυτή τη δημοκρατία τώρα. Η Τουρκία δεν θα εκπλήρωνε τις δεσμεύσεις της που υπήρχαν σε εκείνο το σχέδιο, δεν θα εφαρμοζόταν το σχέδιο, όμως η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυόταν. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο ουσιαστικός στόχος εκείνων που ετοίμασαν αυτό το σχέδιο.

Κατηγορούν τις πολιτικές αρχές στον νότο εκείνοι που απαιτούν δικαιώματα στον συνεταιρισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτές οι αρχές, λέει, αναγκάζουν τους Τουρκοκύπριους να αναζητήσουν λύση στην Τουρκία. Δηλαδή, τους σέρνουν προς το μέρος της Τουρκίας. Μήπως τόσα χρόνια δεν ήταν συνεχώς κάτω από τις φτερούγες της Τουρκίας; Ίσως να μην την αποδέχονται ως σωτήρα πλέον, όμως δεν την αποδέχονται και ως κατακτητή. Στέκονται δίπλα στην Τουρκία και όχι δίπλα στους Ελληνοκύπριους κατά της κατοχής. Και κλείνουν το στόμα όσων αποκαλούν κατακτητή την Τουρκία. Εγώ δεν είμαι από εκείνους που απαιτούν τα δικαιώματά μας στην Κυπριακή Δημοκρατία. Απαιτώ τον συνεταιρισμό μας…