Ουκ ελάττω...

Είναι απορίας άξιον πάντως. Πιστεύουν κάποιοι πολιτικοί, ή έστω πολιτευόμενοι, ότι με τα όσα λένε και κάνουν, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τους πάρει ο κόσμος στα σοβαρά; Ειλικρινά τώρα. Ειλικρινά το καταθέτω.

Πάρτε για παράδειγμα τις εκλογές στον ΔΗΣΥ για τις θέσεις αντιπροέδρου και τα πολιτικά όργανα. Όταν ο Καρούσος μέτρησε τα κουκιά του και είδε ότι δεν του έβγαιναν, μπορούσε κάλλιστα να πει ότι απλώς δεν θα διεκδικήσει σ’ αυτή τη φάση. Δεν είναι δα και απαραίτητο ούτε και είναι ντροπή να μην θέλεις αξίωμα.

Αντί αυτού, ο μέγας τέως υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων έκρινε, μάλλον, ότι δεν είχαν υποστεί αρκετά τα ματάκια και τα αφτιά μας στη διάρκεια του προεκλογικού και υποστήριξε ότι δεν διεκδικεί διότι, λέει, αποφάσισε ότι πρώτα έρχεται η οικογένεια!

Έβαλε μάλιστα και μια -πολύ χαριτωμένη ομολογουμένως- φωτογραφία συν γυναιξί (εδώ, γυναικί) και τέκνοις. Ίσως να μην κατάλαβε ότι, θέση στην ηγεσία του ΔΗΣΥ θα διεκδικούσε και όχι τον Λευκό Οίκο, και ότι συνεπώς δεν είναι και τόσο busy το πρόγραμμα της θέσης, αν και επιμένω πως μια χαρά το κατάλαβε.

Για να καταλάβετε, αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ λ.χ. είναι και ο Γιώργος Γεωργίου. Πόσοι ξέρουν ποιος είναι; Καταλάβατε τώρα; Πώς να μπορούσε να παρατήσει την οικογένεια ο Καρούσος για να τρέξει στις εκλογές ΔΗΣΥ;

Μιλώντας για οικογένεια, το πιο πετυχημένο branding υποψηφίοτητας το έκανε ο Σωτήρης Σαμψών. Ο γιος του Επταήμερου κατεβαίνει στις εκλογές του ΔΗΣΥ με το σύνθημα «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια», το οποίο, αν και σχετικά παλαιότερο, μεσουράνησε στη δικτατορία του Μεταξά από την οποία το δανείστηκαν οι Απριλιανοί και τελευταίως οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής».

Χθες, φίλος, της ρομαντικής σχολής του ΔΗΣΥ (κομψά ειπωμένο), αυτοί δηλαδή που νομίζουν ότι τα κόμματα έχουν ιδεολογία και ότι του ΔΗΣΥ η ιδεολογία του είναι Κληριδισμός (ότι κι αν είναι αυτό) μου έθεσε το βασανιστικό ερώτημα: φαντάζεσαι να ζούσε ο Κληρίδης και να τα έβλεπε όλα αυτά; Αλλά, πρόσθεσε, εάν ζούσε τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε.

Του υπενθύμισα ότι ο συμπαθέστος μακαρίτης ο Κληρίδης δεν ήταν μόνο της Κοπεγχάγης, αλλά και των S300 και της Κλαίρης Αγγελίδου και της πατριδοκαπηλίας που προηγήθηκε. Συμφώνησα όμως ότι μου ήταν αδύνατο να φανταστώ τι θα έκανε ο Κληρίδης εάν γίνονταν τέτοια πράγματα ενόσω ζούσε. Μάλλον κάπου εκεί θα του ερχόταν προώρως το εγκεφαλικό.

Και πριν προλάβουμε καλά - καλά να συνέλθουμε από όλα αυτά, ο ένας και μοναδικός Φαίδων (όχι ο Γεωργίτσης) ήρθε για να μας κάψει και το τελευταίο χλωρών κυττάρων που μας άφησε η… μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξις της Επαναστάσεως στο κεφάλι.

Ο Φαίδων, ως η γνωστότερη πολιτική φιγούρα της λαϊκής Δεξιάς ο οποίος επίσης καταμετρούσε αυτό το διάστημα τα κουκιά του και με τίποτα δεν του έβγαιναν, έφυγε πυροβολώντας, αποσύροντας το ενδιαφέρον του για τη θέση αντιπροέδρου. «Πιστεύω», έγραψε, «ότι το πολιτικό κλίμα εντός του Δημοκρατικού Συναγερμού, όπως διαμορφώνεται σήμερα, δεν επιτρέπει να ακουστούν όλες οι αλήθειες», ενώ κατήγγειλε και το πιο κάτω.

«Η προσπάθεια κάποιων να φέρουν μέσα στις πολιτικές διεργασίες», είπε «τον διαχωρισμό για αυτούς που βρέθηκαν στη μεριά των νικητών στις προεδρικές εκλογές και σε 'φιλοαριστερούς', εκτιμώ ότι ζημιώνει ανεπανόρθωτα την συνοχή του κόμματος». Την οποία εξυπηρετεί σίγουρα από μια άποψη η αποχώρηση από τις κομματικές διεργασίες, ακόμα και όσων έχουν «καεί». Κοινό στοιχείο Καρούσου και Φαίδωνα.

Έτσι έμεινε μόνος του ο Δίπλαρος. Ο Ευθύμης, ο οποίος έσκιζε πανιά για τον Αβέρωφ και έφτασε στο σημείο να στοιχηματίσει με την Κάτια Σάββα για την εκλογή του και ο οποίος, ούτε 48 ώρες έκανε μια από τις θεαματικότερες κωλοτούμπες των εκλογών, αδειάζοντας τον τέως πρόεδρο του ΔΗΣΥ στην ίδια εκπομπή (Alpha Ενημέρωση) με την αλησμόνητη ατάκα «θεωρώ ότι θα έπρεπε να ασκούσαμε ακόμη περισσότερο κάποιο ρόλο να πεισθούν κάποιοι, κάποιος να μην είναι υποψήφιος», ό,τι και να γίνει δεν καταλαβαίνει. Είναι παντός καιρού.

Ανυπόστατες είναι πάντως οι φήμες πως τέτοια ήταν η μετεκλογική του μεταμόρφωση, που, προκειμένου να δείξει στον Νίκο Χριστοδουλίδη πόσο υπέρ του ήταν, προσφέρθηκε να αλλάξει το όνομά του σε Ευθύμιος Χριστοδουλίδης, όπως ο πατέρας του Καρούσου είχε αλλάξει το δικό του σε Καρούσος για να τιμήσει τον για μικρό διάστημα αρχηγό της ΕΟΚΑ Β’ Γεώργιος Καρούσο, τον οποίο είχε φυγαδεύσει με καΐκι (true story, ναι!). Της ΕΟΚΑ Β’, η οποία όρκισε τον πατέρα του Σαμψών «πρόεδρο» της Επαναστάσεως.

Όλα αυτά τα μάζεψε ο μακαρίτης ο Κληρίδης και να έβαλε κάτω από μία στέγη, με αποτέλεσμα αυτό το πολιτικό καρναβάλι που καταγράφεται σήμερα.

Στο όνομα της οικογένειας, της πατρίδος, της ενότητος, αλλά ποτέ της φαιδρότητος. Να το ξεκαθαρίσουμε!

Υστερόγραφο: ... Και της Ευρώπης, ξέχασα. Σόρι!