Ο Ραΐφ Ντενκτάς δολοφονήθηκε

Ο Σερντάρ Ντενκτάς ήταν ο χθεσινός καλεσμένος μου στη ζωντανή εκπομπή μου με το όνομα «Αδέσμευτος» στην τηλεόραση της Özgür Gazete. Είναι 63 χρόνων ο Σερντάρ. Έχει διατελέσει βουλευτής και σε διάφορα υπουργεία για 32 χρόνια. Είναι έμπειρος πολιτικός. Και να το πω αμέσως. Ετοιμάζεται για την προεδρία το 2025. Ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές. Πήρε κοντά στο πέντε τοις εκατό. Όμως, νομίζω ότι είναι πολύ πιο φιλόδοξος αυτή τη φορά. Αποχώρησε από την προεδρία του κόμματος, όμως δεν αποχώρησε από το κόμμα. Έστω και αν προς το παρόν φαίνεται σαν να έχει αποτραβηχτεί στη γωνιά του, δεν αποκόπηκε από την πολιτική. Τον ρώτησα: «Η ΜΙΤ (Εθνική Οργάνωση Πληροφοριών) σκότωσε τον Ραΐφ Ντενκτάς;» Δεν αρνήθηκε ότι δολοφονήθηκε. Είπε το εξής:

«Δεν έχουμε την απάντηση για το ποιος τον σκότωσε, όμως πάντα έμεινε μέσα σε εμένα και στον πατέρα μου ότι ο Ραΐφ πήγε θύμα δολοφονίας και όχι δυστυχήματος. Είναι αναμφίβολο ότι δολοφονήθηκε. Όμως, φτάσαμε στο εξής σημείο: Γιε μου, είπε ο πατέρας Ντενκτάς, επειδή δεν θα μπορέσω να φέρω πίσω το παιδί μου, δεν πρέπει να έχουμε κάτι να πούμε, το κλείσαμε. Εκείνη την περίοδο υπήρξαν επιθέσεις κατά του Ραΐφ».

«Ο πατέρας σου δεν ζήτησε καθόλου λογαριασμό γι’ αυτό; Αφού ήταν δολοφονία, έπρεπε να ζητήσει, έτσι δεν είναι;» Επέμεινα. Ο Σερντάρ Ντενκτάς είπε το εξής:

«Ο Ντενκτάς ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος που το κυπριακό πρόβλημα ήταν το πιο σημαντικό απ’ όλα γι’ αυτόν και εκείνες τις μέρες είχε αρχίσει μια νέα περίοδος συνομιλιών σε σχέση με το Κυπριακό. Αν δεν ήταν αυτό, θα πέθαινε άλλωστε. Έδωσε τον εαυτό του σε αυτό, εστιάστηκε εκεί και κατάφερε να θάψει εκείνο τον πόνο».

Η αρχή του σχεδίου δολοφονίας του Ραΐφ έγινε μετά από έναν χορό στον νότο. Όταν το υπενθύμισα αυτό στον Σερντάρ, είπε «ναι, εκείνη ήταν μια αρχή». Τι ήταν εκείνος ο χορός; Το διηγήθηκα σε κάποια προηγούμενα άρθρα μου. Το 1985 είχε διοργανώσει έναν πρωτοχρονιάτικο χορό στο ξενοδοχείο Χίλτον η Ένωση Συντακτών στον νότο και είχε προσκαλέσει σε αυτό τον χορό και μια ομάδα Τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων και πολιτικών. Ήμασταν περίπου τριάντα άτομα μαζί με τις συζύγους μας. Αυτή ήταν η πρώτη ομαδική διέλευση στον νότο μετά το 1974. Ανάμεσά μας ήταν ο Ραΐφ Ντενκτάς και ο Μεχμέτ Κιουτσιούκ, γιος του δρος Κιουτσιούκ. Οι Ελληνοκύπριοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτή την επίσκεψη. Ήταν μια βραδιά ειρήνης εκείνη στο Χίλτον. Πήρε το μικρόφωνο και ο Ραΐφ. Μίλησε. «Δεν πρόκειται να σας ξαναρίξω σφαίρες», είπε. Στη συνέντευξή μας, ο Σερντάρ διόρθωσε ως εξής τη δήλωση του Ραϊφ εκείνο το βράδυ: «Εγώ σας έριξα σφαίρες, δεν θέλω να σας ρίξουν σφαίρες και τα παιδιά μου και δεν θέλω τα παιδιά μου να τραυματιστούν με σφαίρες που θα προέρθουν από εσάς». Μετά από εκείνο το βράδυ, υπήρξαν πολλές επιθέσεις κατά του Ραΐφ Ντενκτάς στον πατριδοκάπηλο Τύπο μας. Δέχτηκε ομοβροντία πυρών. Και αργότερα συνέβη εκείνο το γνωστό δυστύχημα. Δηλαδή, η δολοφονία. Ο Σερντάρ είπε ότι αυτός ο χορός αποτέλεσε «ώθηση» για να δολοφονηθεί ο Ραΐφ. Ήταν 35 χρόνων όταν δολοφονήθηκε. Ο Ραΐφ ήταν ένας άνθρωπος πολύ αγαπητός και τύγχανε σεβασμού και στους κύκλους της αντιπολίτευσης. Τασσόταν ενάντια στην συσσώρευση πληθυσμού εδώ και στο να δοθεί το δικαίωμα ψήφου σε αυτό τον πληθυσμό. Απειλούσε να αποκαλύψει τη διοίκηση στον κόσμο. Ο δε πατέρας Ντενκτάς, τι έλεγε; «Τούρκος έρχεται, Τούρκος φεύγει». Δηλαδή, δεν έβλεπε απολύτως καμία διαφορά ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους που μετανάστευσαν στο εξωτερικό και στους Τούρκους από την Τουρκία που μεταφέρθηκαν στο νησί. «Γίνεται αισθητή τώρα μέσα στην κοινότητα η απουσία του πατέρα σου;», ρώτησα τον Σερντάρ. Και εκείνος με ρώτησε: «Γίνεται αισθητή;» «Η απουσία του Ραΐφ γίνεται αισθητή», του είπα.

Ο Σερντάρ, ο οποίος είπε ότι όπως δεν έχει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχει και διαβατήριο της Τουρκίας, εξήγησε και την προσπάθεια που κατέβαλε για άνοιγμα των πυλών. Ασχολήθηκε τρία χρόνια με αυτό, λέει. Πρώτα απ’ όλα, έπρεπε να πείσει τον πατέρα Ντενκτάς, λέει. Ο Ντενκτάς είχε οικονομικές έγνοιες, λέει. Θα μπορούσαν να αιχμαλώτιζαν την κοινότητά μας προς αυτή την κατεύθυνση, λέει. Στο τέλος τον έπεισε ο Σερντάρ. Φυσικά και οι αξιωματούχοι από την Τουρκία. Άνοιξαν μονομερώς τις πύλες το 2003. Η ελληνοκυπριακή πλευρά αναγκάστηκε να εναρμονιστεί με αυτό, λέει. Ο ίδιος ήταν, λέει, αυτός που εμπόδισε την προσπάθεια του πατέρα του να μαζέψει τα διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Σερντάρ Ντενκτάς ήρθε στη ζωντανή εκπομπή και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μου χωρίς να φοβηθεί απολύτως τίποτα. Και απάντησε τα πάντα ανοιχτόκαρδα. Βεβαίως, έμειναν πολλά που δεν μπόρεσα να ρωτήσω. Αυτά, μια άλλη φορά…