Η πιο γρήγορη κούρσα του διαγωνισμού

Κοιτάζω τις δημοσκοπήσεις. Μετατράπηκε σε μια δύσκολη κούρσα η εκλογή Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκείνοι που ακολουθούν τον Χριστοδουλίδη, ο οποίος δεν έχασε ποτέ την πρωτιά στις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις, άρχισαν να τον πιέζουν. Ο Μαυρογιάννης, ο οποίος φαίνεται πάντα τρίτος, έκανε μια κίνηση την περασμένη βδομάδα. Έφερε τον Νταλάρα. Βγήκε μαζί του στη σκηνή. Τραγούδησε μαζί του. Στο στάδιο υπήρχε ένα μεγάλο πλήθος. Ενθουσιασμένο. Ο Νταλάρας είναι ο αγαπημένος εκατομμυρίων. Και εγώ τον αγαπώ πολύ. Από εκείνον ακούω πιο ωραία το τραγούδι «Σ’ αγαπώ». Σε προεκλογικές εκστρατείες οπωσδήποτε επηρεάζει τις μάζες ένας δημοφιλής τραγουδιστής. Μπορεί να χρησιμεύσει στο να κλείσει λίγο ακόμα τη διαφορά με τους αντιπάλους του ο Μαυρογιάννης. Ειδικά αν έρθουν οι Ρονάλντο και Μέσι και βγουν στη σκηνή να τραγουδήσουν, οπωσδήποτε θα κερδίσει! Κάποτε τραγουδά και ο Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία. Και μάλιστα με εκείνη τη γερασμένη φωνή του. Οι μέρες των εκλογών είναι μέρες που τραγουδάνε και χοροπηδάνε σαν χορευτές!

Ας αφήσουμε τα αστεία. Θαυμάζω τον Νταλάρα. Είχαν συναντηθεί οι δρόμοι μας και κατά τη διάρκεια του Σχεδίου Ανάν. Είπε όχι στο σχέδιο. Και επειδή είπε όχι, απογοήτευσε πολλούς θαυμαστές του. Έτσι είναι αυτές οι υποθέσεις. Μπορεί να γεννηθούν μεγάλα μίση από τις μεγάλες αγάπες. Και από ένα μεγάλο μίσος μπορεί να γεννηθεί μια μεγάλη αγάπη. Αυτό ισχύει για όλους. Και για τους μεγάλους καλλιτέχνες. Αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση. Και ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ένας ένθερμος υποστηρικτής του όχι στο δημοψήφισμα. Ο Θεοδωράκης είναι σαν ένας σύγχρονος Έλληνας Θεός. Μήπως υπάρχει κανείς που δεν τον αγαπά και δεν τον θαυμάζει; Είναι ένας θησαυρός οι συνθέσεις που μας άφησε κληρονομιά. Όμως, όταν είπε όχι στο σχέδιο, οι οπαδοί του ναι εξοργίστηκαν. Μάλιστα, μερικοί από αυτούς προχώρησαν τόσο πολύ που είπαν «ξεμωράθηκε πλέον». Υπήρξαν κάποιοι που μίσησαν και εμένα επειδή ήμουν οπαδός του όχι. «Είσαι στον ίδιο δρόμο με τον Ντενκτάς», είπαν. «Όχι», είπα, «είμαι στον ίδιο δρόμο με τον Θεοδωράκη, όχι τον Ντενκτάς»! Αλήθεια, ο Μαυρογιάννης σε ποια πλευρά ήταν; Ήταν οπαδός του ναι ή του όχι; Επειδή δεν τον γνωρίζω καθόλου, δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτόν. Τον ξέρω μόνο ως διαπραγματευτή. Κοιτάζοντας τις επικρίσεις που ασκεί τώρα στον Αναστασιάδη, κάποιοι τον ρωτούν «πού ήσουν δέκα χρόνια, γιατί σιωπούσες;» Αν μιλούσε, μήπως δεν θα τον έδιωχνε από διαπραγματευτή ο Αναστασιάδης; Αν του ζητούσε να βάλει στο τραπέζι τα δύο κράτη, θα παραιτείτο, λέει. Θα παραιτείτο πράγματι; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε, επειδή δεν τέθηκε κάτι τέτοιο στο τραπέζι.

Ο Χριστοδουλίδης φαίνεται ως ο πιο θαρραλέος, εκείνος που θα μπορούσε να κάνει τα πιο ριζοσπαστικά βήματα ανάμεσα στους υποψήφιους που είναι φαβορί. Γιατί; Να σας πω. Διότι λέει ότι η ενσωμάτωση του βόρειου τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία είναι χειρότερο ενδεχόμενο από την αναγνώριση της ΤΔΒΚ. Δηλαδή, βλέπει την αναγνώριση της ΤΔΒΚ ως το μη χείρον. Με αυτή την έννοια, μπορεί να πει στην τουρκική πλευρά «άντε, ελάτε να καθίσουμε να συζητήσουμε τα δύο κράτη». Ξέρω πως δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν Ελληνοκύπριο ηγέτη να κάνει μια τέτοια πρόταση. Όμως, δεν μπορεί να ασκείται πολιτική χωρίς ρίσκο. Είπα την άποψή μου και προηγουμένως πάνω σε αυτό το θέμα. Να την πω ξανά. Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά κάνει μια τέτοια πρόταση, η Τουρκία θα ψάχνει τρόπους να την αποφύγει και αυτήν. Θα σκαρφιστεί προφάσεις. Διότι τάσσεται ενάντια σε όλες τις λύσεις. Η μόνη λύση είναι η μη λύση. Νομίζω ότι ο Ερσίν Τατάρ εμπνεύστηκε από τα λόγια του Χριστοδουλίδη και είπε το εξής στον δημοσιογράφο της «The Guardian»: «Αν δεν τύχουν αποδοχής τα δύο ίσα κυρίαρχα κράτη, θα αυξηθεί η εξάρτηση του βόρειου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία». Δηλαδή, είναι ένα μήνυμα προς τον Χριστοδουλίδη, ο οποίος θεωρεί την ενσωμάτωση ως το πιο επικίνδυνο ενδεχόμενο. «Αποδέξου τα δύο κράτη, αλλιώς θα ενσωματωθούμε πλήρως στην Τουρκία», λέει. Σαν να φοβάται και ο ίδιος την ενσωμάτωση στην Τουρκία! Είδατε, έτσι δεν είναι;

Ο Ταγίπ Ερντογάν ρίσκαρε λέγοντας ναι στο Σχέδιο Ανάν, παρά το γεγονός ότι δεν το ήθελε καθόλου. Και κέρδισε. Η πολιτική είναι σαν τζόγος. Δεν κερδίζεις χωρίς ρίσκο. Μήπως δεν δικαιούμαστε να περιμένουμε ριζοσπαστικά και όχι συντηρητικά βήματα από τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα εκλεγεί;