Δικαιούχοι του ΓεΣΥ τρέμουν τη νοσηλεία σε νοσηλευτήρια εντός συστήματος!

Ένα από τα καλά της δημοσιογραφίας είναι η άμεση τριβή με τον κόσμο. Συχνά-πυκνά οι πολίτες αποτείνονται σε εμάς για να μας εκφράσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Όταν δε μιλάμε για τομείς όπως είναι η δημόσια υγεία και το ΓεΣΥ, δεν είναι λίγες οι φορές που χτυπά το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ακούς πολίτες, οι οποίοι έχουν απελπιστεί. Διαχρονικό πρόβλημα το ότι κανείς δεν τους απαντά. Είτε μιλάμε για τον προσωπικό τους γιατρό, είτε μιλάμε για κάποιον αρμόδιο π.χ. Υπουργείο Υγείας και ΟΑΥ, στον οποίο αποτείνονται οι δικαιούχοι για να διαμαρτυρηθούν για τα κακώς έχοντα του συστήματος. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, οι δικαιούχοι που πληρώνουν κάθε μήνα ΓεΣΥ, είναι ότι απευθύνονται στους προσωπικούς τους γιατρούς για να τους εκδώσουν παραπεμπτικό για ειδικό γιατρό και αυτοί τους το αρνούνται. Οι καβγάδες παρόχων και δικαιούχων γι’ αυτά τα ευλογημένα τα παραπεμπτικά είναι κάτι περισσότερο από ομηρικοί. Το πρόβλημα είναι γνωστό εδώ και μήνες και από ό,τι φαίνεται κανείς δεν ενδιαφέρεται να βρεθεί μια λύση, ούτως ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς, ιδιαίτερα οι χρόνιοι. Το χειρότερο όμως που άκουσα από δικαιούχο-χρόνιο ασθενή τις τελευταίες ημέρες δεν είναι μόνο ότι ο προσωπικός του γιατρός δεν του εκδίδει παραπεμπτικό, ενώ θα έπρεπε λόγω του προβλήματος υγείας που έχει να δικαιούται απευθείας πρόσβαση, αλλά ότι ο ίδιος συνεχίζει να πληρώνει, από το υστέρημά του, ιδιωτική ασφάλεια υγείας. Όπως εξήγησε, τρέμει για το τι θα συμβεί σε περίπτωση που χρειαστεί νοσηλεία και καταλήξει σε νοσηλευτήριο του ΓεΣΥ. Αν είναι δυνατόν, οι πολίτες να πληρώνουν ΓεΣΥ και την ίδια στιγμή να τρέμουν τη νοσηλεία σε νοσηλευτήριο εντός του συστήματος. Αν είναι έτσι, τότε τι να το κάνουμε το ΓεΣΥ;

Δεν είναι μόνο το να λέμε ότι έχουμε ΓεΣΥ και ότι μετά από χρόνια συζητήσεων επιτεύχθηκε αυτή η «μεγάλη κοινωνική κατάκτηση». ΓεΣΥ έχουμε, το θέμα είναι πώς θα το εξελίξουμε, διορθώσουμε, βελτιώσουμε, ούτως ώστε να εξυπηρετούνται στον μέγιστο δυνατό βαθμό οι ασθενείς, ιδιαίτερα οι χρόνιοι. Οι ασθενείς και όχι οι δικαιούχοι! Το ότι οι πολίτες πληρώνουν ΓεΣΥ δεν σημαίνει ότι όποτε τους κάνει κέφι μπορούν να επισκέπτονται έναν ειδικό γιατρό και να κάνουν εξετάσεις δωρεάν. Το ΓεΣΥ το πληρώνουμε για να μπορούμε να το έχουμε όταν και αν το χρειαστούμε. Το ότι πληρώνω ΓεΣΥ, δεν σημαίνει ότι μπορώ να καταχράζομαι τους πόρους του συστήματος. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που οι Κύπριοι πολίτες δυσκολεύονται να αντιληφθούν. Είναι άλλωστε μια πρακτική που δεν εμπίπτει στα πλαίσια της ιατρικής της γειτονιάς και του διαδικτύου που προτιμούν οι Κύπριοι, βάσει της οποίας είναι πιο εύκολο το να ακούσεις τι έκανε ο γείτονας ή ο φίλος που αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα υγείας, παρά να εμπιστευτεί κανείς τον προσωπικό του γιατρό. Τι και αν ο γιατρός έφαγε τα νιάτα του να σπουδάζει και μια την άλλη τρέχει σε επιστημονικά συνέδρια και ενημερώνεται, οι εμπειρίες των συγγενών και των αγνώστων στο διαδίκτυο είναι πιο σημαντικές.