Φτώχεια καταραμένη, μέρες μετράς... Έρχεται ο συντροΦούλης!

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ιστορία με τον Κύπριο ο οποίος βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στο Τέξας έξω από τα γραφεία της SpaceX προκειμένου, λέει, να αγκαλιάσει τον Elon Musk.

Δεν το βρίσκω κακό για έναν και μοναδικό λόγο: ο νεαρός αυτός έχει πλέον ένα εκατομμύριο followers, το οποίο όλοι ξέρουμε ότι μια χαρά επένδυση είναι και, συν τοις άλλοις, είναι ίσως ο πρώτος από τους αμέτρητους Κύπριους οι οποίοι έχουν κάνει διαχρονικά μνημειώδεις κουλαμάρες, ο οποίος κερδίζει από αυτήν αντί να πληρώνει κι από πάνω.

Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν και όλοι εκείνοι και εκείνες οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά, μέρα και νύχτα, έξω από την Πινδάρου για να μπορέσουν να αγκαλιάσουν τον ηγέτη της καρδιάς τους, την αλεπού ή τη γάτα της πολιτικής όπως πιστεύει ότι τον αποκαλούν. Αν και οι περισσότεροι που έχω ακούσει εγώ, για άλλα ζώα είναι που μιλούν.

Το πρόβλημα με τους τελευταίους είναι πως χτυπάει το ξυπνητήρι και ο Φούλης ξυπνά.

Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Εκεί, οι οπαδοί είναι σπάνιο θέαμα και ακόμα σπανιότερο είναι οι πολιτικοί υποστηρικτές – «συναγωνιστές» οι οποίοι τάχα είναι μαζί του. Νυχθημερόν όμως περιμένουν και αυτοί -στον ξύπνιο πια- να πέσει, ώστε να μπορέσουν να του πάρουν τη θέση. Έτσι είναι η πολιτική. Όταν δεν χαλιναγωγεί κανείς τη φιλοδοξία του, το πληρώνει ακριβά.

Ο Φούλης τις τελευταίες μέρες έχει αρχίσει νομίζω να εκδικείται τους Συναγερμικούς και όλους του υπόλοιπους πολίτες, το 80-85% του κόσμου δηλαδή, οι οποίοι τόλμησαν να μην αναγνωρίσουν τη σοφία και το ταλέντο της γαταλεπούς, ας την πούμε, με αποτέλεσμα να την έχει φτάσει και, κατά κάποιες μετρήσεις, ξεπεράσει ο Μαυρογιάννης.

Και έχει έτσι αποφασίσει, ο Φούλης πάντα, να μας σπάσει όλους τα νεύρα όσο περισσότερο μπορεί. Χθες, λοιπόν, και καθώς συμπληρώνονται σύντομα δέκα χρόνια διακυβέρνησης του κόμματος αποφάσισε, λέει, ότι οραματίζεται να εξαφανίσει (και) τη φτώχεια από την Κύπρο!

Λογικό από μια άποψη. Σου λέει πόσο θα ασχολούμαι με τους πλούσιους μόνο και να μην με στηρίζουν κι από πάνω; Θα πω και κάτι για τους φτωχούς. Στο κάτω – κάτω εκείνοι τολμούν να μην ψηφίζουν τη γαταλεπού σε ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς. Θα φάνε δούλεμα μέχρι να πουν ήμαρτον.

Και ούτε ηλικιακές διακρίσεις κάνει, έτσι; Τις προάλλες, επισκεπτόμενος νηπιαγωγείο και απευθυνόμενος προφανώς στα νήπια κρίνοντας από το τι είπε, επανέλαβε εκείνο το αλησμόνητο show που έκανε στη συνέντευξη που είχε δώσει τότε στη Γωγώ για το σχολικό λεωφορείο το οποίο είχε γίνει viral, να ‘ναι καλά, και είχε γελάσει και ο κάθε πικραμένος.

«Θέλω τους συμπολίτες μου», είπε προχθές στο νηπιαγωγείο, «να κάνουν την ακόλουθη σκέψη μαζί μου: Να φανταστούμε μια Κύπρο όπου βρεφονηπιακοί σταθμοί, νηπιαγωγεία κοντά στους χώρους εργασίας, να έχουμε το δημόσιο σχολείο ολοήμερο, να δίνεται η ευκαιρία στους γονείς, επαναλαμβάνω, του παντρέματος της εργασίας και της εκπαίδευσης. Να τελειώνουν τ’ απόγευμα τα παιδιά προετοιμασμένα για την επόμενη μέρα, ευτυχισμένα να χαίρονται τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα δίδουμε έμφαση στις ικανότητες του κάθε παιδιού». Ο Φούλης ναι!

Αδίστακτος δεν είναι; Αδίστακτος!

«Ας φύγουμε από τον βούρκο της μιζέριας», είπε σε μια στιγμή. Να του έφυγε; Δεν ξέρω. Διότι όντως το να περιγράφει την Κύπρο ως κάτι το οποίο κινείται μεταξύ ενός ελβετικού καντονίου και της Σιγκαπούρης και την ίδια ώρα να μιλάει για βούρκο και για μιζέρια, δεν βγάζει νόημα, είτε γιατρός είσαι είτε κάνεις κάτι άλλο.

Εκτός βέβαια και εάν ο Φούλης ήθελε να πει στους Κυπρίους ψηφοφόρους ότι είναι μίζεροι, ενώ δεν υπάρχει λόγος να είναι αφού η ζωή τους είναι ρόδινη. Αν όμως αυτό εννοούσε, πού κολλάει η ατάκα του ΣυντροΦούλλη για την εξάλειψη της φτώχειας;

Βεβαίως, όπως σας είπα και πριν, ο Φούλης δεν κάνει διακρίσεις, πλούσιοι και φτωχοί, μεγάλοι και μικροί, όλοι μας θα υποφέρουμε έχοντας τολμήσει να αρνηθούμε το μεγαλύτερο δώρο που μας χάρισε η φύση, κατά τον ίδιο: τον ίδιο!

Τελευταίως, μεταξύ πολλών άλλων και χωρίς καμία πλάκα: έχει καταθέσει πρόταση για αποκατάσταση, λέει, καταθετών και κατόχων αξιογράφων, έχει πει ότι θα αποκαταστήσει, λέει, τα επιδόματα των πολυτέκνωνέ ως το 2024, έχει πει επίσης ότι θα βάλει όλες τις υπηρεσίες του κράτους στο κινητό μας έως το 2025, έχει υποσχεθεί αφορολόγητο εισόδημα 39.500, έβαλε στόχο το κάθε αγρόκτημα να γίνει επισκέψιμο (ό,τι κι αν εννοεί ή δεν εννοεί μ’ αυτό), έκανε δράση (ό,τι κι αν εννοεί ή δεν εννοεί μ’ αυτό πάλι) για προσιτή στέγη και προσιτό ενοίκιο, ανακοίνωσε ότι «κληροδότημα του Κληρίδη είναι ο κληριδισμός» (!... ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν το κολοκάσι γιαχνί με κουπέπια) και πολλά πολλά άλλα.

Και τους αποτέλειωσε με ένα «αντί των «θα» άλλων υποψηφίων, εγώ έχω άλλη προτεραιότητα». Τέλειος;

Θα του το δώσω όμως αυτό: σεβόμενος τη δημόσια αιδώ, δεν επεκτάθηκε σε σχέση με την προτεραιότητά του. Το βρίσκω αρκετά προκομμένο αν μη τι άλλο.

Πάνω από όλα όμως, ο ΣυντροΦούλης, που θα κάνει όλα όσα δεν έκανε δέκα χρόνια που κυβερνούσε -ξέχασα να σας πω ότι υποσχέθηκε επίσης «δραστήρια γήρανση» του κόσμου, εννοώντας προφανώς ότι με τα μυαλά του θα δουλεύουμε ώσπου να ψοφήσουμε- λέει και κάτι φοητσιάρικα κάπως του τύπου, οι εκλογές αρχίζουν με τον νέο χρόνο, τώρα θα δούμε τι θα γίνει τάχα και ότι τελικά θα είναι ο Πρόεδρος ό,τι και να γίνει. Τύπου έχει άσο κρυμμένο.

Με το παρελθόν ενός μέρους της παράταξης ελπίζω να μην του μπήκαν απάνω στην απελπισία του τίποτα άλλες ιδέες και να έχουμε καμία Επανάστασιν για να μας σώσει, αφού δεν θέλουμε από μόνοι μας να μας σώσει. Δεν (θέλω να) το νομίζω. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως καθόλου, μα καθόλου δεν μας λυπάται.

Και πως θα πληρώσουμε ακριβά ακόμα το ότι δεν του είπαμε και ευχαριστώ που είναι υποψήφιος.

Αυτό ναι, είναι το μόνο σίγουρο!