Όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γάδαρο, δέρνει το σαμάρι

Όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γάδαρο, δέρνει το σαμάρι, λέει μια παροιμία, η οποία ταιρκάζει γάντι στην περίπτωση της πολυδιαφημιζόμενης βιωσιμότητας, μέρος της οποίας είναι η καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης στον πληθυσμό της Γης. Καθημερινά βομβαρδίζουν μας με διαφημίσεις τζιαι καμπάνιες για αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου, ανακύκλωση πλαστικού, γυαλιού ή χαρτιού, εξοικονόμηση ενέργειας κ.λπ., κ.λπ. Εχαντακωθήκαμεν μες σε τούτον ούλλον τον αχταρμά τζιαι καθούμαστεν σαν υπάκουα σκυλάκια να διαχωριζουμεν τα απόβλητά μας, νιώθοντας αγαλλίαση για το ότι συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος τζιαι στην επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής που «θα» επέλθει. Το τραγικό της υπόθεσης όμως είναι το γεγονός πως η κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ τζιαι η επιλεκτική μας άγνοια (τη συζητήσαμε σε προηγούμενα άρθρα), για το πού τζιαι πώς τζιαι αν όντως ανακυκλώνονται όσα προσεκτικά βάζουμε στους ειδικούς καλάθους ή σακούλες, χτυπά κόκκινο συναγερμό.

Για να θεωρείται ανακύκλωση το γεγονός πως βάλλω σε ειδική σακούλα τα πλαστικά μου δοχεία, θα πρέπει να μου πει κάποιος πως έφτασαν στο χι ή ψι εργοστάσιο, έτυχαν της κατάλληλης επεξεργασίας τζιαι μετατράπηκαν σε πλαστική γλάστρα, σε σχήμα βατράχου για παράδειγμα. Να μου πει επίσης πόσες που τες χιλιάδες πλαστικές μπουκάλες μετατράπηκαν σε πλαστικές βατραχόμορφες γλάστρες. Ένας βάτραχος, θκυο, τρεις, πόσοι βάτραχοι εν τέλει θα κοσμούν κήπους τζιαι πόσοι τελικά θα μετατραπούν σε βασιλοπούλα; Δίχα απάντηση σε τούτον το ερώτημα, ανακύκλωση δεν υφίσταται. Αν δηλαδή στο τέλος της ημέρας το μόνον που μου μεινίσκει έν' ο κόπος τζιαι το έξοδο για την αγορά ειδικής πλαστικής σακούλας (τι ειρωνεία πραγματικά) ε, δεν μας χέζεται καλύττερα;

Η ανακύκλωση του πλαστικού είναι ίσως μια που τες μεγαλύτερες απάτες των τελευταίων 50+ χρόνων. Η βιομηχανία του πλαστικού μετριέται στα τρισεκατομμύρια, άρα μιλούμεν για ένα ισχυρότατο λόμπι. Αν προστεθούν στην εικόνα τζιαι οι εταιρείες οι οποίες πουλούν τα προϊόντα τους σε πλαστικές μπουκάλες, όπως για παράδειγμα οι εταιρείες αναψυκτικών, μπορείτε να φανταστείτε τι δούλεμα πέφτει. Στην αρχή πλάσαραν το πλαστικό ως την πιο φτηνή τζιαι ευέλικτη επιλογή σε ό,τι αφορά τη φύλαξη φαγητού ή άλλων αγαθών. Μετά πέρασαν στα πάντα, που έπιπλα, αξεσουάρ, σουβενίρ, κούκλες, γυαλιά, ό,τι βάλει γενικά ο νους σου θα το βρεις σε πλαστική μορφή. Όταν πλέον αρκέψαν να φαίνουνται τα κακά του υλικού τζιαι να ζορίζουν οι οικολόγοι τες εταιρείες πλαστικών, αυτές πλάσαραν την ιδέα της ανακύκλωσης. Δυστυχώς, όμως, η επιλεκτική μας άγνοια δεν μας επέτρεψε να ρωτήσουμε ούτε τότε ούτε τώρα τα πιο βασικά ερωτήματα. Ανακυκλώνονται όλα τα είδη πλαστικού; Πόσες φορές μπορεί να ανακυκλωθούν; Είναι τοξική η ανακύκλωσή τους; Ερωτήματα τέθκοια τζιαι πολλά, άλλα δεν τα εκάμαμεν έγκαιρα, ούτε τότε ούτε σήμερα.

Η πιο γνωστή εταιρεία αναψυκτικών του κόσμου δεν ανακυκλώνει ούτε το 9% των πλαστικών της μπουκαλιών. Είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του κόσμου σε ό,τι αφορά τα πλαστικά μπουκάλια, έχει επανειλημμένα βάλει στόχους για ανακύκλωση του υλικού, αυτοδιαφημίζεται για την οικολογική της συνείδηση, τζιαι εν τέλει δεν μπορεί κανένας να της τα κνίσει. Αντ' αυτού, το βάρος πέφτει στους καταναλωτές, από τους οποίους ζητείται να ανακυκλώνουν τα πλαστικά τους μπουκάλια, δίχα μάλιστα να τους πληροφορήσει κάποιος τζιαι να τους πει πως δεν υπάρχει chance τζείνα ούλλα που συνάουν να ανακυκλωθούν, αφού πολύ απλά δεν μπορεί να απορροφηθεί τόσον πολλύν πλαστικό για ανακύκλωση.

Φυσικά τούτον το χάος για τη δημιουργία «περιβαλλοντικής συνείδησης» δεν αφορά μόνο στο πλαστικό, αλλά στα πάντα τα οποία καταναλώνουμε. Από μικρή ηλικία ξεκινούμε να κάμνουμεν πλύσην εγκεφάλου στα μωρά, τους αυριανούς πολίτες, δημιουργώντας τους ενοχές τζιαι μετατρέποντάς τους ως τους βασικούς υπαίτιους για τα χάλια μας τα μαύρα. Για τες εταιρείες όμως που έχουν πηδήξει τον πλανήτη ολόκληρο τζιαι τους πολιτικούς που γράφουν τους νόμους, ούτε λέξη. Εσύ αμπάλατε πολίτη υποχρεώνεσαι σε ΜΟΤ για το σαραβαλάκι σου κάθε δύο χρόνια άμπα τζιαι λερώσεις το περιβάλλον με βλαβερά αέρια, αλλά οι πανίσχυροι του κόσμου ταξιδεύουν με ιδιωτικά τζετ τζιαι είκοσι λιμουζίνες των εκατόν ίππων για να μαζευτούν κάπου για να μιλήσουν για την κλιματική αλλαγή τζιαι να σου πουν τι να κάμεις ως ο μόνος υπεύθυνος για την τραγωδία που ζούμε. Τζιαι εις ανώτερα μας εύχομαι. Νους κοκκονόσυκον.