Το στενό πέρασμα Μαυρογιάννη προς τον 2ο γύρο

Ο τελευταίος μήνας έφερε την αλλαγή των δεδομένων και δυναμικών, με τις δημοσκοπήσεις σε «Πολίτη» και «Καθημερινή» την περασμένη Κυριακή να εμφανίζουν τον Ανδρέα Μαυρογιάννη να έχει καλύψει τη διαφορά από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Μάλιστα, η δημοσκόπηση της «Καθημερινής» τον φέρνει να προηγείται για πρώτη φορά- έστω και οριακά- του προέδρου του ΔΗΣΥ, καταγράφοντας άνοδο 3 μονάδων και έχοντας καταφέρει να αυξήσει τις εισροές από άλλους κομματικούς χώρους. Όσο όμως κι αν τα ποσοστά διαφοροποιούνται υπέρ του, υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που διαμορφώνουν ένα δύσκολο σκηνικό για τον εκλεκτό του ΑΚΕΛ.

Παρά το γεγονός ότι η συσπείρωση του ΑΚΕΛ γύρω από τον Ανδρέα Μαυρογιάννη είναι ήδη αρκετά υψηλή (σε όλες τις δημοσκοπήσεις ανέρχεται στο 65%+), συνεχίζει να βρίσκεται πολύ κοντά στον Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να συσπειρώσει πέραν του 50% του κόμματός του (41% στη δημοσκόπηση του «Πολίτη», 49% σε αυτήν της «Καθημερινής»). Αυτό προφανώς είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ, είναι όμως την ίδια στιγμή και εν δυνάμει πλεονέκτημα, αφού παραμένει γι’ αυτόν μια σημαντική δεξαμενή πιθανών ψήφων το επόμενο διάστημα. Δεδομένου δε ότι ένα 25% όσων ψήφισαν ΔΗΣΥ το 2021, είτε πάει σε υποψήφιους που μένουν εκτός δευτέρου γύρου, είτε δεν έχει αποφασίσει, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έχει αρκετά περιθώρια συσπείρωσης, τη στιγμή που ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δείχνει να βρίσκεται κοντά στο να εξαντλήσει τα δικά του. Εφόσον ο Αβέρωφ Νεοφύτου επιτύχει συσπείρωση 65%, που φαντάζει ως ρεαλιστικός στόχος, για να καλύψει αυτή την άνοδο τον πέντε ποσοστιαίων μονάδων, ο Μαυρογιάννης θα χρειαστεί μια συσπείρωση της τάξης 82-85%. Κάτι διόλου εύκολο, με τις πολιτικές πραγματικότητες να είναι σήμερα πολύ διαφορετικές.

Την ίδια στιγμή, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι οι δημοσκοπήσεις δεν επιβεβαιώνουν μέχρι στιγμής το πλεονέκτημα που πρότασσαν από το ΑΚΕΛ όταν κατέληγαν στην επιλογή του, ότι δηλαδή είναι μια υποψηφιότητα που μπορεί να αντλήσει στήριξη από άλλους χώρους. Το «Κέντρο» φαίνεται να έχει βρει στο πρόσωπο του Νίκου Χριστοδουλίδη τον απόλυτο εκφραστή του, γεγονός που, σε συνδυασμό με την απουσία εννέα χρόνων από την εξουσία, οδηγεί στις πολύ υψηλές συσπειρώσεις των κομμάτων που τον υποστηρίζουν, με τα ποσοστά στήριξης στον Μαυρογιάννη εκτός ΑΚΕΛ να είναι χαμηλά. Παρά τη σχετική άνοδο, με εξαίρεση το ΔΗΚΟ στη δημοσκόπηση της «Καθημερινής» απ’ όπου λαμβάνει το 13% (6% στον «Πολίτη»), οι εισροές δεν είναι τόσο σημαντικές- παίρνει 14% από ΔΗΠΑ, 5% από ΕΔΕΚ και 11% από Οικολόγους. Ενδεικτικό είναι πως το ποσοστό που λαμβάνει συνολικά δεν υπερβαίνει σε πραγματικούς αριθμούς αυτό του Αβέρωφ Νεοφύτου (20% από ΕΛΑΜ, 17% από ΔΗΠΑ, 4% από ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ και 9% από Οικολόγους).

Ούτε από τη δεξαμενή των ανένταχτων ο Ανδρέας Μαυρογιάννης αντλεί κάποια ουσιαστική ώθηση, αφού, παρά την άνοδο που και πάλι καταγράφει, το ποσοστό παραμένει χαμηλό, 11% (10% ο Αβέρωφ). Περιορισμένη είναι η διείσδυσή του και στους νέους ψηφοφόρους, την ώρα που και εντός του προοδευτικού και φιλελεύθερου κομματιού της κοινωνίας, πέραν της δικής του εικόνας (υστερεί σε ποιοτικά χαρακτηριστικά), έχει να αντιμετωπίσει και την υποψηφιότητα του Αχιλλέα Δημητριάδη, ο οποίος συνεχίζει να λαμβάνει υψηλό ποσοστό.

Πέραν των αριθμών, όμως, ούτε το πολιτικό περιβάλλον φαίνεται να τον ευνοεί. Οι συνθήκες στις οποίες διεξάγονται αυτές οι εκλογές- με την παγκόσμια αβεβαιότητα- καθιστούν την οικονομία τον πιο σημαντικό παράγοντα και έχουν σπρώξει Κυπριακό και διαφθορά αρκετά πιο κάτω. Το πρόβλημα που υπήρχε εξαρχής λόγω ΑΚΕΛ, επεκτάθηκε από σειρά δικών του λαθών και τοποθετήσεων. Για όσους προτεραιότητα είναι η οικονομία, δύσκολα θα αποτελέσει επιλογή, με τον Αβέρωφ να διατηρεί εδώ ένα ξεκάθαρο προβάδισμα. Πρόβλημα αντιμετωπίζει και στο Κυπριακό, όπου πλειοψηφικά η «σκληρή» ψήφος κινείται προς Χριστοδουλίδη, ενώ η ψήφος των υποστηριχτών της ΔΔΟ, για όσους αυτό είναι το κριτήριο, που λογικά θα πήγαινε στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, μοιράζεται μεταξύ αυτού και του Αβέρωφ, με ένα κομμάτι να πηγαίνει και στον Αχιλλέα Δημητριάδη. Αυτό δεν είναι άσχετο με την παρουσία μέχρι πρόσφατα του Ανδρέα Μαυρογιάννη ως διαπραγματευτή του Αναστασιάδη. Στο μόνο θέμα όπου θεωρητικά υπερέχει, έχοντας απέναντί του δύο υποψήφιους της απερχόμενης κυβέρνησης, είναι η διαφθορά. Εκεί όμως ανένταχτοί και φιλελεύθεροι, που υπό άλλες συνθήκες πιθανόν να στήριζαν την υποψηφιότητα του, που κινούνται και προς Αχιλλέα Δημητριάδη, ενώ, και ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει, με έναν παράδοξο τρόπο, καταφέρει να απαλλαγεί σε σημαντικό βαθμό από τα βαρίδια της κυβέρνησης.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν μπορεί να βρεθεί στον δεύτερο γύρο. Άλλωστε, αν κάτι δείχνουν οι τελευταίες μετρήσεις, είναι πως έχει το μομέντουμ, τη στιγμή που ο Αβέρωφ Νεοφύτου αδυνατεί μέχρι στιγμής να κεφαλαιοποιήσει τα όσα στα χαρτιά του δίνουν πλεονέκτημα. Είναι όμως ξεκάθαρο ότι κάτι τέτοιο προϋποθέτει σειρά υπερβάσεων. Για να κόψει δεύτερος το νήμα, θα πρέπει να πετύχει συσπειρώσεις άλλων εποχών, «επαναπατρίζοντας» ένα μεγάλο μερίδιο που αυτή τη στιγμή κινείται προς Χριστοδουλίδη, και την ίδια στιγμή να αυξήσει τη διείσδυσή του στους άλλους χώρους, όπου, παρά την άνοδο που καταγράφει, υπολείπεται ακόμα και του Αβέρωφ Νεοφύτου. Και ο Αβέρωφ να συνεχίσει να κινείται στα ρηχά, όσον αφορά τη συσπείρωση εντός ΔΗΣΥ, με τον Νίκο Χριστοδουλίδη να διατηρεί τη στήριξη τού ενός στους τρεις ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος. Σε μια τέτοια περίπτωση, και εφόσον πλησιάσει το 27-28%, ίσως βρεθεί στον δεύτερο γύρο, σώζοντας την παρτίδα για τον Στέφανο Στεφάνου και το ΑΚΕΛ. Και μεταφέροντας τα τεράστια διλήμματα της επόμενης μέρας στο στρατόπεδο του ΔΗΣΥ. Έχοντας όμως μια πολύ μικρότερη δεξαμενή πιθανών ψήφων, το πέρασμα προς τον δεύτερο γύρο παραμένει για την ώρα στενό.

antopoly@cytanet.com.cy