Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά

Όλοι γνωρίζουμε για ποιο λόγο χρησιμοποιείται η φράση «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά». Γνωρίζω ότι το θέμα των παπάδων είναι επίκαιρο εξαιτίας των αρχιεπισκοπικών εκλογών, αλλά το θέμα αυτού του άρθρου δεν αφορά τους υποψήφιους για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Αφορά, βέβαια, έναν ρασοφόρο που δεν είναι ευπρόσδεκτος στο χωριό μου, και που άφησε όλους τους συγχωριανούς μου από τη Γιαλούσα έως το Ριζοκάρπασο να μην γιορτάσουν και να λειτουργήσουν την εκκλησία του Άγιου Θέρισου στη γιορτή του προχθές 14 Δεκεμβρίου. Όσοι με διαβάζετε τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσετε ότι είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με τα Θεία, τις Εκκλησίες και με παπάδες. Το κάνω μονάχα γιατί γνωρίζω ότι είναι βάλσαμο στην ψυχή των ανθρώπων που έμειναν στις ρίζες μας και κρατούν τη φλόγα του Ελληνισμού αναμμένη στα κατεχόμενα χωριά μας με όλο το κόστος. Ο χωροεπίσκοπος Καρπασίας δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργεί προβλήματα στην Καρπασία. Ένας άνθρωπος που βρέθηκε με τον τίτλο αυτό από το πουθενά, που δεν σεβάστηκε τους ανθρώπους που στάθηκαν εκεί, θυσίασαν τα πάντα για να κρατήσουν τα σπίτια τους και να περάσουν τα πάνδεινα από τους Τούρκους, ανάμεσά τους και οι παππούδες μου, Νικόλας και Θεανώ Καλαβανά.

Δημιουργεί τόσα προβλήματα, όπως μου μήνυσαν οι συγχωριανοί, που αν συνεχίσει όπως πάει θα μείνουν οι εκκλησίες μας βουβές. Ο παπά Ζαχαρίας 47 χρόνια λειτουργεί τις εκκλησιές από τον Απόστολο Ανδρέα έως την Αγία Τριάδα και τον Άγιο Θέρισο με μεγάλη αγάπη. Μετά το '74 εκεί, να μην σιγήσουν οι εκκλησίες μας, κόντρα στις κακουχίες και τα κακά που τους έκαναν για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο οι έποικοι. Στάθηκε βράχος για να μην σιγήσουν οι εκκλησίες μας, ένας άνθρωπος που με τις λειτουργίες του μαλάκωνε τον πόνο των Καρπασιτών και με τον λόγο του ενίσχυε την ψυχική τους δύναμη να προχωρούν. Ο χωροεπίσκοπος δεν είναι ευπρόσδεκτος στην Καρπασία, δεν έχει ιδέα τι θα πει εγκλωβισμένος, και αυτοί που έμειναν το 1974 ήταν εγκλωβισμένοι, έζησαν τον φόβο για τη ζωή τους στο πετσί τους. Ένας άνθρωπος από την Πιτσιλιά, που ιδέα δεν έχει και ούτε που θέλησε ποτέ να καταλάβει, πόσω μάλλον να σεβαστεί, τους ανθρώπους αυτούς. Οι άνθρωποι που κράτησαν τη φλόγα μας αναμμένη δεν αισθάνονται ότι τους σέβεται ή τους καταλαβαίνει. Αυτό φάνηκε με μια σειρά γεγονότων που έγιναν, με αποκορύφωμα τα ρεζιλίκια που έκανε ο ίδιος ο χωροεπίσκοπος στις 15 Αυγούστου, που είναι μια μεγάλη γιορτή στον Απόστολο Αντρέα, γιατί 15 Αυγούστου το 1867, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου τότε Σωφρόνιος Γ' τέλεσε τα εγκαίνια της μονής. Τον Δεκαπεντάυγουστο πολλοί συγχωριανοί μπήκαν μπροστά για να εμποδίσουν τις ενέργειες που έκανε ο ίδιος σε συνεργασία με τις αρχές του ψευδοκράτους για να διατηρήσει την κυριαρχία ως χωροεπίσκοπος. Όλοι τον γιουχάισαν. Συνέχισε και συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, και αντί να αντιληφθεί ότι ο μοναδικός στόχος του ως χωροεπίσκοπος της κατεχόμενης Καρπασίας είναι να κρατήσει τις εκκλησίες μας ανοιχτές, να λειτουργούν όλες με οποιαδήποτε αφορμή, γιορτές, γάμους, βαφτίσια, κηδείες. Οι εκκλησίες μας πρέπει να λειτουργούνται πάση θυσία. Αυτό να καταλάβει και να σεβαστεί και να πάψει να υποδύεται τον Παπαφλέσσα, γιατί με τις δικές του ψευδοεπαναστάσεις και να πολεμά τους ίδιους τους χωριανούς, το μόνο που κερδίζει είναι πρώτα να σιγήσουν οι εκκλησίες της κατεχομένης Καρπασίας και ο κόσμος να τον μισήσει ακόμα περισσότερο.

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, πόσω μάλλον τον παπά που αξίζει η Καρπασία μας.