Οι «μαύροι», ο μπάτσος και εμείς

Δεν ξέρω εσάς αλλά, εμένα, η απάντηση «ουδέν σχόλιο» από πλευράς της Αστυνομίας καθόλου δεν με καλύπτει. Καθόλου όμως. Τη βρίσκω τόσο εξοργιστική όσο η συμπεριφορά αυτού του τύπου. Και σίγουρα, δεν διανοούμαι να πληρώνω με τους φόρους μου τέτοιες ανάγωγες συμπεριφορές.

Αναφέρομαι στη διαγωγή του αστυνομικού εκείνου ο οποίος μεταχειρίστηκε με τον τρόπο που καταγράφηκε στο σχετικό βίντεο στους απεργούς διανομείς φαγητού. Και ούρλιαζε ότι δεν έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται!

Είναι απλό: εάν φοράς στολή και στην πληρώνει η κοινωνία, έχεις υποχρέωση απόλυτη και αναντίλεκτη να προσπαθείς συνεχώς, είναι στις μίνιμουμ απαιτήσεις της δουλειάς να συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος. Ή και σαν άνθρωπος εάν η συμπεριφορά αυτή δεν χαρακτηρίζει το πραγματικό δικό σου είδος. Όποιο και αν είναι αυτό.

Δεν αυθαιρετείς και κυρίως δεν προσβάλλεις την αξιοπρέπεια ανθρώπων οι οποίοι επίσης εισφέρουν, για να παριστάνεις εσύ το βαρύ πεπόνι με τη στολή, τα άρβυλα και το περίστροφο. Μιλάς σε αυτούς όπως μιλάς και σε όλους τους άλλους ανθρώπους, τους ημεδαπούς. Σε όλους δε, σ’ αυτούς και στους άλλους, συμπεριφέρεσαι αν μη τι άλλο με ύφος διαφορετικό από αυτόν του θαμώνα του τελευταίου χαμαιτυπείου. Αλλιώς, βγάζεις τη στολή. Και ντύνεσαι αστυνομικός στα καρναβάλια εάν θέλεις. Ή και μπαλαρίνα εάν προτιμάς. Περί ορέξεως. Όχι με τα λεφτά μας όμως. Διαλέγεις: ή μπάτσος ή αστυνομικός.

Κυρίως όμως, αγαπητοί μου της Αστυνομίας, κινήστε εσείς. Δεν απαντάτε με το «ουδέν σχόλιο». Διότι δεν είναι απάντηση σε αυτήν την περίπτωση ή εάν είναι, είναι σαν να λέτε στον κόσμο να πάει...

Κινείτε διαδικασίες, διότι οι ντιλιβεράδες από την Ινδία, το Νεπάλ και το Μπαγκλαντές πιθανότατα δεν ξέρουν ότι υπάρχει Αρχή Παραπόνων κατά της Αστυνομίας αλλά και εάν το μάθουν, σας διαβεβαιώ ότι κανείς τους δεν θα τολμήσει να πάει να κάνει παράπονο. Ούτε εσείς θα το κάνατε στη θέση τους.

Επί της ουσίας δε της υποθέσεως, το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο. Με όσα καταγγέλλουν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό που ζουν αφορά τον καθένα και την καθεμία από εμάς, ο οποίος και η οποία διεκδικεί το όποιο εργασιακό δικαίωμα για τον εαυτό του.

Καταγγέλλουν ότι αμείβονται με περίπου 2,26 για κάθε δρομολόγιο -ενίοτε σε συνθήκες καύσωνα ή κρύου ή άλλης κακοκαιρίας- και από τον μισθό τους πρέπει να αγοράζουν τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποιούν, να πληρώνουν για τη συντήρηση και τα καύσιμα από την τσέπη τους, να πληρώνουν οι ίδιοι για την κοινωνική ασφάλισή τους και να πληρώνουν στην εταιρεία περίπου το 40% του εισοδήματός τους ως προμήθεια. Και ότι τώρα τους περικόπτουν και αυτές τις απολαβές.

Το ζήτημα δεν είναι μόνο κυπριακό, παρόμοιες υποθέσεις έχουν καταγραφεί και αλλού, σε άλλες χώρες, με την εμφάνιση αρκετών από αυτές τις εταιρείες όμως, εδώ ειδικά, εδώ όπου όλοι αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν με ειδικό καθεστώς και παραμένουν εύκολη λεία για όποιον θέλει να τους εκμεταλλευθεί.

Δεν νοείται λοιπόν κανείς και καμία από εμάς -ημεδαπός ή αλλοδαπός δεν έχει καμία σχέση, σε μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και δημοκρατική, εκεί θα έπρεπε να υπάρχει μόνο το «εργαζόμενος»- να διεκδικεί το παραμικρό όταν παραμένει σιωπηλός μπροστά σε τέτοιες συνθήκες εκμετάλλευσης. Δεν έχουμε και ούτε δικαιούμαστε κανένα δικαίωμα όταν σιωπούμε μπροστά στην αφαίρεση τέτοιων δικαιωμάτων από άλλους γύρω μας. Δεν είμαστε άξιοι ενός τέτοιου δικαιώματος.

Από εκεί και πέρα όταν, μπροστά στη διαμαρτυρία, την αυτονόητη και τη μοναχική, δυστυχώς, εν τη απουσία των συνδικαλιστών, οι οποίοι φαίνεται ότι καλύπτουν εργαζόμενους μόνο και όχι δούλους, κάποιοι παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους για να πουν στους δούλους ότι… δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται (!), το πράγμα ξεφεύγει.

Εκεί φτάνουμε σε άλλες καταστάσεις. Και εκεί απαιτείται να υπάρχει κράτος για να μαζεύει αυτούς που το διασύρουν στο όνομά του μάλιστα. Ορθώς παρενέβη και το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας μετά τη διαμαρτυρία, αλλά μου φαίνεται προσωπικά αδιανόητο να μην γνώριζε το Τμήμα τις συνθήκες. Εάν τις γνώριζε και δεν έπραξε κάτι, τίθεται θέμα επάρκειας τουλάχιστον. Εάν δεν τις γνώριζε, το ίδιο.

Όσο για εμάς, δεν μπορούμε μια ζωή να διεκδικούμε μόνο εκείνα τα οποία αφορούν τον δικό μας πισινό και την καλοπέραση ή επηρεάζουν μόνο τα δικά μας, προσωπικά συμφέροντα. Αυτό δεν είναι κοινωνία. Και ότι δεν είναι κοινωνία δεν δικαιούται να ονομάζεται έτσι. Ούτε και να διεκδικεί όσα οι πραγματικές κοινωνίες κατακτούν. Αλλού.

Υστερόγραφο: Η Στήλη θα απουσιάζει με άδεια μέχρι τη Δευτέρα