Η αντιμετώπιση της κουραδομαγκιάς

«Attention whore». Ο όρος αυτός, αναπόφευκτα δημοφιλής όσο και χρήσιμος ειδικά στις μέρες μας, τις μέρες των social media, δεν έχει καθόλου να κάνει με το ανάρμοστο και το χυδαίο το οποίο εκ πρώτης όψεως μπορεί να αντιληφθεί κάποιος εάν δεν τον γνωρίζει. Παραπέμπει απλώς σε «άτομο το οποίο συμπεριφέρεται με προκλητικό, εξωφρενικό ή καταδικαστέο τρόπο, ώστε να προσελκύσει την προσοχή».

Και ομολογώ ότι ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, παρακολουθώντας τα νέα καραγκιοζιλίκια του Ανδρέα Θεμιστοκλέους στην ολομέλεια της Βουλής, χθες. Διότι αυτό ακριβώς είναι ο συγκεκριμένος. Attention whore. Ένα άτομο τοξικό με συμπεριφορά απολύτως ανάγωγη και αρμόζουσα σε παιδιά δημοτικού όχι σε ενήλικες, το οποίο όμως παλαβό δεν είναι. Και αυτό τον διαχωρίζει κάπως από τους φασίστες με το ψηφοδέλτιο των οποίων μπήκε, δυστυχώς για τη λειτουργία του σώματος, στη Βουλή.

«Όποιο χέρι και αν έγραψε το προοίμιο του νόμου, καθοδηγείτο από αρρωστημένο εγκέφαλο», είπε ο Θεμιστοκλέους. Για μια πρόταση νόμου του… Χαράλαμπου Θεοπέμπτου! Και συμπλήρωσε ότι «ζούμε μια πορνική και ομοφυλοφιλική θύελλα», κατά την έκφρασή του, κάτι που κανείς δεν κατάλαβε από πού προκύπτει ως συμπέρασμα. Βεβαίως, θύελλα στο όλο σκηνικό υπάρχει, είναι μία και μοναδική και είναι η θύελλα στο κεφάλι του συγκεκριμένου. Αλλά εγώ επιμένω: εδώ, ακόμα και αυτή δεν είναι παρά (κακό) θέατρο.

Ένα θέατρο μέσα από το οποίο ο τύπος αυτός συντηρεί ό,τι του αναλογεί από την κερκίδα των 1.491 Ουγκάνων οι οποίοι/ες τον ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές του 2021 -τόσοι ήταν- νιώθοντας μάλλον ότι η χυδαιότητα η οποία χαρακτηρίζει την προβληματική του συμπεριφορά τούς εκφράζει, είναι άξια ανάδειξης και πολύ περισσότερο επιβράβευσης. Και το κάνει για να τους ικανοποιήσει αλλά και επειδή, παρά τα πολλά προβλήματά του σε επίπεδο διαγωγής και όχι μόνο, βλαξ δεν είναι.

Δεν είναι, όχι. Το ξαναλέω. Ρατσιστής ναι, είναι. Σαφέστατα. Και μάλιστα με βούλα δικαστηρίου. Άλλο δικαστήριο από εκείνο που του στέρησε (σε τέτοια ηλικία...) την άδεια οδήγησης για αρκετούς μήνες. Αλλά δικαστήριο επίσης.

Ο Θεμιστοκλέους εξελέγη βουλευτής το 2006 έχοντας λάβει την ψήφο 7.466 ατόμων. Το τι έκανε στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν είναι γνωστό. Το 2011 έχασε 522 ψήφους και απέτυχε να επανεκλεγεί λαμβάνοντας 6.944. Μπήκε όμως στη Βουλή το 2013 λόγω της εκλογής Αναστασιάδη και της κένωσης της έδρας. Συνέχισε να ξεσαλώνει συγκρουόμενος με όποιον μπορούσε, όποτε και όπως μπορούσε. Και κούρασε ακόμα περισσότερο.

Το 2016 και αφού καταδέχτηκε -παρανομώντας, την Κυριακή των εκλογών το απόγευμα και πριν κλείσουν οι κάλπες- να εκλιπαρήσει τον κόσμο δημοσίως στο Facebook να πάει να τον ψηφίσει και να πάρει, λέει, μαζί συγγενείς και φίλους του (!..), ο Θεμιστοκλέους έμεινε και πάλι εκτός Βουλής, λαμβάνοντας μόλις 4.222 ψήφους.

Η συνέχεια είναι κι αυτή γνωστή. Πριν τις βουλευτικές του 2021, συνήψε σύμφωνο συμβίωσης με τον Χρήστου και τους ΕΛΑΜίτες και εξελέγη με μόλις 1.491 ψήφους. Πολύ σύντομα όμως, ούτε το ΕΛΑΜ τον άντεξε και προτίμησε να θυσιάσει μία έδρα αλλά να γλυτώσει -το… ΕΛΑΜ έτσι;- τον μπελά!

Κανείς δεν μπορεί να πει πόσοι σήμερα από τους/τις 1.491 που τον ψήφισαν, το έκαναν λόγω ΕΛΑΜ και πόσες ήταν ψήφοι στον ίδιο. Συνεπώς, ούτε και πόσες από τις ψήφους αυτές είναι το πραγματικό πολιτικό υπόλοιπο της περί ης ο λόγος περιπτώσεως. Έχει όμως σημασία; Θα έλεγα πως όχι. Δεν έχει.

Σημασία έχει να καταλάβουμε ότι ο τύπος αυτός ο οποίος από σπόντα μπήκε στη Βουλή και μετά από την αποβολή του (και!..) από το ΕΛΑΜ, δεν φαντάζεται κανένας πώς θα μπορέσει να ξαναμπεί έστω και στο παραπέντε πάλι, είναι μια χαρακτηριστική προβληματική περίπτωση στον δημόσιο βίο η οποία χρησιμοποιεί το βήμα όταν της δίδεται -και όταν δεν της δίδεται ενίοτε, δυστυχώς- για να τραβά την προσοχή λίγων περισσότερων από εκείνους που τον χειροκροτούν όταν εκτονώνεται με ανάλογους τραμπουκισμούς και καραγκιοζιλίκια στο Facebook. Από αυτό ζει και τρέφεται.

Περισσότερα δεν θα πω, διότι νιώθω ότι στερούμαι εξειδικευμένης γνώσης για να προχωρήσω παρακάτω.

Όσο για τη συζήτηση στη Βουλή χθες, κρατάω την μπέσα της Αννίτας Δημητρίου η οποία για άλλη μια φορά δεν μάσησε και έβαλε εν ριπή οφθαλμού στη θέση του, τόσο τον συγκεκριμένο όσο και τα θλιβερά εκείνα δίποδα του ΕΛΑΜ τα οποία έσπασαν κάθε ρεκόρ ξεφτίλας, λέγοντας στην πρόεδρο της Βουλής ότι την ψήφισαν για να εκλεγεί.

Όλοι αυτοί αλλά και οι άλλοι κουραδόμαγκες, τέτοια αντιμετώπιση χρειάζονται.

Το δε γεγονός ότι αυτές που τους βάζουν στη θέση τους, ειδικά σε αυτή τη σύνθεση της Βουλής, είναι οι πλείστες από τις γυναίκες του σώματος, αναδεικνύει την ανάγκη όχι μόνο να τις ενισχύσουμε αλλά και να φροντίσουμε να έχουμε περισσότερες -τέτοιες- γυναίκες παρακάτω.

Για τα της σεξουαλικής αγωγής, δεν θα γράψω κάτι. Και μόνο που φτάσαμε ως χώρα στο 2022 για να περάσουμε τον νόμο, λέει πολλά. Θα πρέπει τουλάχιστον να προβληματιστούμε για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε ακόμα ως κοινωνία.