Πάνω απ' όλα η ποιότητα της δικαιοσύνης

Είναι αλήθεια πως, από τότε που ο Χρήστος Κληρίδης ανέλαβε τα ηνία του Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου, η επικοινωνιακή προσέγγιση του τελευταίου έχει αλλάξει. Σε πρώτη φάση, είχαν ζητήσει επιδόματα ενώ, χθες, συγκεντρώθηκαν έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο με πίκετ «σε προειδοποιητική στάση εργασίας» (sic).

Ελπίζω πως τώρα που έρχονται και γιορτές, δεν θα δούμε τους εκπροσώπους του Συλλόγου στα γνωστά κεντρικά φανάρια με τα πλαστικά ποτήρια, να κουτσαίνουν μόλις ανάβει κόκκινο και να κάνουν μορφασμούς δίπλα από τα τζάμια των αυτοκινήτων και, μόλις ανάβει πράσινο, να τους περνάνε όλα, να πηγαίνουν απέναντι στο SUV πολυτελείας και να τσεκάρουν το κινητό εάν τους πήρε κανείς. Όχι, για τη φόρα λέω... Και για να μην έχουμε και ιστορίες με τους άλλους επαγγελματίες. Των φαναριών.

Το ζήτημα που εγείρει ο Δικηγορικός είναι υπαρκτό, ναι, αφορά όλους και χρήζει συζητήσεως. Κάποιος δε θα μπορούσε λόγω τόσο της ουσίας του όσο και του τύπου της δυναμικής διαμαρτυρίας να το ονομάσει «Ως τζιαμέ» ή καλύτερα ως «Ως πάρατζιει», ώστε να δώσει το στίγμα αλλά να μην ταυτιστεί και απόλυτα με τη γνωστή, ωραία στην αρχή, πρωτοβουλία η οποία κατάντησε δυστυχώς νούμερο στα χέρια της γνωστής μερίδας των ψεκασμένων της Ακροαριστεράς.

Είναι το ζήτημα της απόφασης του Ανωτάτου να δώσει τέλος στις καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη, με τις δίκες όλων των ειδών να παίρνουν συνεχώς αναβολές, να τραβάνε για χρόνια και να αυξάνονται συνεχώς. Έως και 50.000 είναι αυτή τη στιγμή, είπε ο πρόεδρος του ΠΔΣ χθες. Και η ένσταση του ΠΔΣ είναι πως αυτό που επιχειρεί να εισάξει το Ανώτατο είναι «δίκες εξπρές» (sic) οι οποίες λέει θα επηρεάσουν συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών. Γι' αυτό και διαμαρτύρονται. Όσοι διαμαρτύρονται, διότι αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλοι.

Δεν κρύβω ότι βρίσκω τη μομφή αυτή πολύ τραβηγμένη, ειδικά για το Ανώτατο Δικαστήριο. Δεν έχω καταλάβει να είναι ποτέ μέσα στις προθέσεις του να περιορίσει τις ελευθερίες κανενός. Απεναντίας, εάν κάτι λειτουργεί στοιχειωδώς έστω σ’ αυτή τη ρημαγμένη χώρα παρά τα αμέτρητα προβλήματα, είναι η απονομή δικαιοσύνης.

Από την άλλη, ως θέση αρχής, οτιδήποτε θα μπορούσε δυνητικά έστω να επηρεάσει ελευθερίες, πιστεύω ότι οφείλουμε να το εξετάζουμε με προσοχή. Έστω και χωρίς μελοδραματισμούς και σίγουρα όχι με… πίκετ σαν τους κακόμοιρους τους αμιαντορύχους που διεκδικούσαν το οκτάωρο από τους Εγγλέζους το 1948. Μιλάμε για δικηγόρους, έτσι; Σήμερα.

Άστε που, το μόνο βέβαιο, και ένας πρόσθετος λόγος για να εμφανίζεται πιο μαζεμένος ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος είναι πως αυτό που χωρίς αμφιβολία θα επηρεαστεί από την επίλυση του προβλήματος των καθυστερήσεων και των αναβολών στην εκδίκαση των υποθέσεων, είναι τα εισοδήματα των δικηγόρων οι οποίοι την εμφάνιση τη χρεώνουν στον πελάτη βρέξει-χιονίσει, είτε εκδικαστεί η υπόθεση είτε όχι.

Δεν υπαινίσσομαι ότι η εκδήλωση του ΠΔΣ χθες υπεκινήθη από αυτό, έτσι; Α, όχι! Οι δικηγόροι, ειδικά οι μεγαλοδικηγόροι, μεροκαματιάρηδες άλλωστε των ημερών μας όπως και εκείνοι του 1948, αν και δεν πάνε ακριβώς μεροδούλι-μεροφάι όπως οι εργάτες τότε, έχουν και ένα δίκαιο όταν λένε πως δεν μπορεί να τους φορτώνεται το χάλι της Δικαιοσύνης, οι αναβολές και οι καθυστερήσεις και το μόνιμο «ως πάρατζιει».

Το έχουν. Παρότι η θέση του προέδρου του ΠΔΣ ότι το 90% των υποθέσεων αναβάλλεται λόγω συνεχιζόμενης ακρόασης, είτε λόγω προηγούμενης υπόθεσης και ότι μόνο το 10% των αναβολών ζητείται από τους ίδιους του δικηγόρους είναι βολικό μεν, διότι δεν υπάρχουν τέτοια στοιχεία, αλλά και υπερβολικό. Επί της αρχής το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ναι, δεν μπορεί να φορτώνεται εξ ολοκλήρου στους δικηγόρους.

Όταν όμως ο ΠΔΣ εμφανίζεται έξω από το Ανώτατο με πίκετ του τύπου «Είμαστε συλλειτουργοί και όχι κομπάρσοι της Δικαιοσύνης», το πράγμα δεν παραπέμπει εκεί αλλά στην απαίτηση του ΠΔΣ να συναποφασίζει.

Ακόμα όμως και εάν δεχθεί κανείς πως όλα είναι μια χαρά από πλευράς επιχειρημάτων του ΠΔΣ και πως τα κίνητρα του σύγχρονου -χθεσινού- Κιλελέρ έξω από το Ανώτατο αγαθότατα, που καθόλου δεν το αμφιβάλλω, υπάρχει μια άβολη απορία η οποία πλανάται και η οποία χρήζει και αυτή απαντήσεως και μάλιστα πειστικής.

Εάν το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που οι του ΠΔΣ δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βγουν στους δρόμους, να προτάξουν τα στήθη τους και να βροντοφωνάξουν και, εάν η έγνοια τους είναι όπως λένε η ποιότητα της δικαιοσύνης που απονέμεται και ειδικά το συμφέρον των πελατών τους, όπως εξήγησαν χθες, τότε γιατί δεν βγήκαν στους δρόμους και δεν φώναξαν τόσα χρόνια που πέφτουν βροχή οι αναβολές και οι χρεώσεις των ιδίων στους πελάτες τους και αποφάσισαν να το κάνουν μόλις κάποιος πήγε να το κόψει; Γιατί δεν έκοψαν οι ίδιοι τις χρεώσεις τόσα χρόνια; Αυτό συνέφερε τους πελάτες τους;

Καλό θα ήταν να μας το εξηγήσουν και αυτό...