Βήμα – Βήμα προς την οριστική διχοτόμηση με ήσυχη συνείδηση

Το πρώτο βήμα έγινε. Το ψευδοκράτος έγινε δεκτό ως μέλος – παρατηρητής στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών. Βέβαια, όπως δήλωσε ο υπουργός των Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης, δεν είναι κάτι το σημαντικό. Αντίθετα, ο ΔΗΣΥ θεωρεί το γεγονός αυτό ως μια σημαντική, αρνητική εξέλιξη. Από ό,τι βλέπετε, πλήρης «συνταύτιση» απόψεων κυβέρνησης και κυβερνώντος κόμματος.

«Βήμα-βήμα… Θα γίνει κι αυτό! Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου έγινε δεκτή ως μέλος - παρατηρητής στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών. Είμαστε στο πλευρό της ΤΔΒΚ πάντα, παντού», δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, εννοώντας ότι βήμα-βήμα θα επιτευχθεί και ο βασικός τους στόχος, που δεν είναι τίποτε άλλο από την αναγνώριση του παράνομου καθεστώτος.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, σημαντικές ή μη, ένα και μόνο καταδεικνύουν. Φτάσαμε στο σημείο της οριστικής διχοτόμησης. Όσο και αν τώρα, όπως πάντα επιμηθείς, προσπαθούμε μέσω των επαφών του Προέδρου να υπάρξει μια πρωτοβουλία της ΕΕ σε συνεννόηση με τα ΗΕ, η επαναφορά του Κυπριακού σε συνομιλίες βασισμένες στα ψηφίσματα των ΗΕ αποτελεί πλέον όνειρο θερινής νυκτός. Όσο και αν ορισμένοι μιλούν για το γεγονός ότι στο Κραν Μοντανά φτάσαμε στο παρά πέντε της λύσης, θα πρέπει να προσγειωθούν και να αντιληφθούν τη σωστή διάσταση της διάσκεψης στο ελβετικό θέρετρο. Είτε αρέσει στους κυβερνώντες είτε όχι, η 7η Ιουλίου του 2017 θα περάσει στην Ιστορία ως το χρονικό σημείο της οριστικής διχοτόμησης.

Η άλλη πλευρά το έχει θέσει σαφέστατα. Δεν συζητούν ξανά λύση ομοσπονδίας. Για αυτούς η μορφή αυτή λύσης αποτελεί παρελθόν. Δυστυχώς, η αλληλουχία των χαμένων ευκαιριών, ως αποτέλεσμα των τραγικών χειρισμών της ηγεσίας μας, συνεχίζεται. Στο τέλος της ημέρας, ο ιστορικός συμβιβασμός της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, από εφικτή επιλογή θα καταντήσει μια ιστορική αναφορά για τους μελετητές της πορείας του Κυπριακού.

Οι επιλογές που θα παραμείνουν, που σίγουρα δεν θα γίνουν αποδεκτές από τη δική μας πλευρά, θα είναι, είτε η λύση δύο κρατών, είτε η συνομοσπονδία, είτε, το εφιαλτικό σενάριο, της προσάρτησης των κατεχομένων. Η δικές μας τελευταίες πρωτοβουλίες, όπως τα ΜΟΕ και οι επαφές του Προέδρου, δυστυχώς έχουν να αντιμετωπίσουν και άλλα προβλήματα. Οι εταίροι μας και τα ΗΕ είναι γνώστες με κάθε λεπτομέρεια των διαμειφθέντων στις διασκέψεις του 2017 και, όσο και αν δηλώνουμε ετοιμότητα για λύση, δεν πείθουμε. Εκτός αυτών, μας θεωρούν αναξιόπιστους και, το τραγικότερο, διεφθαρμένους.

Ακόμα οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο άσκησης πιέσεων προς την Τουρκία για το Κυπριακό, γιατί υπάρχουν άλλα, πολύ σημαντικότερα, θέματα για τα οποία η Τουρκία αποτελεί τη χώρα - κλειδί. Μπορεί να πανηγυρίζουμε για τις εκθέσεις της Ευρώπης εναντίον της Τουρκίας, αλλά μια είναι η πραγματικότητα: Μέρα με τη μέρα ο εισβολέας αναβαθμίζεται, η δε δική μας υπόθεση υποβαθμίζεται. Ούτε η στρατιωτική αναβάθμιση της Ελλάδας μπορεί να αποτελέσει αποτρεπτική δύναμη, γιατί απλούστατα ο ελληνισμός δεν έχει πλέον άλλα περιθώρια να υποστεί νέες καταστροφές για χάρη της Κύπρου. Αρκετά πλήρωσαν τα καμώματα, τους ερασιτεχνισμούς και τις πολιτικές ασυναρτησίες των Κυπρίων πολιτικών φωστήρων.

Μέσα σε αυτές τις γεωπολιτικές εξελίξεις, τις αρνητικότατες για μας, δυστυχώς η ηγεσία μας, η απερχόμενη, φαίνεται να έχει χάσει κάθε επαφή με την ωμή πραγματικότητα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερηφανεύεται για το ότι αφήνει μια Κύπρο πολύ καλύτερη από αυτήν που παρέλαβε. Αν εννοεί ότι εθνικός μας στόχος ήταν το ΓεΣΥ, η εύρωστη οικονομία και η σχεδόν πλήρης απασχόληση, τότε έχει απόλυτο δίκαιο. Όμως, δυστυχώς, παραδίδει μια Κύπρο στο και πέντε της οριστικής διχοτόμησης. Μια Κύπρο χωρίς καμία απολύτως προοπτική επανένωσης. Ένα κυπριακό θέμα στη χειρότερή του κατάσταση, εδώ και πέραν του μισού αιώνα. Για να είμαστε ακριβείς, παραδίδει μια οικονομικά εύρωστη ε/κ κοινότητα αναγνωρισμένη διεθνώς ως Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που δεν θα κρατήσει για πολύ, γιατί, βήμα-βήμα, όπως λέει και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, θα επιτευχθεί, είτε πλήρης αναγνώριση, είτε, το πιθανότερο σενάριο, ταϊβανοποίηση του Κυπριακού.

Δυστυχώς, η κατάρα του ελληνισμού συνεχίζεται. Τις κρίσιμες ώρες ηγούνται ανεπαρκείς ηγέτες. Απλά ας σκεφθεί κάποιος πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση πραγμάτων σήμερα αν στο Κραν Μοντανά ηγείτο ένας Γλαύκος Κληρίδης ή ένας Γιώργος Βασιλείου. Το εκπληκτικό δε είναι το ότι, σε συνέντευξή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε ότι νιώθει ήσυχος με τη συνείδησή του αναφορικά με τις προσπάθειες που κατέβαλε για λύση του Κυπριακού. Απέρριψε όλα τα αφηγήματα χωρίς το παραμικρό mea culpa για τους χειρισμούς του. Παράλληλα, έδωσε άλλοθι σε όλους ανεξαιρέτως τους πρώην Προέδρους, εξισώνοντας, για παράδειγμα, τους αγώνες για λύση του Γλαύκου Κληρίδη με το βροντερό και δακρύβρεχτο ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου και απέδωσε όλες τις αποτυχίες επίλυσης του εθνικού μας ζητήματος στην τουρκική αδιαλλαξία και μόνο. Προχωρώντας δε ένα βήμα πάρα πέρα, δήλωσε ότι είχε καθήκον να σεβαστεί τη συντριπτική πλειοψηφία που απέρριψε το Σχέδιο Ανάν το 2004, ξεχνώντας ότι η «σεβαστή» αυτή λαϊκή βούληση είχε χαρακτηριστεί από τον ίδιο ως προϊόν παραπλάνησης και παραπληροφόρησης. Σιγουρά ο κάθε άνθρωπος, πόσω μάλλον ένας πολιτικός ηγέτης που τις πλείστες φορές κρατά στα χέρια του την τύχη και το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει ήσυχος με τη συνείδησή του για τα πεπραγμένα του. Όμως, καλό είναι να μην ξεχνούμε τη σοφή ρήση του Ρωσοαμερικανού Νομπελίστα ποιητή, Joseph Brodsky, «Η αληθινή ιστορία της συνείδησης αρχίζει με το πρώτο μας ψέμα».