Ο Tύπος, τα νεύρα και ο τύπος

«Ο Τύπος της Κύπρου πρέπει να διαλέξει ποιους πρέπει να πιστεύει, εμάς ή την τουρκική προπαγάνδα».

Σε άλλες εποχές και υπό άλλες συνθήκες, η δήλωση αυτή θα ήταν αναμενόμενη - έστω και όχι από αυτόν που την έκανε εδώ. Το πρόβλημα είναι πως, το 2022, όλοι πιστεύαμε ότι αυτές οι αντιλήψεις, και ακόμα χειρότερα οι πρακτικές, είχαν ξεπεραστεί. Και πως ιδιαίτερα άνθρωποι όπως ο Ιωάννης Κασουλίδης δεν θα έμπαιναν στον πειρασμό να ασκήσουν πολιτική με αυτό το ύφος.

Η δήλωση του Ιωάννη Κασουλίδη έγινε με αφορμή τα περί αναβάθμισης του Ψευδοκράτους στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών ήταν η κατακλείδα μιας δήλωσης η οποία διαπνεόταν από μια απόλυτη και πανηγυρική μάλλον βεβαιότητα πως οι προσπάθειες -γενικώς- της Άγκυρας και του Τατάρ θα πέσουν οριστικά στο κενό.

Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν και διατύπωση του ΥΠΕΞ για τους στόχους της τουρκικής πλευράς: «Δεν θα πετύχουν σε κανένα, λέγω εγώ. Και δεν πέτυχαν, παρόλη την τουρκική προπαγάνδα». Η περί ης ο λόγος βεβαιότητα Κασουλίδη πηγάζει από το γεγονός ότι, όπως είπε, «κινήσαμε γη και ουρανό διεθνώς» για να μην πετύχει η Τουρκία τους στόχους της.

Εάν αμφιβάλλω για το τελευταίο; Καθόλου. Αυτή άλλωστε είναι και η δουλειά τους. Και του ίδιου του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργείου του οποίου προΐσταται. Για να μην φτάσουμε δηλαδή και στο άλλο άκρο, το να μην θεωρείται απλά δεδομένο και αυτονόητο, πως όσοι βρίσκονται στην υπηρεσία του κράτους πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους ή ότι πρέπει να τους στήνουμε και αγάλματα όταν την κάνουν.

Επί της ουσίας όμως, όχι. Δεν αμφιβάλλω ότι έγινε. Καθόλου. Εκείνο όμως που βρίσκω αδιανόητο είναι πως ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας πιστεύει ότι το ένα προδιαγράφει και την κατάληξη του άλλου. Και πως συνεπώς «δεν θα πετύχουν σε κανένα. Και δεν πέτυχαν, παρόλη την τουρκική προπαγάνδα», όπως είπε ο κύριος Κασουλίδης. Εκτός και εάν ο ΥΠΕΞ έχει επιστρέψει με κάποιον τρόπο στην εποχή που νομίζαμε ότι θα διώξουμε την Τουρκία από την Κύπρο με ψηφίσματα.

Μακάρι να γινόταν. Δεν γινόταν ποτέ και σήμερα γίνεται ακόμα λιγότερο. Η δε πλευρά μας, ναι, πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί προς αυτή την κατεύθυνση -και το κάνει- αλλά δεν είναι δυνατόν να θεωρεί πως είναι σε θέση να ανακόπτει μονίμως τις τουρκικές προσπάθειες επειδή «κινεί γη και ουρανό», αγνοώντας δύο βασικά πράγματα: πρώτον, ότι η αναβάθμιση της «ΤΔΒΚ» στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών, όσο κι αν δεν πλησιάζει καν σ’ αυτό που προσπάθησε να περάσει η τουρκική πλευρά, ήδη έχει γίνει και πως το γεγονός ότι δεν πέρασαν οι υπόλοιπες μεθοδεύσεις, δεν οφείλεται μόνο στο ότι ο κ. Κασουλίδης «κίνησε γη και ουρανό», αλλά και σε μια σειρά από διεθνείς συγκυρίες και εθνικά συμφέροντα των χωρών που επηρεάζονται.

Από εκεί και πέρα σίγουρα, εάν ο κ. Κασουλίδης απευθύνεται σε ένα καθαρά κομματικό κοινό ενόψει και των προεδρικών εκλογών, το πιο πιστό και σίγουρα όχι το πιο έξυπνο, υπάρχει πιστεύω και ένας πιο κομψός και σίγουρα πιο κοντινός στην πραγματικότητα από ό,τι στη φαντασία και τη φαντασίωση τρόπος για να στείλει μηνύματα αυτού του τύπου.

Και για να πείσει έτσι αυτούς που τα χάφτουν ότι δεν αποφύγαμε απλώς τα χειρότερα, αλλά ότι είμαστε πια και τόσο ισχυροί που όταν αποφασίσουμε να… κινήσουμε γη και ουρανό, δεν πάει να χτυπιέται η Άγκυρα, είναι ανήμπορη να τα βάλει μαζί μας. Και συνεπώς λόγω αυτού είναι και ο ΥΠΕΞ μας σίγουρος ότι δεν θα τα καταφέρει ό,τι και να κάνει η Άγκυρα.

Για να χαρούμε ξανά τη διατύπωσή του: «Δεν θα πετύχουν σε κανένα, λέγω εγώ». Άμα... λέγει, κλείσαμε!

Εάν λοιπόν με τέτοιους δονκιχωτισμούς είναι που αποφάσισε να ασκεί την οποία επιρροή διαθέτει προεκλογικά ο κ. Κασουλίδης, θα έλεγα ότι είναι κρίμα και πως πρωτίστως αδικεί τον ευατό του. Εκτός πάλι κι αν ο διεθνής παράγοντας δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει και αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι... ανύπαρκτο (;) όπως η απόφαση του ΟΤΚ για το ψευδοκράτος ώστε να την καταδικάσει κιόλας.

Από εκεί και πέρα, ο Τύπος δεν… πιστεύει. Ο Τύπος ρωτά, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Είναι η δουλειά του όταν ο κ. Κασουλίδης είναι σε καλή διάθεσηα αλλά και όταν έχει τα νεύρα του, όπως και όταν, παρά το μικρό αλλά σίγουρα υπαρκτό αποτέλεσμα των προσπαθειών του Τατάρ και της Άγκυρας, φαντάζεται ότι έχει γίνει ο νέος Μέτερνιχ και πως το ΥΠΕΞ στην Άγκυρα τον βλέπει στους εφιάλτες του να κινεί γη και ουρανό και να μπλοκάρει τον Ερντογάν.

Και όταν ερωτά ο Τύπος, ο κ. Κασουλίδης, αντί να γίνεται ανοίκειος και αγενής, καλό θα είναι να απαντά επί της ουσίας αντί μάλιστα να αποδίδει στον Τύπο ότι… πιστεύει την τουρκική προπαγάνδα (!) στοχοποιώντας τον, όταν μάλιστα αυτό δεν έχει την παραμικρή λογική βάση και είναι απλά λάσπη πρώτου και αξιολύπητου επιπέδου.

Δεν είναι ο Τύπος ο εχθρός ούτε του κ. Κασουλίδη, ούτε και πολλών άλλων πολιτικών. Είναι ο εαυτός τους, η αλαζονεία τους και ενίοτε τα νεύρα τους όταν τα πράγματα -άλλα πράγματα όμως...- δεν πηγαίνουν όπως θα ήθελαν.

Αλλά για αυτό δεν φταίει κανένας Τύπος. Με κεφαλαίο το «Τ» τουλάχιστον όχι. Ε, κύριε υπουργέ;