Και αυτή η πατρίδα είναι προς πώληση και εμείς είμαστε προς πώληση

Μάθαμε από το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Κραν Μοντανά» ότι η Τουρκία έκανε μυστικές συναντήσεις με τον Αναστασιάδη. Όταν το βιβλίο μεταφράστηκε στα τουρκικά. Έγιναν πολλά. Και κανείς μας δεν το πήρε καν χαμπάρι. Δεν το νιώσαμε. Διέφυγαν απ’ όλους μας. Τι «μυστική διπλωματία» διεξήγαγαν όμως, ε… ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Νίκος Αναστασιάδης. Τι παζάρεμα είναι αυτό. Οι μεσολαβητές του Ερντογάν πήγαν και ήρθαν πολλές φορές στον Αναστασιάδη, λέει. Συναντήθηκαν στο σπίτι του στη Λεμεσό. Συναντήθηκαν στο Λονδίνο. Και συναντήθηκαν και στη θερινή κατοικία του Νίκου στο Τρόοδος. Συναντήθηκαν και στο Ξενοδοχείο Χίλτον στις Βρυξέλλες. Άρα, την ώρα που εμείς εδώ ασχολούμασταν με την ακρίβεια της ζωής, τον κατώτατο μισθό, τις ατασθαλίες, τις αυξήσεις και άλλα παρόμοια, εκείνοι δρούσαν στα μουλωχτά. Μπράβο στ’ αλήθεια! Τι συζήτησαν, τι μίλησαν. Τι είδους παζάρεμα έκαναν. Φυσικά δεν ξέρουμε. Τουλάχιστον να το πει και αυτό ο Αναστασιάδης να το μάθουμε. Θα το πει; Ιδού, βγαίνει σε σύνταξη τώρα. Θα απολαύσει τη ζωή. Έχει μπόλικα χρήματα. Ας προσφέρει μια τελευταία υπηρεσία! Να τα ανακοινώσει έστω αυτά. Δεν ρωτώ αν μπήκε κάτι στην τσέπη του από τα «χρυσά» διαβατήρια. Δεν ρωτώ αν έχει χρήματα στις Σεϋχέλλες. Θα κάνει τον γύρο του κόσμου μετά τη συνταξιοδότησή του, θα φωτογραφηθεί με την Αντζελίνα Τζολί, θα ταξιδέψει με γόνδολα στη Βενετία; Δεν τα ρωτάω αυτά. Τι με νοιάζουν; Όμως, νομίζω ότι έχει χρέος να εξηγήσει στον λαό αυτή τη μυστική διπλωματία. Αν δεν την εξηγήσει αυτός, να την εξηγήσει τουλάχιστον ο Χριστοδουλίδης, ο οποίος ετοιμάζεται να γίνει ο 7^ος Πρόεδρος της Κύπρου. Αν εμείς δεν ξέρουμε, εκείνος ξέρει σίγουρα. Αν δεν ξέρει εκείνος, ποιος θα ξέρει. Μην νομίζετε ότι καταδικάζω αυτή τη διπλωματία. Αντιτίθεμαι μόνο στο γεγονός ότι είναι μυστική. Γιατί μυστική; Στη μυστικότητα υπάρχει πάντα μια υποψία, μια σκοτεινιά. Εγώ υποστηρίζω όχι μόνο μια τέτοια διπλωματία, αλλά και τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων για την Κύπρο ανάμεσα στην Τουρκία και την Κυπριακή Δημοκρατία. Πρέπει να φύγει από τη μέση ο κομπάρσος. Εμείς είμαστε ο κομπάρσος. Οι Τουρκοκύπριοι. Στο τραπέζι άλλωστε πάντα η Τουρκία μιλά. Όχι εμείς. Αν ήμασταν εμείς ένας από τους παίκτες, τότε εντάξει. Τότε θα μιλούσαμε εμείς. Και βεβαίως αυτό θα ήταν το πιο σωστό, το πιο καλό. Όμως, αφού είμαστε μόνο κομπάρσοι και όχι παίκτες, τότε ας μιλήσουν μόνο εκείνοι μεταξύ τους. Είμαστε στις κερκίδες σαν τους θεατές που παρακολουθούσαν τον αγώνα της Φενέρμπαχτσε με την ΑΕΛ στο στάδιο στον νότο. Δεν έχουμε πιθανότητα να κλωτσήσουμε την μπάλα αν κατέβουμε στο γήπεδο! Τότε γιατί να κατέβουμε;

Ιδού, η κυβέρνηση της Τουρκίας συμπεριφέρεται ανοικτά πλέον στη βόρεια Κύπρο ως αποικία της. Έπαψε να ντρέπεται. Δεν το κρύβει. Θα σφραγίσει την αποικία της με το κτηριακό συγκρότημα με τζαμί που θα φτιάξει. Και εμείς ζεσταθήκαμε για τα καλά στη ζωή της αποικίας. Άλλωστε, είμαστε συνηθισμένοι. Δεν γευτήκαμε καθόλου την ανεξαρτησία και την ελευθερία. Μάλιστα, δεν μας ένοιαξε καθόλου αν είμαστε ελεύθεροι αφότου αρχίσαμε να αρπάζουμε τις ελληνοκυπριακές περιουσίες που κατακτήθηκαν με τη βία των όπλων. Πηγαίνετε ρωτήστε τους καταστηματάρχες στην αγορά: Ποιο είναι το μεγαλύτερό μας πρόβλημα; Η ακρίβεια της ζωής, οι αυξήσεις, θα σας πουν. Κανείς δεν θα πει η ελευθερία. Τι έλεγε ο άνδρας που ρωτήθηκε η άποψή του για τη λύση; «Να, πηγαινοερχόμαστε στο Λονδίνο!». Τώρα όταν ρωτούν εμένα, τους λέω: «Να, πηγαινοερχόμαστε στο δικαστήριο». Οι καταστηματάρχες παραπονιούνται για την ακρίβεια, τον μειωμένο αριθμό πωλήσεων, όμως μπροστά σε εμένα στοίβαξαν τις αγωγές. Η στρατιωτική διοίκηση. Η Πρεσβεία. Η Aστυνομία. Η Εισαγγελία. Για να μην συγχύσω τις μέρες των αγωγών, κρατώ ατζέντα όπως ένας δικηγόρος. Αφού κάνω και την υπεράσπιση του εαυτού μου, μήπως θα ήταν άσχημα αν έραβα και εγώ μια τήβεννο;

Ναι, η Τουρκία να πάψει να βάζει εμάς μπροστά σαν πιόνι σε σκάκι σε αυτό το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Να καθίσει η ίδια στο τραπέζι. Δεν χρειάζεται μυστική διπλωματία! Πρέπει να είναι διαφανή τα πάντα. Δεν τα καταφέραμε στις διακοινοτικές συνομιλίες. Τότε να συνομιλήσει ο κατακτητής με τον κατεχόμενο. Παρακολουθούμε τη Φενέρμπαχτσε από τις εξέδρες και αυτό δεν μπορούμε να το παρακολουθήσουμε;

Ιδού, δύο ίσα κυρίαρχα κράτη. Η Δημοκρατία της Τουρκίας. Και η Κυπριακή Δημοκρατία. Συναντήθηκαν κατ’ ιδίαν, λέει. Να συναντηθούν, δεν έχω ένσταση! Θα μας πουλήσουν; Να μας πουλήσουν, δεν με νοιάζει. Και αυτή η πατρίδα είναι προς πώληση. Και εμείς είμαστε προς πώληση! Το νησί των βασιλέων, των ιπποτών και των γελωτοποιών. Κανείς να μην ξέρει ότι ζούμε σε αυτό το νησί επίτηδες…