«Ξέφραγο αμπέλι για πρώην και νυν πράκτορες»

Διαβάζω τη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ Γιώργου Κουκουμά για το ζήτημα των παρακολουθήσεων και, για άλλη μια φορά, νιώθω πως αυτό το κόμμα δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεκολλήσει από τα τραγικά κολλήματά του. Και όταν αυτά επηρεάζουν τη σοβαρότητά του, το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου ωραίο. Είναι (αυτο)καταστροφικό. 

Πολύ σωστά ρωτά το ΑΚΕΛ διά του εκπροσώπου του γιατί η Γενική Εισαγγελία επιμένει να μην δίνει στη δημοσιότητα το πόρισμα Ηλία Στεφάνου για το μαύρο βαν.

Οι νομικισμοί πίσω από τους οποίους κρύφτηκε ο γενικός εισαγγελέας είναι καταγέλαστοι, ο δε βοηθός γενικός εισαγγελέας κατάφερε τις προάλλες στη Βουλή να εκθέσει το αξίωμά του τόσο, όσο αυτό είχε να εκτεθεί από τις μέρες του Ρίκκου Ερωτοκρίτου. Δεν μπορεί με όσα τερατώδη αποκαλύπτονται για μια υπόθεση την οποία έκλεισε η Νομική Υπηρεσία επί των ημερών σου, με τρόπο ο οποίος εγείρει σοβαρά ερωτήματα, η απάντησή σου να είναι… δεν είμαι διεφθαρμένος.

Εξ ου και η πολύ σωστή αναφορά Κουκουμά ότι εάν έδιναν το πόρισμα -το οποίο κρατούν με νύχια και με δόντια μυστικό, λόγω καταφανώς του περιεχομένου του- αυτό θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, εάν είναι βέβαιη για τους χειρισμούς της η Νομική Υπηρεσία, «αντί να ολοφύρεται για την κριτική που δέχεται για την απαλλαγή του Ντίλιαν από τις κατηγορίες».

Ορθότατο είναι το ΑΚΕΛ, το οποίο θα ήταν άδικο να μην σημειώσει κανείς ότι σχεδόν μόνο του δίνει τη μάχη για το ζήτημα αυτό, όταν θέτει και το ερώτημα: «Ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν, όταν ο Συναγερμός δηλώνει με κάθε σοβαρότητα ότι η ιδιαιτέρα γραμματέας του Αβέρωφ Νεοφύτου ήταν αυτή που από μόνη της προώθησε το email των Ισραηλινών στο Υπουργείο Εμπορίου για να προωθηθούν οι δουλειές τους;»

Αλήθεια, πόσο ηλίθιο θεωρεί ο ΔΗΣΥ και ο Αβέρωφ Νεοφύτου τον κόσμο ώστε να πιστέψει ότι η… ιδιαιτέρα στέλνει αιτήματα για ρουσφέτια χωρίς ο Αβέρωφ να γνωρίζει, εκ μέρους μάλιστα μίας εταιρείας, την οποία τάχα έφερε για να του βάλει συστήματα ασφάλειας στην Πινδάρου και η οποία, όχι μόνο έφερε μαζί της ολόκληρο κατασκοπευτικό βαν, αλλά κατάφερε να το εκτελωνίσει ως διά μαγείας, ως… μετεωρολογικό εξοπλισμό; (!)

Μπορεί, ναι, να πείθει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ ένα μικρό κομματικό κοινό, αυτό που εντοπίζει κανείς αυτές τις μέρες και σε συγκεντρώσεις του σε διάφορες επαρχίες και το οποίο υποθέτω ότι είναι απλώς πολύ ενθουσιώδες για να μεταφέρεται και από τη μία επαρχία στην άλλη ενίοτε (!...). Όμως, τον υπόλοιπο κόσμο, τον νοήμονα, σίγουρα δεν τον πείθει με «επιχειρήματα» όπως αυτό της άτακτης γραμματέως! Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως δεν είναι καν δική του επινόηση, το είχαμε ξανακούσει επί Χριστόφια για ένα άλλο e-mail για ρουσφέτια. Πρωτοτυπία μηδέν λοιπόν.

Όμως, από εκεί και πέρα, όταν μέσα στο ΑΚΕΛικό DNA ενεργοποιείται το ως επί το πλείστον καμένο κύκλωμα των αγκυλώσεων της εποχής του Υπαρκτού Σοσιαλισμού -τότε που η Μόσχα έκανε τη στροφή της, σταμάτησε να γλυκοκοιτάζει το νεοϊδρυθέν Ισραήλ το οποίο προοριζόταν για σοσιαλιστικό κράτος και κατάλαβε ότι είχε πιο ισχυρό συμφέρον να παίξει με τους Άραβες για να τους πουλά οπλισμό- και συνεπεία αυτού, το ΑΚΕΛ καταλήγει σε γραφικότητες, τότε το πράγμα γίνεται ατυχές.

Και είναι κρίμα, γιατί το ΑΚΕΛ είναι το μόνο που μπορεί και που θέλει σ’ αυτή τη φάση να πιέσει για να γίνει κάτι με αυτό το σκάνδαλο το οποίο μας έχει διασύρει εκ νέου διεθνώς.

Όταν μιλά το ΑΚΕΛ για «διαβόητους Ισραηλινούς πράκτορες», τις σχέσεις τους με τον ΔΗΣΥ και τον ρόλο του στην επέκταση του δικτύου υποκλοπών στην Ελλάδα, υπάρχει ένα θέμα. Και όταν προστίθεται ότι «η Κύπρος επί ημερών Συναγερμού μετατράπηκε σε ξέφραγο αμπέλι για πρώην και νυν πράκτορες του Ισραήλ, χρησιμοποιώντας την ως βάση για παραγωγή και εξαγωγή κακόβουλων λογισμικών, τα οποία μόλυναν τη χώρα μας, την Ελλάδα και ενδεχομένως και άλλες», το θέμα χοντραίνει.

Η χρήση της σάλτσας των «διαβόητων Ισραηλινών» σίγουρα εγείρει τις αισθήσεις των κομματικών Ουγκ στις λαϊκές οργανώσεις, τα οποία αναμφιβόλως θα σπεύσουν, στο διάλειμμα της συζήτησης για τον νέο προπονητή της Ομόνοιας, να τσοντάρουν και κάτι από κατασκοπευτικό θρίλερ με δαιμονικούς Εβραίους και Ισραηλινούς, πριν πάνε στον καφέ και το τάβλι. Αυτό όμως δεν είναι σοβαρότητα ηγεσίας κόμματος. Και αυτήν την παρακολουθεί και ο υπόλοιπος κόσμος.

Το εάν οι συγκεκριμένοι υπήρξαν πράκτορες, είναι κάτι που θα έπρεπε να το αναμένει κάποιος. Δεν νομίζω να είναι πολύ εύκολο για κάποιον, ο οποίος είναι λ.χ. μηχανικός αυτοκινήτων ή δημοσιογράφος ή δάσκαλος ή αρχιτέκτονας ή νυχού, να αρχίσει να αναπτύσσει προηγμένα συστήματα κατασκοπείας. Δεν ξέρουμε καν εάν ήταν πράκτορες, αλλά και να ήταν, ήταν πρώην πράκτορες. Οι οποίοι έκαναν μπίζνες. 

Όσο για το «νυν πράκτορες του Ισραήλ», το οποίο σίγουρα μπορεί να κάνει και τον Χαμπή να πουκουππίσει από τον ενθουσιασμό του το τάβλι στις λαϊκές οργανώσεις, αυτό είναι ακόμα χειρότερο.

Εκείνος, ο Χαμπής, δεν ξέρει ότι φυσικά και η Κύπρος δίνει διευκολύνσεις στις μυστικές υπηρεσίες ξένων κρατών για να διασφαλίζουν πολλά και διάφορα, ίσως δε να μην ξέρει πως με βάση αυτές τις διευκολύνσεις είναι που ανακάλυψαν οι Ισραηλινοί και απέτρεψαν -ένα από τα πολλά, το πιο πρόσφατο- το σχέδιο του Ιράν να δολοφονήσει επιχειρηματίες τους που ζούσαν εδώ, το οποίο δεν φαντάζομαι (ούτε καν αυτός) ο Χαμπής να πίστευε ότι θα το έβρισκε και θα το αντιμετώπιζε η ΚΥΠ ή η Αστυνομία Κύπρου. Και το οποίο, εάν δεν το απέτρεπαν, θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην εικόνα μας διεθνώς.

Ο Χαμπής και ο κάθε Χαμπής μπορεί να μην ξέρει, διότι το ΑΚΕΛ δεν θα του το έχει πει, ότι και επί των ημερών του Συντρόφου Χριστόφια αλλά και όλων των υπολοίπων το κάναμε και πολύ σωστά το κάναμε. Αλλά και πως, η Κύπρος εκ της θέσεώς της γεωγραφικά και στρατηγικά πάντα ήταν κέντρο κατασκοπείας. Και θα είναι. Όμως, αυτό δεν έχει να κάνει με τις υποκλοπές των όποιων πολιτικών και άλλων ωτακουστών και τα ρεζιλίκια των ημερών.

Το να το βάζει κανείς επειδή αυτό το κομματικό κοινό είναι ιστορικά αδιάβαστο και καταπίνει αμάσητη την όποια προπαγάνδα για τους κακούς και δαιμόνιους Ισραηλινούς, δεν προσθέτει κάτι στο συμφέρον της χώρας και σίγουρα αφαιρεί πολλά από τη σοβαρότητα ενός κόμματος, όπως και κάθε τέτοια γελοία εμμονή άλλωστε.

Πόσω δε μάλλον όταν μιλάμε για ένα κόμμα η Ιστορία του οποίου κάθε άλλο παρά άσπιλη και αμόλυντη ήταν στο συγκεκριμένο θέμα, εάν θυμηθεί κανείς τις μέρες του Ψυχρού Πολέμου, την KGB και το ότι τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις του τον είχε, όχι η τότε Ακάμαντος, αλλά ο Σεργκέι Αστάβιν και οι υπόλοιποι απεσταλμένοι της μαμάς Μόσχας εδώ κάτω.

Και εάν βεβαίως το κάνουμε αποφεύγοντας τους οδυνηρούς παραλληλισμούς αυτής της μακράς κομματικής παράδοσης με το σήμερα και με ανάλογες παράξενες θέσεις και συμπεριφορές έναντι της Μόσχας από την Εζεκία Παπαϊωάννου πια. Με την πεποίθηση ότι και αυτές οφείλονται σε καμένα και μόνο κυκλώματα. Και όχι κάτι άλλο.