Γιατί θιχτήκατε αν δεν είστε ο δικαστής που έσβησε τα ίχνη του ληστή;

Συνελήφθη στην Τουρκία ο άνδρας που είπε ότι «το ψωμί είναι η τροφή των ηλίθιων κοινωνιών». Ο άνδρας είναι πρόεδρος της Συντεχνίας Παραγωγών Ψωμιού. Λέει επί λέξει το εξής: «Θεωρείτε το ψωμί βασική τροφή. Εγώ δεν το θεωρώ. Το ψωμί είναι βασική τροφή των ηλίθιων κοινωνιών. Λέω κάτι επιστημονικό, όχι αποστηθισμένο. Η κατά κεφαλή κατανάλωση είναι 210 κιλά. Στη Σουηδία, στη Νορβηγία και στην Ιαπωνία είναι 50 κιλά. Επειδή η κοινωνία μας χορταίνει με ψωμί, υπάρχουν τέτοιοι διοικούντες εδώ και 50 χρόνια».

Τι λέτε; Έτσι είναι και κατά τη δική σας γνώμη; Ξέρετε γιατί συνέλαβαν τον άνδρα, δηλαδή για ποιο πράγμα τον κατηγορούν; Το φταίξιμό του είναι το εξής: «Η δημόσια προσβολή του τουρκικού έθνους, του κράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας, της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, της κυβέρνησης της Τουρκικής Δημοκρατίας και τα δικαστικά όργανα του κράτους». Μου φαίνονται πολύ γνωστά αυτά, πάρα πολύ γνωστά. Πάντα αυτά υπάρχουν και στις αγωγές που καταχωρούνται εναντίον μου εκ μέρους της εισαγγελίας στα δικαστήριά μας. Όταν κοιτάω τις ποινικές αγωγές που καταχωρούνται εναντίον μου: με παράπονο της πρεσβείας και της στρατιωτικής διοίκησης, διερωτώμαι λέγοντας «Μα δεν θα αλλάξουν καθόλου τα μυαλά των Τούρκων σε αυτό τον κόσμο;» Τι είδους υπεροψία, τι είδους ευθιξία είναι αυτή; Θίγονται από τα πάντα. Και η εισαγγελία μας, μην τη ματιάσω, δεν διστάζει καθόλου να καταχωρίσει αγωγές με κλειστά μάτια, μόλις υπάρξει παράπονο απ’ αυτούς.

Χθες ήμασταν πάλι στο δικαστήριο. Είχαμε μερικές υποθέσεις ταυτοχρόνως, όχι μία. Ουσιαστικά και οι δύο ήταν υποθέσεις που έπρεπε να μην απασχολούν άσκοπα το δικαστήριο. Το επίδικο θέμα στη μία ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν. Μια φωτογραφία στην εφημερίδα μας. Εκείνη στην οποία ο Ερντογάν θα ανέβαινε στο άλογο, δεν μπόρεσε να ανέβει και έπεσε. Δημοσιεύσαμε εκείνη τη φωτογραφία στην οποία έπεφτε από το άλογο με σχόλιο μιας γραμμής. Και έγραφε το εξής κάτω από τη φωτογραφία: «Εκείνοι οι καλοί άνθρωποι ανέβηκαν σε εκείνα τα ωραία άλογα και έφυγαν. Αυτός δεν μπόρεσε να ανέβει, έμεινε πάνω στο κεφάλι μας». Τι υπάρχει σε αυτό; Είναι προσβολή στον Ερντογάν, λένε. Αν δεν θα μπορούμε να δημοσιεύουμε ακόμα και τόσα λίγα, τότε γιατί βγάζουμε εφημερίδα;

Είναι πιο ενδιαφέρον το θέμα της άλλης αγωγής. Πάλι μια γελοιογραφία. Στη γελοιογραφία είναι ένας δικαστής. Στο χέρι κρατάει μια σκούπα. Σκουπίζει τα ίχνη του κλέφτη που φεύγει φορτωμένος μια σακούλα και μερικά δολάρια που έπεσαν στο έδαφος. Με αυτή τη γελοιογραφία πρόσβαλα και μείωσα δήθεν τη δικαιοσύνη μας. Τους πρόσβαλε και αυτό. Όμως, αυτή είναι μια παγκόσμια γελοιογραφία. Δεν σχεδιάστηκε από οποιονδήποτε γελοιογράφο μας στην Κύπρο. Και δεν είναι τουρκικές λίρες που σκουπίζονται, δολάρια είναι. Αν δεν είναι τέτοιοι οι δικαστές στα δικά μας δικαστήρια, γιατί να θιχτούν; Σώνει και καλά θα αναγκάσουν τον λαό να πει όποιος έχει μύγα μυγιάζεται. Ο δικαστής ανέβαλε αυτή τη δίκη για τις 18 Νοεμβρίου. Έχουμε υποθέσεις στα δικαστήρια και στις 29 και 30 Νοεμβρίου.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, συνεχίζεται με ταχύτητα το κτίσιμο κτηριακού συγκροτήματος με τζαμί, ενώ δίδεται άδεια στους δημόσιους υπαλλήλους να πηγαίνουν στο τζαμί και να κάνουν ναμάζι ακόμα και κατά τις εργάσιμες ώρες, ενώ μετά το νερό μας συνδέεται και ο ηλεκτρισμός μας με την Τουρκία και διορίζεται ένας νέος πρέσβης (κυβερνήτης) στην Κύπρο, κοιτάξτε τι ομιλίες εκφωνεί στο Λονδίνο ο Τατάρ. Τι μαργαριτάρια βγάζει: «Η ΤΔΒΚ είναι το αστέρι που λάμπει στον κόσμο», λέει. Γέμισε ο τόπος με ψυχασθενείς. Το στρες. Η κατάθλιψη. Κατατρώνε τους πάντες. Παίρνουν το ένα χάπι μετά το άλλο. Και όταν ακούνε και τον Τατάρ, τρελαίνονται για τα καλά. Είναι το αστέρι που λάμπει, λέει. Δεν κατάφεραν να φωτίσουν ακόμα και τούτους τους θεοσκότεινους δρόμους. Μας κόβουν το ρεύμα ακόμα για να κάνουν εξοικονόμηση. Και είναι και το αστέρι που λάμπει, ε; Είναι να μην τρελαίνεται ο άνθρωπος; Νομίζω ότι δεν θα μείνει κανείς που δεν θα ασθενήσει ψυχικά μέσα στην κοινότητά μας μέχρι να τελειώσει τη θητεία του ο Τατάρ.

Ας έρθουμε στον άνδρα που είπε ότι «το ψωμί είναι η βασική τροφή των ανόητων κοινωνιών». Είπε κάτι σωστό ο Τζιχάν Κολιβάρ. Επειδή η κοινωνία χορταίνει με ψωμί, υπάρχουν τέτοιοι διοικούντες επικεφαλής της. Στις αναπτυγμένες χώρες δεν υπάρχει ο όρος χορταίνω με ψωμί. Εκεί οι πρωτεΐνες και οι βιταμίνες είναι η βασική τροφή. Εδώ σε εμάς τα πάντα μετριούνται με την τιμή του ψωμιού. Η αύξηση στο ψωμί θεωρείται η πιο ανηλεής όλων. Το ψωμί είναι η τροφή που καταναλώνουν πιο πολύ και οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα και πολλά παιδιά. Οι φτωχοί στην Ασία και στην Αφρική βρήκαν μια διαφορετική μέθοδο για να χορταίνουν. Τρώνε πράγματα με μπόλικο πιπέρι και καφτερά. Για να πίνουν πιο πολύ νερό.

Δεν το είπε άδικα ο ποιητής όμως:

Η ελπίδα είναι το ψωμί του φτωχού

Φάε Μεχμέτ φάε…

Φάε Μαχμέτ φάε…

Ιδού, τρώνε και την ελπίδα για ψωμί… Για να μην μείνουν χωρίς ελπίδα!