Το έγκλημα στο μπάνιο που δεν διαλευκάνθηκε (2)

Δεν είναι δικά σας τα παιδιά που δολοφονήθηκαν ανηλεώς στο μπάνιο πριν 59 χρόνια. Δεν είναι δική σας σύζυγος η γυναίκα που κειτόταν στο πάτωμα μέσα σε αίματα. Γι’ αυτό δεν στέκεστε και πολύ πάνω σε αυτό. Κοιτάζετε τις φωτογραφίες, πονάτε λίγο μέσα σας. Μόνο αυτό. Δεν θεωρείτε ότι αξίζει να το ερευνήσετε ή μήπως φοβάστε, δεν καταλαβαίνω. Αυτά τα παιδιά δεν δολοφονήθηκαν μέσα στο μπάνιο. Δολοφονήθηκαν εκτός μπάνιου. Εκείνες τις μέρες μας έλεγαν ότι κρύφτηκαν στην μπανιέρα και σκεπάστηκαν με κουβέρτα. Όλα ψέματα. Εκείνοι που πήγαν πρώτοι εκεί μετά τη δολοφονία, που ήταν συνολικά τρία άτομα λένε, τους βρήκαν νεκρούς στο πάτωμα μέσα στα αίματα. Και ύστερα πήραν από εκεί τις ματωμένες σωρούς των παιδιών και της μητέρας και τις τοποθέτησαν μέσα στην μπανιέρα. Αυτή η κίνηση σας φαίνεται πολύ φυσιολογική; Να παίρνεις και να τοποθετείς μέσα στην μπανιέρα τις σωρούς σκοτωμένων παιδιών για να βγάλεις φωτογραφίες. Είναι πολύ φυσιολογικό; Μήπως δεν είναι βαρβαρότητα και αυτό; Ειδικά το να παίζεις με τα ματωμένα κορμιά αυτών των παιδιών για να τραβήξεις πιο αποτελεσματική πόζα μέσα στην μπανιέρα. Δεν είναι βαρβαρότητα; Βάρβαροι είναι και εκείνοι που τους δολοφόνησαν και εκείνοι που τα έκαναν αυτά. Όμως πάντα σωπαίνετε όποτε αποκαλυφθεί μια θηριωδία που δεν ξέρετε από το παρελθόν. Σωπάσατε ακόμα και όταν ο άνδρας που καυχήθηκε από την τηλεόραση λέγοντας «το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου», προέβη σε αυτήν την ομολογία. Δεν το ερευνήσατε καθόλου. Τόσο αναίσθητοι είστε;

Χθες σας μίλησα για τα απομνημονεύματα που δημοσίευσε ένας από τους πρώην διοικητές της ΤΜΤ Ιλτέρ Κιρμιζί. Διηγείται και για το έγκλημα στο μπάνιο στο βιβλίο του με τίτλο «Ένας άνδρας μυστήριο». Στο μεταξύ, να κάνω μια διόρθωση. Ο κ. Ιλτέρ μεταφέρει το συμβάν στο μπάνιο από το στόμα ενός ατόμου που ονομάζεται Αλτάι Αλί. Δηλαδή, ο Αλτάι Αλί και όχι ο κ. Ιλτέρ ήταν αυτός που μπήκε σε εκείνο το σπίτι μετά τη δολοφονία. Ο κ. Αλτάι μας διηγείται το γεγονός. Όμως, κατά τη γνώμη μου, μας το διηγήθηκε πολύ ελλιπώς. Υπήρχαν και άλλοι σε εκείνο το σπίτι εκείνο το βράδυ. Δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτούς. Επιπλέον, από ποιον έμαθαν ότι έγινε μια τέτοια δολοφονία σε εκείνο το σπίτι και πήγαν απευθείας σε αυτό; Οι Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί μπήκαν σε πολλά σπίτια εκείνο το βράδυ. Όμως, γιατί σώνει και καλά εκείνο το σπίτι;

Πώς και από ποιους διαπράχθηκε αυτή η δολοφονία; Ακόμα είναι άγνωστο. Πάντα στηρίζονται σε εικασίες. Αν υπάρχουν κάποιοι που ξέρουν τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, δεν μιλούν. Βολεύει εκείνους που βρίσκονται επικεφαλής μας να κλείνουν την υπόθεση λέγοντας «ελληνική βαρβαρότητα». Τα χρησιμοποιούν ακόμα και οι τωρινοί όπως εκείνους που πήραν τα νεκρά παιδιά, τα τοποθέτησαν στην μπανιέρα και τα έκαναν εικόνα για προπαγάνδα. Ας πούμε ότι τα σκότωσαν οι Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί που μπήκαν σε εκείνο το σπίτι. Γιατί τα σκότωσαν; Πώς τα σκότωσαν; Γιατί να σκοτώσουν αυτά τα παιδιά μαζί με τη μητέρα τους οι Ελληνοκύπριοι που δεν διέπραξαν καμία δολοφονία σε κανένα σπίτι σε εκείνη την περιοχή, εκείνο το βράδυ και αρκέστηκαν μόνο στο να πιάσουν όλους αιχμάλωτους; Ας πούμε ότι η μητέρα και τα παιδιά της κρύφτηκαν στο δωμάτιο του μπάνιου. Και ρίχτηκαν πυροβολισμοί απ’ έξω στην πόρτα του μπάνιου. Μήπως είναι δυνατόν να σκοτωθούν τέσσερα άτομα χτυπημένα μεμιάς πίσω από μια πόρτα στην οποία ρίχνονται πυροβολισμοί απ’ έξω; Για να σκοτωθούν μήπως δεν πρέπει να στέκονται και οι τέσσερις σειρά πίσω από την πόρτα σαν να βρίσκονται σε εκτελεστικό απόσπασμα; Με ποιο όπλο σκοτώθηκαν; Πόσο δολοφονική μπορεί να είναι η σφαίρα που βρίσκει κάποιον στο κορμί αφότου χτυπήσει στην πόρτα; Μήπως αυτά δεν είναι θέματα στα οποία πρέπει να δοθεί έμφαση σοβαρά και να διερευνηθούν;

Δεν υπάρχει λάθος σε αυτά που διηγείται ο Αλτάι Αλί στο βιβλίο του Ιλτέρ Κιρμιζί, όμως υπάρχουν πολλές ελλείψεις. Επιπλέον. Πράγματι, οι ίδιοι ήταν εκείνοι που μπήκαν πρώτοι σε εκείνο το σπίτι; Εγώ ξέρω ότι ένα από τα πρώτα πρόσωπα που έβγαλαν εκείνες τις φωτογραφίες ήταν ο Μουσταφά Οζζουνλού, που στον Τύπο μας είναι γνωστός ως Φώτο Τύπος. Δεν βρίσκεται στη ζωή πλέον. Όμως, σύμφωνα με αυτά που διηγείται ο γιος του, αρρώστησε με διαβήτη όταν μπήκε σε εκείνο το σπίτι και αντίκρυσε εκείνη την τρομερή εικόνα. Εκείνοι που τον έστειλαν στο σπίτι για να βγάλει φωτογραφίες, του είπαν, λέει, «μόνο σε εμάς φέρε τις φωτογραφίες που βγάζεις, μην τις δείξεις σε κανέναν». Είχε γίνει χαλασμός κόσμου όταν δημοσιεύσαμε στην εφημερίδα μας αυτό το θέμα πριν χρόνια. Διότι ήταν ένα ταμπού το οποίο δεν αγγίχθηκε, δεν θίχθηκε καθόλου. Οι εδώ σύνδεσμοι αγωνιστών είχαν κινητοποιηθεί και φέρει εδώ τον πατέρα των παιδιών, ταγματάρχη Δρ. Ιλχάν. Όμως, νομίζω ότι το μετάνιωσαν αργότερα. Διότι ο άνθρωπος διηγήθηκε πολύ παράξενα πράγματα από τηλεοράσεως. Έμεινε σε όλους η εντύπωση ότι του είχε σαλέψει λίγο. Άλλωστε, όπως λέγεται, μετά από αυτή τη δολοφονία, ο Δρ. Ιλχάν δεν ένιωθε καθόλου αγάπη για τους Τουρκοκύπριους. Όταν ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού στην Τουρκία, λένε, γίνονταν προειδοποιήσεις προς Τουρκοκύπριους φοιτητές που ήθελαν να πάνε κοντά του για θεραπεία, λέγοντάς τους «μην πας σε αυτόν, δεν αγαπά καθόλου τους Τουρκοκύπριους».

Ενώ συνεχίζονταν οι έρευνες και τα δημοσιεύματά μας πριν χρόνια, τηλεφώνησε στην εφημερίδα «Πολίτης» ένας Ελληνοκύπριος από την Πάφο, λέει. «Εμείς κάναμε αυτή τη δολοφονία», είπε, «εκείνο το βράδυ ήμουν και εγώ στρατιώτης σε εκείνη την περιοχή και είδα ότι οι δικοί μας μπήκαν και σε εκείνο το σπίτι». Ναι, μπορεί να είδε, όμως μήπως είδε ποιος τράβηξε τη σκανδάλη; Οι ευρισκόμενοι στο σπίτι. Ήταν ζωντανοί ή νεκροί; Όμως, όταν ο Ελληνοκύπριος από την Πάφο είπε «εμείς το κάναμε», αναγκαστήκαμε και εμείς να διακόψουμε τα δημοσιεύματά μας.