Το έγκλημα στο μπάνιο που δεν διαλευκάνθηκε

Στον νότο κάνουν μουσείο το σπίτι που κρυβόταν κάποτε ο Γρίβας, λέει. Να το κάνουν να δούμε. Να κάνουν ένα εκείνοι, να κάνουμε ένα και εμείς. Να κάνουν και τα αγάλματα των Ελλήνων που σκότωσαν τους πιο πολλούς Τούρκους και των Τούρκων που σκότωσαν τους πιο πολλούς Έλληνες. Να τους μνημονεύουμε ως «ήρωες»! Έπιασε στον αέρα αυτή την πάσα ο δικός μας κ. Ταχσίν, δηλαδή ο υπουργός εξωτερικών μας. Τον Γρίβα δηλαδή. Και είπε: «Αν θέλετε να δείτε τι έκανε ο δολοφόνος των Τούρκων Γρίβας, ελάτε σε εμάς. Στο Μουσείο Βαρβαρότητας. Να σας δείξουμε». Το Μουσείο Βαρβαρότητας, η εικόνα της προπαγάνδας μας. Μια μητέρα και τα τρία παιδιά της που κείτονταν μέσα στα αίματα στο πάτωμα στο δωμάτιο του μπάνιου. Ανατριχιαστικό, έτσι δεν είναι; Σε αυτό το νησί έχουμε πολλές φωτογραφίες θηριωδιών που δεν φεύγουν ποτέ από μπροστά από τα μάτια μας. Αλλά αυτή είναι η πρώτη φωτογραφία. Η φωτογραφία που έγινε εικόνα. Μια φωτογραφία που θα κολλάμε στο πρόσωπο του απέναντί μας όποτε στριμωχνόμαστε. Και ο κ. Ταχσίν πιάνεται από αυτήν ακόμα και μετά από 59 χρόνια. Ενάντια στον Γρίβα. Όμως, δεν ήταν υπό τη διοίκηση του Γρίβα οι ελληνοκυπριακές ένοπλες δυνάμεις στην επιχείρηση στο Κουμσάλ τον Δεκέμβριο του 1963. Ο Τάσος Μάρκου ήταν. Δεν μάτωσε καν η μύτη των αιχμάλωτων Τουρκοκυπρίων που πάρθηκαν από τα σπίτια τους. Όλοι επιστράφηκαν στην τουρκική πλευρά αργότερα. Λέγεται ότι πήγε μια διαταγή από ψηλά προς τον Τάσο Μάρκου. Λέγοντας σκότωσέ τους όλους. Η απάντηση του Μάρκου ήταν η εξής, λέει: «Δεν είμαι χασάπης, στρατιώτης είμαι». Δεν είμαι βέβαιος πόσο αληθεύει αυτή η κουβέντα που περιφέρεται σαν θρύλος στην γλώσσα του λαού. Ο Τάσος Μάρκου είναι ένας πραγματικός ήρωας της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Λέγεται ότι το 1974 σταμάτησε δύο τουρκικές μεραρχίες μόνος του στα βουνά του Πενταδακτύλου. Εκεί πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε, λέει. Ακόμα δεν κατέστη δυνατό να βρεθεί η σορός του. Μόνο ένας Τουρκοκύπριος σκοτώθηκε κατά την επιχείρηση στο Κουμσάλ εκείνη τη νύχτα του Δεκεμβρίου του 1963. Ο Ερντογάν Ριφάτ. Και εκείνος σκοτώθηκε επειδή αντιστάθηκε με όπλο στους Ελληνοκύπριους στρατιώτες που ήρθαν, λέει.

Αφού ο δικός μας κ. Ταχσίν υπενθύμισε το έγκλημα στο μπάνιο, ελάτε να διαβάσουμε γι’ αυτό το έγκλημα και από το βιβλίο του Ιλτέρ Κιρμιζί. Ήταν από τους προεξέχοντες διοικητές της ΤΜΤ ο Ιλτέρ Κιρμιζί. Έγραψε τα απομνημονεύματά του με τίτλο «Ένας Άντρας Μυστήριο». Διηγήθηκε τη μυστική ιστορία της περιόδου 1955-1974. Με έγγραφα. Δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο αυτό. Διαβάστε το οπωσδήποτε. Σε αυτό το βιβλίο περιγράφει και το έγκλημα του μπάνιου ο κ. Ιλτέρ. Δεν λέει το έκαναν οι Έλληνες ή το έκαναν οι Τούρκοι. Το περιγράφει αντικειμενικά. «Εμείς ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαν εκεί μετά το έγκλημα», λέει. Τρία άτομα. Ο Ομέρ Σαμί Τζοσάρ, που ήταν γνωστός ως ανταποκριτής της εφημερίδας Μιλλιέτ στην Κύπρο όμως ασκούσε καθήκοντα ενεργά μέσα στην οργάνωση, ο Μεχμέτ, ανταποκριτής της εφημερίδας Ουλούς και ο ίδιος. Όταν πήγαν στο σπίτι τους υποδέχτηκε ο Μεμντούχ Ερντάλ και τους είπε: «Έκαναν επιδρομή οι Έλληνες το βράδυ. Ήρθαν από το γήπεδο του γκολφ, μπήκαν μέχρι το δικό μου σπίτι. Υπήρξαν τραυματίες, πήραν τους τραυματίες τους και έφυγαν». Ύστερα συναντήθηκαν με τους γείτονες, λέει. Και εκείνοι είπαν το εξής: «Οι Έλληνες μπήκαν από αυτό το σοκάκι, πήραν μερικούς γείτονές μας και έφυγαν. Ακούσαμε πυροβολισμούς και από αυτό το σπίτι». Ήταν κλειδωμένη η πόρτα του μπάνιου, λέει. Τη χτύπησαν και την άνοιξαν. Και βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκείνο το τρομερό θέαμα, λέει. Η μητέρα και τα τρία παιδιά της κείτονταν νεκροί μέσα σε αίματα στο πάτωμα. Η οικογένεια του εκ Τουρκίας ταγματάρχη δρα Ιλχάν. Διηγείται ως εξής αυτά που ακολούθησαν ο Ιλτέρ Κιρμιζί:

«Ο Ομέρ Σαμί Τζοσάρ ήταν ήρεμος. Άρχισε να μας δίνει οδηγίες. 'Πιάστε τους' είπε, 'πιάσε, πιάσε, πιάσε'. Πάντα εκείνος ο Σαμί Τζοσάρ. Τους πιάσαμε έναν - έναν και τους τοποθετήσαμε στο μπάνιο. Ο Ομέρ Σαμί Τζοσάρ τράβηξε πόζες φωτογραφίες. (…) Η φωτογραφία που τραβήχτηκε στην μπανιέρα έγινε το πιο σημαντικό υλικό προπαγάνδας των Τουρκοκυπρίων εθνικιστών για χρόνια. Πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε μια διαφορετική φωτογραφία από εκείνη που χρησιμοποιείται συνεχώς και την έφερε στην ημερήσια διάταξη η εφημερίδα Αφρίκα».

Ναι. Τρεις διαφορετικές φωτογραφίες. Ο Ομέρ Σαμί Τζοσάρ προσπάθησε πολύ για να μπορέσει να δώσει την πιο αποτελεσματική μορφή προπαγάνδας στα πτώματα που τοποθέτησε στο μπάνιο. Γι’ αυτό δεν του άρεσε η πρώτη φωτογραφία που έβγαλε και έβγαλε άλλη. Εκείνες τις μέρες λεγόταν στην κοινότητα ότι τα παιδιά χτυπήθηκαν στο κεφάλι και τα μυαλά τους κόλλησαν στο ταβάνι. Όμως, ο πατέρας, ο οποίος έπλυνε τις σορούς των παιδιών, είπε ότι δεν βρέθηκε καμία σφαίρα στο κεφάλι τους. Αυτή η φωτογραφία διαβιβάστηκε στην Άγκυρα τυλιγμένη στους επιδέσμους ενός αγωνιστή, ο οποίος τραυματίστηκε στις συγκρούσεις και εστάλη στην Τουρκία για θεραπεία από το αεροδρόμιο Λευκωσίας.

Η εφημερίδα μας Αφρίκα ήταν η πρώτη στον Τύπο μας που αποκάλυψε ότι τα παιδιά σκοτώθηκαν εκτός μπάνιου και όχι μέσα στο μπάνιο και ότι το μπάνιο δεν είχε αίματα και επιπλέον τραβήχτηκαν διαφορετικές πόζες φωτογραφίες για αποτελεσματικό σκηνικό. Καλά, διαλευκάνθηκε αυτό το έγκλημα; Κατά τη γνώμη μου, όχι! Γράφτηκε και αυτό στα εγκλήματα με άγνωστους δράστες, όπως πάρα πολλά άλλα.