Είναι βαθιές οι ρίζες της διαφθοράς

Σύμφωνα με πληροφορίες (ρεπορτάζ Μιχάλη Χατζηστυλιανού στον Πολίτη»), μεγάλα και γνωστά δικηγορικά και λογιστικά-ελεγκτικά γραφεία που βολιδοσκοπήθηκαν από την Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς για τη διερεύνηση των καταγγελιών για πράξεις διαφθοράς αρνήθηκαν τη συνεργασία. Είναι προφανές ότι για διάφορους λόγους δεν ήθελαν να συγκρουστούν με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και βασικά με τους ανθρώπους που το εκπροσωπούν. Η πιο εκκωφαντική πράξη διαφθοράς είναι η έκδοση των «χρυσών» διαβατηρίων, για την οποία κατηγορούνται δικηγορικά γραφεία τα οποία συνδέονται άμεσα με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Ο ΠτΔ κατηγορείται ότι συνεργούντος του Υπουργικού του Συμβουλίου, στο οποίο μετείχαν ως υπουργοί του οι Σάββας Αγγελίδης, νυν βοηθός γενικός εισαγγελέας, Έμιλυ Γιολίτη και Μάριος Δημητριάδης, αποφάσισε να παραχωρήσει «χρυσά» διαβατήρια σε διεθνείς απατεώνες και που ενδεχομένως να υπέπεσαν σε ποινικά αδικήματα.

Το ζήτημα είναι άκρως σοβαρό και έχει να κάνει με τα βαθιά πλοκάμια της διαφθοράς στη σημερινή κυπριακή κοινωνία. Διορίστηκε μια Αρχή για την πάταξη της διαφθοράς, αλλά βρίσκει απρόθυμους να συνεργαστούν και να της δώσουν πληροφορίες εκείνους προς τους οποίους απευθύνεται και που είναι σε θέση, λόγω γνώσεων και επαγγέλματος, να βοηθήσουν στη διαλεύκανση περίπλοκων υποθέσεων. Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι εκείνη η κατηγορία επαγγελματιών που κατά βάση κάποια από τα μέλη της εξέθρεψαν την ανομία και τη διαπλοκή και τώρα για διάφορους λόγους αρνούνται να συνεργήσουν στην αποκάλυψη των ενόχων για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα τα οποία εξευτέλισαν διεθνώς την Κυπριακή Δημοκρατία. Η άρνηση συμμετοχής στη διερεύνηση παρανομιών συνιστά ηθική συνενοχή και καθιστά την Αρχή γράμμα κενό και θεσμό για το θεαθήναι. Ο φόβος και η εξάρτηση από τους ανθρώπους της εξουσίας που μας κάνουν να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, και η νοοτροπία να μην καταγγέλλουμε συναδέλφους που έχουν υποπέσει σε παρανομίες, δεν αποτελεί υγιές κοινωνικό φαινόμενο. Αντίθετα, η ανοχή και η σιωπή στις παραβιάσεις του νόμου ισοδυναμεί με συγκάλυψη και βαθαίνει περισσότερο τη σήψη και τη διάβρωση.

Τα όποια ευρήματα της έρευνας της Αρχής, αν ποτέ διεξαχθεί, θα αποσταλούν τελικά στον γενικό εισαγγελέα για τις περαιτέρω δικές του ενέργειες. Δεδομένου ότι, τόσο ο γεν. εισαγγελέας όσο και ο β. γ. εισαγγελέας διετέλεσαν μέλη των Υπ. Σ. που διορίστηκαν από τον ΠτΔ, ο δε δεύτερος ανήκε στο Υπ.Σ. που προέβη στην πώληση των «χρυσών» διαβατηρίων, αναμένει κάποιος ότι η Εισαγγελία θα στείλει στο δικαστήριο πρώην υπουργούς ή ακόμη τον ίδιο το Πρόεδρο που τους διόρισε; Είναι ως εάν να δικάζουν τους εαυτούς τους. Η σιγουριά με την οποία ενέργησε ο Πρόεδρος στους ως άνω διορισμούς φανερώνει ότι έχει εξασφαλίσει τα νώτα του και δρα εκ του ασφαλούς. Από άποψη θεσμών, όλα παρουσιάζονται τέλεια. Υπάρχει επίτροπος Διαφάνειας και Αρχή κατά της Διαφθοράς, η εικόνα που εκπέμπεται προς το εξωτερικό είναι η σωστή!

Όλες αυτές οι σκέψεις δεν περνούν μόνο από το μυαλό του γράφοντος, αλλά αποτελούν πεποίθηση της πλειοψηφίας του κόσμου, που ο αμοραλισμός έγινε γι’ αυτόν τρόπος ζωής. Όταν λέει ο Πρόεδρος δίκην πεπραγμένων για τη δεκαετία που κυβέρνησε ότι «παραδίδω την Κύπρο σε πολύ καλύτερη κατάσταση από όταν την παρέλαβα», αυτό ισχύει για μερικές εκατοντάδες ευνοημένων που έγιναν εκατομμυριούχοι από την πώληση διαβατηρίων. Για τους υπόλοιπους, δηλαδή για το σύνολο του λαού, εκείνο που μπορεί κάποιος να πει με βεβαιότητα είναι ότι οι αξίες του μετριούνται πλέον με κλίμακα στην οποία η ηθική παίζει ελάχιστο ή και καθόλου ρόλο, και εκείνο που μετρά είναι να φθάσεις όσο πιο ψηλά μπορείς, φτάνει να είσαι τυπικά νόμιμος ή να μπορείς να ξεφεύγεις από την παρανομία.

Χωρίς να παραβλέπεται η προσφορά της παρούσας κυβέρνησης στους τομείς της οικονομίας, της ανάπτυξης και της καινοτομίας, εντούτοις πρέπει να λεχθεί ότι στα δύο μείζονα προβλήματα του τόπου οι επιδόσεις της είναι αρνητικές. Το μεν Κυπριακό, μετά το Κραν Μοντανά, βρίσκεται σε μιαν απελπιστικά αβέβαιη στασιμότητα, η δε διαφθορά έγινε μέρος της ζωής του κυπριακού λαού.