Ο καθένας πληρώνει για τις δικές του αμαρτίες, και σε νότο και σε βορρά

Όλο το ίδιο πράγμα λένε οι Ελληνοκύπριοι τους οποίους συναντώ πρόσφατα. Τι λένε; «Η κατάσταση σε εκείνην την πλευρά είναι κακή, όμως δεν είναι καλύτερη και σε αυτήν την πλευρά». Ειδικά ο αγαπητός μου φίλος Χρίστος είναι ο πιο πονεμένος. «Δεν υπάρχει κανείς σωστός που θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε»! Μα τον Θεό, φίλοι, μην συγκρίνετε τον εαυτό σας με εμάς. Διότι δεν μπορείτε να τον συγκρίνετε. Μην λέτε η κατάσταση σε εσάς είναι κακή και είναι κακή και η κατάσταση σε εμάς. Δεν είναι το ίδιο. Εσείς ζείτε σε ένα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Έχετε θέση σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Το δικό μας είναι ένα πειρατικό κράτος. Ένα φάντασμα. Ένα λεγόμενο κράτος που δεν αναγνωρίζεται από κανέναν στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Εμείς το λέμε μάντρα. Το λέμε χάνι του Πάντζιαρου. Εσείς αποκαλέσατε ποτέ μάντρα το μέρος στο οποίο ζείτε; Το δικό μας μέρος εδώ είναι η πίσω αυλή της Τουρκίας. Το χοντρό της έντερο. Ο σκουπιδότοπός της. Μήπως είστε και εσείς το χοντρό έντερο της Ελλάδας; Δεν άκουσα ποτέ να γίνεται μια τέτοια παρομοίωση μετά το 1974. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ μεγάλες οι απώλειές σας το 1974. Όμως, δεν είναι πιο μικρές και οι δικές μας. Εσείς χάσατε τα χώματά σας. Εμείς χάσαμε την ελευθερία μας. Άλλωστε, δεν θεωρούμαστε και πολύ ελεύθεροι, όμως μετά το 1974, χάσαμε και αυτήν που είχαμε.  Τρέλαναν αυτήν την κοινότητα, διανέμοντας ως λάφυρα τις περιουσίες σας. Ύστερα απέκοψαν όλους από την παραγωγή. Σπατάλησαν και έβαλαν λουκέτο ακόμα και στα εργοστάσια που έμειναν από εσάς. Στο τέλος, γίναμε μια κοινωνία παράσιτο. Μας είπαν τεμπέληδες. Μας είπαν αγνώμονες. Μας είπαν παραπαίδια. Έτσι είστε εσείς; Μήπως σας αποκαλεί κανείς παραπαίδια ή παράσιτα; Κοιτάξτε, πάλι σας χρειαζόμαστε ακόμα και όταν πήραμε στα χέρια μας τόσο έδαφος και τόσο πλούτο. Αν δεν είστε εσείς, δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Αν και πέρασαν 48 χρόνια από τότε, χιλιάδες άνεργοί μας τρέχουν σε εσάς. Αν κοπεί το ρεύμα μας και μείνουμε στο σκοτάδι, παίρνουμε και ρεύμα από εσάς. Κάνετε το πρόσωπο των καταστηματαρχών μας να γελάει με τα ψώνια που κάνετε στον βορρά. Εσείς είστε οι καλύτεροι πελάτες και των κομμωτών μας και των οδοντιάτρων μας και των υπεραγορών μας. Με εσάς αναζωογονήθηκαν και τα καζίνο μας. Έχουμε ηλεκτροπαραγωγό σταθμό χωρίς φίλτρο. Είναι χωρίς φίλτρο και το φουγάρο του δικού σας ηλεκτροπαραγωγού σταθμού; Στη Λεύκα έχουμε δηλητηριώδη μεταλλικά απόβλητα που δεν κατέστη δυνατόν να καθαριστούν εδώ και 48 χρόνια. Δηλητηριαζόμαστε. Τρέχουν λύματα στις θάλασσές μας. Τρέχουν λύματα και στη θάλασσα της Λάρνακας, της Λεμεσού και της Πάφου; Οι δρόμοι μας είναι σκοτεινοί τα βράδια. Στους κύριους δρόμους δεν μπορείτε να δείτε ένα βήμα μπροστά σας. Εγώ δεν είδα τέτοιο σκοτάδι ακόμα και στους δρόμους στο Τρόοδος.         

Μην νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνω. Σας καταλαβαίνω. Υπάρχουν ατασθαλίες και στις δύο πλευρές. Και στις δύο πλευρές υπάρχει πλαστογραφία και απάτη. Και στις δύο πλευρές υπάρχει ρουσφέτι. Και στις δύο πλευρές υπάρχει μέσον και κομματισμός. Και στις δύο πλευρές υπάρχουν οι νόμοι του ισχυρού. Και στις δύο πλευρές υπάρχει βρόμικο χρήμα και μαφία. Και στις δύο πλευρές το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Αλλά και πάλι δεν είναι το ίδιο. Ακόμα και όλα αυτά δεν είναι αρκετά για να λεχθεί ότι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση οι δύο πλευρές. Τη διοίκηση στη δική μας πλευρά η Τουρκία τη διαλέγει. Μήπως η Ελλάδα διαλέγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους υπουργούς στη δική σας πλευρά; Βάζει η Αθήνα τον άνθρωπο που θέλει και πετάει αυτόν που δεν θέλει; Εδώ ενώνονται με την Αστυνομία και μας λιθοβολούν. Μήπως υπήρξε εφημερίδα που λιθοβολήθηκε έτσι εκεί σε εσάς;

Λέτε ότι δεν υπάρχει έστω και ένα άτομο σωστό που θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε. Τι να κάνω, όλοι στον νότο είναι προϊόντα του κόμματος, όπως στον βορρά. Εγώ γνωρίστηκα με ανεξάρτητους υποψήφιους. Τον Αχιλλέα Δημητριάδη. Τον Κωνσταντίνο Χριστοφίδη. Τον Χριστόδουλο Πρωτοπαπά. Τον Γιώργο Κολοκασίδη. Είναι πολύ αξιόλογοι άνθρωποι, όμως χωρίς κόμμα, δηλαδή είναι δύσκολο το έργο τους επειδή είναι ανεξάρτητοι. Πολλοί λένε «δεν έχουν καθόλου πιθανότητες, γιατί να κάψω την ψήφο μου;».      

Αυτό που αποκαλούμε δημοκρατία σημαίνει από μια άποψη να κρεμάει ο λαός τον εαυτό του με το δικό του σχοινί. Το λένε «ο καθένας πληρώνει τις δικές του αμαρτίες». Έτσι είναι και στις δύο πλευρές της Κύπρου. Όμως, μην ξεχνάτε. Εσείς ζείτε στην Κύπρο. Ενώ εμείς σε μια γωνιά της Τουρκίας.