Τα παράθυρα και η μπόχα

Ένα από τα «ωραιότερα» πράγματα σ’ αυτή τη χώρα είναι τα παράθυρα. Όχι αυτά που έχουμε στα σπίτια μας, βέβαια. Τα παράθυρα μέσα από τα οποία επιτρέπεται σ’ αυτούς που τα γνωρίζουν καλά να ξεγλιστρούν. Και σ’ αυτούς που θα έπρεπε να τα κλείνουν, να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ενίοτε και πολύ βολικά.

«Υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ του τι είναι ποινική έρευνα και τι είναι Ερευνητική Επιτροπή. Στις Ερευνητικές Επιτροπές, διά νόμου, δίδονται στοιχεία για το τι έκανε η Ερευνητική Επιτροπή. Η ποινική ανάκριση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, το νομοθετικό πλαίσιο τη διαχωρίζει πλήρως, λέγοντας ότι [η έκθεση από ποινική ανάκριση] είναι απόλυτα προστατευόμενη από τον κάτοχό της, που στην προκείμενη είναι ο γενικός εισαγγελέας», είπε, κλείνοντας ευγενικά την πόρτα στο Ευρωκοινοβούλιο και ξεκαθαρίζοντας, έτσι, ότι δεν θα του δοθεί το πόρισμα Στεφάνου για το μείζον ζήτημα των παρακολουθήσεων.

Δεν θα είμαι άδικος με τον νυν γενικό εισαγγελέα. Ο νόμος αυτός είναι για να είμαστε και δίκαιοι. Η δε επιλογή της διαδικασίας δεν ήταν επιλογή δική του, αλλά του πρώην γενικού εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη. Ο οποίος μάλιστα στην αρχή είχε αρνηθεί να παρέμβει για τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας, λέγοντας (20/11/19) ότι δεν δικαιολογείτο με βάση το τι είχε προκύψει.

Κληθείς δε να σχολιάσει τις φωνές που ζητούσαν παρέμβασή του στο θέμα με τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας, ο κ. Κληρίδης είχε πει ότι θα παρέμβει «μόνο αν προκύψουν στοιχεία από τα οποία να φαίνεται ότι η ίδια η Αστυνομία, που έχει την ευθύνη διεξαγωγής των ανακρίσεων, δεν μπορεί να έχει τα εχέγγυα αμεροληψίας και αντικειμενικότητας, λόγω κάποιας δικής της εμπλοκής στα θέματα».

Μια βδομάδα αργότερα (28/11/2019), η απόφαση θα άλλαζε, με τη Νομική Υπηρεσία να ανακοινώνει τον διορισμό του Ηλία Στεφάνου με μια ανακοίνωση στην οποία έγραφε: «λαμβάνοντας υπ' όψιν τη σοβαρότητα της διερευνώμενης υπόθεσης, τις νομικές πτυχές που αυτή συνεχώς παρουσιάζει και σταθμίζοντας κάθε σχετικό παράγοντα (σ.σ. η ΝΥ), απεφάσισε στο στάδιο τούτο όπως διορίσει ανεξάρτητο ποινικό ανακριτή ο οποίος θα συνεργαστεί με την ανακριτική ομάδα της Αστυνομίας και θα τη συνδράμει στο πολύπτυχο έργο το οποίο ανέλαβε να διεκπεραιώσει».

Μάλιστα έπλεκε, δικαίως θα ομοφωνούσε ο νομικός κόσμος και όσοι δημοσιογράφοι έτυχε να δούμε τη δουλειά του στο παρελθόν μέσα από τη δική μας, το εγκώμιο του Ηλία Στεφάνου, περιγράφοντάς τον ως «πρώην στέλεχος της Νομικής Υπηρεσίας και έμπειρο νομικό ασχολούμενο με ποινικό δίκαιο». Θα προσέθετα: και την εντιμότητα και ακεραιότητα του οποίου δεν αμφισβήτησε ποτέ κανείς.

Εξού και το πολύτιμο εκ του αποτελέσματος πόρισμά του το οποίο οδήγησε σε διώξεις οι οποίες, όμως, ανεστάλησαν αιφνιδίως από την ίδια τη Νομική Υπηρεσία, όταν ο γενικός εισαγγελέας και ο βοηθός γενικός εισαγγελέας είχαν πια αλλάξει και στις θέσεις τους είχαν βρεθεί δύο υπουργοί της κυβέρνησης Αναστασιάδη, της κυβέρνησης του Δημοκρατικού Συναγερμού, για να δανειστώ τον όρο που υιοθέτησε (και) ο Αβέρωφ Νεοφύτου εδώ και κάνα χρόνο.

Και ο οποίος, ΔΗΣΥ, έφερε εδώ τους δράστες των παρακολουθήσεων οι οποίοι με τη σειρά τους εκτελώνισαν τον συγκεκριμένο εξοπλισμό, άγνωστο με τις πλάτες ποιων, ως… μετεωρολογικά μηχανήματα! Και οι οποίοι επίσης, είχαν τη φοβερή άνεση να ζητούν ρουσφέτια από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Ενυπογράφως, μάλιστα. Σημειωτέον ότι η όλη ιστορία έκλεισε άρον–άρον με δύο πρόστιμα συνολικού ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ (ακριβώς…), κάτι που παρουσιάστηκε ως επιτυχία περίπου. Σίγουρα για αυτούς που έκαναν τις παρακολουθήσεις ήταν επιτυχία και μάλιστα μεγάλη αφού, όχι μόνο γλύτωσαν τις νομικές συνέπειες, αλλά και την έβγαλαν πολύ φτηνά. Το συγκεκριμένο βαν νοικιαζόταν όπως αποκαλύπτεται για 8 εκατομμύρια το εξάμηνο στους ενδιαφερόμενους! Τζάμπα, λοιπόν, τη γλύτωσαν.

Η υπόθεση με το βαν έκλεισε, είπε ξανά χθες ο άνθρωπος που την έκλεισε, ο γενικός εισαγγελέας της Δημοκρατίας, σε συνθήκες και πάλι απόλυτης αδιαφάνειας και κρυμμένος πίσω από νομικισμούς, όπως αυτός που παρέθεσα στην αρχή του κειμένου. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η διαδικασία είναι άλλη από εκείνη του αποσπάσματος στην αρχή. Ίσως κάποιοι να πουν ότι ο κ. Σαββίδης θα μπορούσε ως υπουργός Δικαιοσύνης να φροντίσει για να μην υπάρχουν τέτοια παράθυρα ή να αναλάβει μια σχετική πρωτοβουλία, έστω; Δεν ξέρω.

Ο κύριος Σαββίδης όμως είναι ο άνθρωπος ο οποίος σκότωσε με δική του απόφαση και για λόγους που κανείς δεν γνωρίζει τη διαδικασία αυτή, η οποία είχε ξεκινήσει με το πόρισμα Στεφάνου. Οι έρευνες οδηγούν ολοένα και περισσότερο στην ηγεσία του κόμματος το οποίο επί της ουσίας τον διόρισε σ’ αυτή τη θέση ως κυβερνών κόμμα, εκτός κι αν ο ηγέτης του λέει ψέματα ότι ήταν η «κυβέρνηση του ΔΗΣΥ». Και ήταν η κυβέρνηση της Μαρικκούς που τα Λεύκαρα.

Την κυβέρνηση την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος πριν τον διορίσει γενικό εισαγγελέα.

Το συμπέρασμα που προκύπτει λοιπόν είναι πως πέρα από τους νομικισμούς, η εικόνα του γενικού εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή καλύτερα η εικόνα του θεσμού του γενικού εισαγγελέα πλήττεται από τις σκιές που όλα αυτά δημιουργούν, τόσο σε σχέση με το τι οδήγησε στην απόφαση για τον διορισμό, τόσο του ιδίου όσο και του βοηθού γενικού εισαγγελέα, την ανάμειξή τους στην πολιτική και τη δυσκολία να πειστεί ο μέσος πολίτης ότι δεν υπάρχουν εξαρτήσεις οι οποίες έγειραν την πλάστιγγα ανάμεσα στα πολιτικά συμφέροντα του ΔΗΣΥ από τη μία, και το συμφέρον του τόπου από την άλλη, προς την πλευρά των πρώτων.

Είναι συνταγματικό προνόμιο του Προέδρου να διορίζει και τον έναν και τον άλλον. Δυστυχώς. Είναι όμως δικαίωμα και του Τύπου αλλά και του κάθε πολίτη να αντιδρά στην αδιαφάνεια, τις παράξενες και ανεξήγητες αναστολές διώξεων οι οποίες μάλιστα ευνοούν την κυβέρνηση αυτών που τις κάνουν. Την κυβέρνηση του κόμματος το οποίο τους διόρισε.

Είναι δικαίωμα όπως και υποχρέωση του κάθε πολίτη να απαιτεί να υπάρξει διαφάνεια στη διερεύνηση και να σταματήσει να διασύρεται η χώρα μας διεθνώς. Μαζί και η απονομή δικαιοσύνης στην ίδια τη χώρα μας.

Κάτι που όσο βρίσκονται στα πόστα αυτά οι κ.κ. Γιώργος Σαββίδης και Σάββας Αγγελίδης δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητο. Εκ του αποτελέσματος και πάλι.