Μα γιατί μας κάνουν έτσι;

Πλέον είμαι πεπεισμένος. Επίτηδες το κάνουν για να μας εκδικηθούν. Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση. Ούτε καν παράλογη δεν υπάρχει!

Ο Αναστασιάδης έδωσε μια συνέντευξη την οποία τη διάβαζες και αναρωτιόσουν εάν μας κυβερνά κάποιος ο οποίος τα έχει χάσει εντελώς ή εάν απλώς θέλει να μας σπάσει τα νεύρα. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, δυστυχώς, ισχύει το δεύτερο. Το «παράξενο» για το δυστυχώς φυσικά.

Δεν θα τον αδικήσω, είπε και αλήθειες. Μισές; Έστω. Εδώ δεν μας έχει συνηθίσει ούτε στου ¼. Και πολύ λέω. Παραδίδει, λέει, μια χώρα καλύτερη από εκείνη που παρέλαβε. Και εάν πάει κανείς πίσω στο 2013, νομίζω πως ούτε και τα τελευταία εξαγριωμένα Ουγκ των λαϊκών οργανώσεων δεν θα τολμούσαν να πουν ότι αυτό που παρέλαβε ήταν καλύτερο.

Μιλάω για αυτούς οι οποίοι έχουν πάθει αμόκ με τον Μαρίνο Νομικό τις τελευταίες ημέρες επειδή έκανε πλάκα με το Gala Dinner του Μαυρογιάννη. Το χιούμορ είναι άλλωστε ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κανείς σε ηλίθιους ανθρώπους, κλινικώς ή άλλως πώς. Και αυτοί είναι.

Πίσω όμως στον Αναστασιάδη, ουδείς αμφισβητεί πως, ας είναι καλά η τρόικα διόρθωσε σε έναν βαθμό αυτό που παρέλαβε, όπως και ουδείς επίσης αμφισβητεί ότι έκανε και καλά πράγματα, τα πλείστα κατόπιν παρέμβασης των Βρυξελλών, αλλά τα έκανε.

Και όπως ουδείς πρέπει να του αρνείται το ότι κατάφερε να επιτελέσει ένα θαύμα: ένα, αλλά το πέτυχε. Να μαντέψουν οι συμπέθεροί του για το κούρεμα και να διασώσουν τα εκατομμύριά τους την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οι οικονομίες μιας ζωής, τα εφάπαξ και οι αποζημιώσεις και όλα τα άλλα πέταξαν και χάθηκαν.

Το ότι τα εκατομμύρια των συμπεθέρων ήταν πολλαπλάσια του ποσού που αρχικά ειπώθηκε, αυτό ήταν θαύμα, αλλά όχι του Αναστασιάδη. Ήταν θαύμα του θαύματος του Αναστασιάδη. Τα εκατομμύρια των συμπεθέρων, μάλλον από τη χαρά τους που δεν κουρεύτηκαν τελικά, του έδωσαν και κατάλαβε και, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, πολλαπλασιάστηκαν.

Από εκεί και πέρα, το να παραλάβεις μια χώρα χρεωκοπημένη οικονομικά και να παραδώσεις μια χώρα εξαθλιωμένη ηθικά την οποία κατάφερες να βάλεις σε όλα τα σενάρια ταινιών παγκοσμίως τα οποία μιλούν για απάτες, για ξέπλυμα και για διάφορα άλλα τέτοια, μπορείς να το πεις και πρόοδο. Εάν και το δικό σου επίπεδο σου επιτρέπει να το θεωρείς τέτοιο και να το λες δημόσια.

Κάτι που, στην περίπτωση Αναστασιάδη, δεν πρέπει να μας εκπλήττει, καθώς μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος, στην ίδια συνέντευξη, είπε ότι οι κατηγορίες περί «διεφθαρμένης κυβέρνησης» είναι «αβάσιμοι και κακοήθεις» ισχυρισμοί. «Πρόκειται για μία ενορχηστρωμένη προσπάθεια μέσα από διαστρέβλωση γεγονότων, ψευδολογιών και ψιθυρολογίας να με απαξιώσουν προσωπικά και να υποσκάψουν το έργο της δεκαετούς διακυβέρνησής μας», συμπλήρωσε. Είναι τόσο αισχρό, που δεν το σχολιάζεις καν. Ό,τι και να πεις, όσο έντονα και να το πεις, δεν έχει κανένα μα κανένα λόγο να λεχθεί. Η δήλωση αποτυπώνει το μεγαλείο.

Βεβαίως και εδώ μισή αλήθεια υπάρχει. Δεν ήταν όλη η κυβέρνηση διεφθαρμένη, ήταν μια κυβέρνηση η οποία ανέχθηκε τη διαφθορά άλλων. Αν είναι κι αυτό καλύτερο κατά τον Πρόεδρο ή χειρότερο, κανείς δεν το ξέρει. Αλλά και πάλι, υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς;

Και ενώ, λοιπόν, ο Αναστασιάδης μαζεύει χρυσά κλειδιά και άλλα σουβενίρ, όχι από τα συμφέροντα τα οποία υπηρέτησε ως Πρόεδρος μαζί με αυτά της οικογένειάς του εξευτελίζοντας τη χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλά από αξιωματούχους της πολιτείας και περιμένοντας να του πούμε και μπράβο, έρχεται ο άλλος σαδιστής και μας αποτελειώνει. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε: ο Αναστασιάδης μας εκδικείται επειδή τον ανεχόμαστε -και καλά μας κάνει- και ο Αβέρωφ διότι δεν τον θέλει το μισό του κόμμα και ο υπόλοιπος κόσμος για Πρόεδρο.

Πώς τολμούν αλήθεια -που θα έλεγε και εκείνος ο αξέχαστος Γιαννάκης Ομήρου- να μην θέλουν έναν άνθρωπο ο οποίος αυτοαποκαλείται αλεπού, γάτα της πολιτικής και διάφορα άλλα, μην τα επαναλαμβάνουμε, να μην θέλουν αυτόν τον Άινσταϊν της Αργάκας, ειδικά μετά που τους εξήγησε ξανά και ξανά περί ποίας (θεωρεί ο ίδιος ότι) πρόκειται;

Ο Φούλης λοιπόν, όταν δεν μας βασανίζει με τον αυτοθαυμασμό του, κάνει κάτι ακόμα χειρότερο. Παίρνει τη νοημοσύνη μας και την τυραννά με έναν τρόπο που κανείς σήμερα νομίζω δεν μπορεί να το κάνει. Αρχίζει την κλάψα. Ήρθε ξυπόλητος, λέει, στη Λευκωσία, αν και σε εμένα και σε πολλούς άλλους είπε, τότε που έσκασε η ιστορία με το φιλέτο της θείας του, ότι ο πατέρας του είχε μεγάλη περιουσία, ότι του έκαναν bullying στο σχολείο -τα θύματα του χθες οι αυριανοί θύτες τύπου;- και πολλά άλλα.

Το πιο πρόσφατο, η ομιλία του τις προάλλες στη Βάβλα και το κορυφαίο εκείνο «έντζαι γεννήθηκα ούτε στα τζάκια ούτε σε σαλόνια. Εν μες τες αβλατζιές τζαι μες τες μάντρες…[…] Εν τζαι λλίον παράδοξον ο φίλος μου ο Νικόλας, ο άγγονας του Λεβέντη έν' με τους φτωχούς τζαι τους αδύνατους, τζαι ο Πρόεδρος του Συναγερμού που εγεννήθηκεν μες την μάντραν που έναν βοσκόν τζαι μιαν βόσιεναν, έν' το κεφάλαιο».

Παρενθετικά, κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία: το 2019 στο Πόθεν Έσχες του ο Φούλης δήλωσε κληρονομιά -από τον πατέρα του και μόνο- γης αξίας 6.113.033. Σπούδασε στις ΗΠΑ, αλλά όταν ήρθε στη Λευκωσία ήταν ξυπόλητος λέει.

Και διάφορα άλλα, τα οποία εάν δεν μπορεί κανείς να πει, με κάθε νέα παράσταση που δίνει, τι είναι περισσότερο: εκνευριστικά ή γελοία;

Το σημαντικό είναι πως και οι δύο τους, Αναστασιάδης και Φούλης, μια χαρά πέρασαν στην πλάτη μας τόσα χρόνια. Για αυτό και μόνο δεν αξίζουμε να μας λυπηθούν λίγο τώρα; Τι τους έχουμε κάνει;